Telefonu elime alıp Instagram'a attığım son fotoğrafıma gelen yorumları idrak etmeye çalışırken babamın beni yarattığı kişiye bakarak ağladım. Herkes şerefsiz olduğum için beni suçladı ama kimse beni bu hâle getiren kişinin kim olduğunu asla sorgulamadı.
Kötü olmak isteyen insanlar vardı. İçindeki iyilik kırıntılarını bulmak için savaşan çocuklar vardı. Benim ne annem ne babam içimdeki savaşan çocuğu görmedi. Dayaklarla büyümeye on yaşında alıştıysanız on yedi yaşınıza geldiğinizde aynadaki yansımada kendinize ait olan gülüşleri kaybetmiş olarak bulursunuz. Yansımadaki gülüşlerinizi bulmak için çabalamak istediğinizde aynadaki yansıma size arkanızı döner. Siz karanlıkta durdukça asla o aynada ruhunuzun izlerini göremezsiniz.
Kötü çocuğu oynamaya başladığımda annem beni sever sandım. Onunla birlikte bu oyun sayesinde kurtulabiliriz dedim. Oyuna başladım. İlk yenilgim, annemin sen zaten babanın oğlusun demesiydi.Oyuna devam ettim çünkü babamın dayaklarından canımı daha az acıtıyordu. İkinci yenilgim, annemin yüzüme gülümseyerek bakarak sen zaten benim hiç oğlum olmadın ki seni aldırmak isteyip canına kıymak isteyecek kadar seni sevmedimdemesiydi. O an kaçmak istedim ama kaçacak yer bulamadım ve oyuna istemeyerek olsa bile devam etmek zorunda kaldım. Üçüncü yenilgim, babamın ve annemin beni hiç görmeyişiydi sanki aldıkları oyuncak bir bebektim ve her canı sıkıldıklarında beni oynayıp köşeye atıyorlardı. Aynaya her baktığımda aynadaki yansımada annemin ve babamın ruhuma bıraktığı acıları gördüm. Direnmeye başladım, her direniş babamın karanlık ruhunun vaveylasıydı. Dördüncü yenilgim, kırık kalpler durağına ruhumu teslim edişimdi ve ailemin beni orada bırakacağından emin oluşumdu. Bir bakıma kırık kalpler durağı benim için ölümdü çünkü kimse beni oradan kurtarmak için savaşmayacaktı.
Beşinci yenilgiye gelene kadar günler geçti aylar geçti hatta yıllar geçti ama beşinci yenilgiye asla ulaşamadım çünkü aydınlık olan ruhum kırık kalpler durağına gömülmüştü. Aydınlık ruhum, ağladı çünkü annemin ve babamın beni hiç sevmeyeceğini bilen tek kişiydi.
Derin bir nefes alıp zihnimdeki düşünceleri sonlandırmak ister gibi Instagram'a girdim ve takipçilerime ruhumu yansıtan bir paylaşım yapmak için parmaklarımı klavyede gezindirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kıvanç: herkese selam. iyi bir insan olmadığımı hatta bir şerefsiz olduğumu düşünen insanlar aranızda var. hatta hepiniz de olabilir. haklısınız, yaptıklarımı kimse unutmaz. ben de unutmayacağım. sadece şunu bilmenizi istiyorum, kalbini kırdığım insanların vebali boynumda. hakkınızı helal etmeyin bana. nasıl bu duruma geldiğimin tek sorumlusu babam ve annemdir ama babamın karanlık ruhuyla ve dayaklarıyla büyümeseydim kötü tarafta durmayı ben seçmeyecektim. eğer onlar doğru düzgün anne ve baba olabilselerdi ben bu satırları ağlayarak yazmayacaktım. size sözlerime inanın diyemem ve eminim bazılarınız inanmaz. çünkü zamanında yaptıklarım veya söylediğim sözlerin bir affı yok. her şeyin farkındayım ve bunların bir özürle geçmeyeceğinin bilincindeyim. sadece aylar geçti günler geçti hatta yıllar geçti ama ailem beni hiçbir zaman sevmedi. bana olan psikolojik ve fiziksel olarak uyguladıkları şiddet hiç bitmedi. ailemi keşke ben seçebilseydim dedirtecek kadar şiddet dolu bir evde büyüdüm. kaçtım ama babam her kaçtığımda daha ağır şiddet uyguladı. anlatamadım çünkü eğer ortaya çıkarsa sevdiklerimi de zarar vermekle tehdit etti. bu hayatı ben seçmedim, doğmayı ben istemedim ama onların kurbanı seçildim. bu satırları ağlayarak yazıyorum ama ben bir karar verdim. babamın karanlık ruhuyla savaşmam için tek amacım annemin beni görmesi olan bu başlattığım oyunu sonlandıracağım. çünkü fark ettim annem beni iyi de olsam kötü de olsam o evden kurtaramayacak ve beni saf bir sevgiyle sevmeyecekti. bu sabah psikiyatriden ilk randevumu aldım. size söz veriyorum, iyileşeceğim. hiç kimse karanlıkta durmasın ve benim gibi ölmeyi beklemesin. tek bir hayatımız var ve hayatımızı kırık kalpler durağının yanına gömmeye kimsenin hakkı yok. sizin bile... savaşın, savaşalım ve zifiri karanlıktan aydınlığa çıkmak dileğiyle...
