Kara (Gerçek Ailem)

DNA testi ve Gerçek Ailem

### Kızım Olduğunu Söylüyorlar: Bir Yüzleşmenin Hikayesi

Ne diyorlardı böyle? Gerçekten karışma ihtimalim mi vardı? Küçükken yaşadığım onca acı boşuna mıydı? Yediğim dayaklar, uğradığım istismarlar hepsi boşuna mıydı? Bir de şimdi karşıma çıkıp 24 yıl önce karışmışız diyorlardı.

DNA testine gidecektim ama iki aileyi kabul edeceğimi hiç sanmıyorum. Ben bu yaşıma kadar hiç sevgi görmedim, sadece timime güvenmiştim. Onlara ailem demiştim ama onları da 4 yıl önce şehit verdim. Daha sonra gizli bir göreve çıktım ve 4 yıldır teröristlerin arasındaydım, onlardan biri gibi davranıyordum. Bugün geri dönmüştüm ama dönmemle birlikte felaketler başlamıştı.

Hızlıca eve gittim. Ev çok havasızdı, iyi ki aklıma gelmişti; iki saat önce alt kattaki komşum Fatma abladan kombiyi açmasını istemiştim. Eğer söylemeseydim şu an büyük ihtimalle donuyordum. Kapıyı açar açmaz sıcak hava dalgası vurdu.

Çok acıkmıştım. Ne kadar dolabın boş olduğunu bilsem de bir ümitle dolabı açtım ama bomboştu. Markete gitmem gerekiyordu. Üzerime siyah tunik, altıma siyah pantolon giydim ve olmazsa olmazım siyah penye şalımı takıp hızlıca markete gittim. 4 yıldır evde olmayınca 1250 TL'lik bir alışveriş yaptım.

Temizlik ürünlerinden yiyeceklere kadar birçok şey aldım. 4 yıldır eski yani tozdan kıyafetlerimi giysi kutularına atıp kendime de bir iki yeni elbise aldım. Zaten çok fazla sivil giyinen biri değildim, genellikle askeri formamla gezerdim. Hayatım karargahtan eve, doğadan karargaha geçiyordu.

Eve gidince aldıklarımı yerleştirdim. Daha sonra güzel bir temizlik yaptım. Akşam 9 olmuştu, film izlemeye karar verdim. Güzel bir korku filmi seçtim ve izledim. Bir süre sonra gözlerim kapanmaya başladı. İki gündür uyumuyordum, hızlıca yatağıma gittim ve derin bir uykuya daldım.

#### SABAH

Uyandığımda saat 5.00’ti. Hızlıca kalkıp bir eşofman takımı giydim, bahçeye çıkıp içtima yapmaya başladım. Evin etrafında 50 tur koştuktan sonra 200 şınav, 200 mekik ve 200 barfiks çektim. Bu süre boyunca saat 7.00 olmuştu. Hızlıca eve çıktım ve ılık bir duş aldım. Daha sonra üstümü giyindim ve kahvaltı hazırladım. Kahvaltımı yaptıktan sonra saate baktığımda saat 10.00’du.

Uzun zamandır şehitliğe gitmiyordum. Hızlıca silahımı belime taktım ve bileklerime de birkaç bıçak yerleştirdim. Daha sonra postallarımı giyip evden çıktım. Şehitliğin uzaklığı buraya 20 dakika filandı, motorla gitmeyi tercih ettim. Hız yaparak 10 dakikada ulaştım.

Oraya gidip selam verdim:

"Binbaşı Aden Altun / Adıyaman. Keşke ben de onlarla birlikte şehadet şerbetini içseydim. Daha sonra da diyorum ki iyi ki şehadet şerbetini içmemişim; onların kanlarını yerde bırakmadım, bırakmayacağım da. Tüm şehitlerimizin mekanı cennet olsun."

Her birini tek tek selamladım. Yeni bir time atandığımda onlara ihanet edecek gibi hissediyordum ama emir demiri keserdi; albaya karşı gelemezdim.

Hızlıca şehitlikten çıktım, saate baktığımda 12’ydi. Motoruma atlayıp hastaneye doğru yola koyuldum. Hastane buraya biraz uzaktı, 2 saatlik yolu vardı. Biraz hız yaptım ve bir buçuk saatte hastanedeydim. Danışmanın oraya gelip:

"DNA testi için gelmiştim. Neresi?"

Sert ve soğuk sesimle konuştuğum için danışman kız irkildi ve bana dönerek:

"İ-ikinci kat sağdan yedinci oda."

Danışman kız konuşmasını bitirir bitirmez yukarıya doğru koştum, asansör yerine merdivenleri tercih ettim. Yanlış anlamayın, asansör fobim yok ama hem antrenman olurdu.