♡Şey, şu an bir tık aklım çelindi. Sanırım tüm kaosu bırakıp karakterlere hizmetçi kafesi açtıracağım. Sarı paşam yakıyor.♡
Birkaç gün sonra Nezuko bir teneffüste yalnızca sınıfta oturuyordu. 10'ların katına çıkmaya karar verdi. Ancak garip bit şekilde 10'laeın katında ne abisi ne İnosuke ne de Zenitsu'yu bulabildi. Bu biraz tuhaftı. Camdan baktığında abisiyle Kanao'yu bahçede görmüştü. 11. Sınıfların katına çıkan merdivene baktı...
*Nezuko'nun abisinden öğrendiği bilgiler: Zenitsu'nun büyükbabası onu 6. Sınıfın sonlarında yetimhaneden almış. Zenitsu bir anda arkadaşları olan bir ortamdan çoğunlukla sessiz bir ortama geçince biraz şok geçirmiş. Neyse ki okuldaki arkadaşlarıyla atlatmak kolay olmuş. Ancak 9. Sınıfa geçince tüm arkadaşları ortaokulda kaldığından yalnız kalmış <Tıpkı 8. sınıftaki nezuko gibi😌>. Yalnızlığın üzerine bir de tüm yıl zorbalanan Zenitsu artık kafayı sıyırmak üzereymiş. Bu sırada İnosuke ise 8. Sınıfta yalnız kalmamak için güç bela Tanjiro'yla arkadaş olmuş. Zenitsu ve Tanjiro'nun tanışması, lisenin ilk günü Zenitsu "sEnİ çOğK öZlEdİğM dOmUğğZ" diye ağlayarak İnosuke'nin üstüne atladıktan hemen sonra gerçekleşmiş. O zamandan beri Zenitsu kendi sınıfının olduğu katta ender takılır.*
Merdivenlere yöneldi.
"Belki de 11'lerin katında takılıyorlardır." Abisini bahçede görmüş olabilir ama belki de 11'lerin katına ışınlanmıştır kim bilir...
11'lerin katına giden merdivenleri çıktı. Ve bir anda merdivenlerin önündeki duvara yaslanmış Zenitsu'yla göz göze gelmişti. Zenitsu tamamen kızarmıştı, bir kızla konuşuyordu. Nezuko kızı süzdü. Örgülü saçları pembe ve yeşil renkteydi. Çok neşeli ve güzel bir kıza benziyordu. Son sınıf olmalıydı. Nezuko'nun gözleri kızın saçlarında kaldı...
"Pembe... Kiraz çiçeği...*
Birkaç saniye orada öyle dikilen Nezuko bir şey yapmalıydı. Zenitsu'yu o şekilde görüp aşağı inerse çok saçma ve yanlış olurdu. Ama 11'lerin katında gidecek bir yeri de kalmamıştı. Kendine itiraf edemese de sadece Zenitsu'yu görmek için gitmişti ama şimdi... Gururu mantığına karşı baskın çıkmıştı. 11'lerin katına çıkarak koridora yürüdü ve Zenitsu'nun görüş açısından uzaklaştı. Ne yapacağını bilmiyordu ama neyse ki şans yüzüne güldü. Zenitsu'nun onun yanına gelmemesine epey bozulmuştu ve ağlamak üzereydi ama sonra gözüne bir sınıftaki İnosuke ilişti. Hafifçe kapıya yaklaşıp gözetlemeye başladı. Burası Aoi'nin sınıfıydı. En öndeki İnosuke'nin yanında durduğu ve üstünde muhtemelen yine İnosuke'ye ait giysilerle dolu sıra Aoi'nindi. Yine tartışıyorlardı.
İ: HEPSİNİ Mİ DİĞDİN?!?!?! WOAAAAA, GÜZEL OLMUŞLAR!
A: BAZILARINA YAMALARIM YETMEDİ, BU KIYAFETLERE NE ÇEŞİT BİR İŞKENCE ÇEKTİRDİN SEN!
İ: BU KIYAFET STİCKERLARI ÇOK GÜZEL!
A: Onlara yama deniyor ve evet tatlılar... ONLARI BİRDAHA SÖKERSEN TAKMAM ONA GÖRE!
İnosuke kıyafetleri kucaklayıp koklar. Sözlü dile getirmese de Aoi'nin kokusunu seviyor. Kısık bir sesle konuşur.
İ: Teşekkürler Aoki...
A: İnosuke, dur... Son bir şey var.
"Oh sonunda aşk ilanı geliyor değil mi? Değil mi? Evlenin artık... Ah, keşke sizi de Zenitsu'yla gözetleseydik."
A: Son zamanlarda Zenitsu çok garip. Kiraz çiçeği konusu da epey konuşuluyor... Onun kim olduğuyla ilgili bir bilgin...
