Karahindiba (Kny Lise au)

B8- 2,5 Date

"DİRİLDİM. Çok özür diliyorum şu aralar Character ai. daldım. Yazmayı unuttum (aşırı bağımlılık yapıyor). Bu kadar bekletmicem bir daha inşallah. Böle bi tık olaysız bir ara bölüm. Ben bölüm yayınlayana kadar Nezuko insan olmuş bu arada assfodoorktlrğtğyleşfşş çok yazım hatası kontrol etmedim A0 Türkçe bir bölüm olabilir."

Bahar geliyordu, havalar yeni yeni ısınmaya başlamıştı. Kiraz ağaçları çiçeklenmişti (Yani hikayedeki eğitim sistemi Türk ama kiraz ağaçları açıyor karıştırmayın o kısmı çok) Nezuko ve Tanjiro otobüsten inip küçük bir parkın içinde yürüdüler. Parkta bir sürü karahindibalar açmıştı. Nezuko onlar Zenitsu'ya benzetip gülümsedi. Birini koparıp çantasına koydu, eve gidip kurutmayı düşünüyordu. Tam13.59'da avm'nin kapısındaydılar. Tanjiro tam diğerlerini ararken Zenitsu da göründü. Zenitsu sakin adımlarla gelirken bir anda arkada beliren İnosuke koşarak atladı ve onu yere yıktı. Tanjiro ve Nezuko uzaktan onları tanımıyormuş gibi boğuşmalarını izlediler. Sonunda kalkıp gelebilmişlerdi.

Z: GERİZEKALI DOMUZ
İ: MONİTSU ŞAKADAN ANLAMIYOR.

Zenitsu omzunu silkti. Üzerinde ince bir sweter(İngilizce kıyafet adlarıyla imtihanım bitmiyor) vardı. Onu ilk kez okul kıyafetlerinin dışında bir şeyle görüyordum. İnosuke sürekli okula ya da her yere giydiği swetşört(düzgün yazmayı bırakıyorum) ile gelmişti.

T: Sonunda gelebildiniz...
Z: Bu domuzu 8 kez aradım ama görüşme saatini unutmuş. En sonunda onu beklemeyi kendim geleyim dedim, aynı zamanda gelmişiz. Görünüşe göre kızlardan erkenciyiz hala.
*İnosuke çoktan kaçmıştı avm'nin etrafında çocuk gibi bakınıyor.*

Telefonunun saatine baktıktan sonra nihayet Zrnitsu benim varlığımı fark etti.

Z: Waow, saçların epey uzunmuş Nezuko-chan...

Hoşlanmadığı için endişelenmiştim. Bir anda gülümsedi.

Z: Sana çok yakışıyorlar!

*Tanjiro sertçe Zenitsu'nun ayağına basar.*

Z: TANJİROOĞ!

Artık avm'nin önündeki herkes işi gücü bırakmış bizi izliyordum. Kıkırdarım. Arkamdan bir ses gelir.

A: Biz yokken de eğleniyorsunuz anlaşılan.

Kızlar sonunda gelmişlerdir ve yanımıza yaklaşırlar.

K: Özür dileriz, Aoi giysisinde fazla kararsız kaldı.

A:KAPIDA İKİ SAAT BOTLARINI CİLALAYAN BEN DEĞİLİM.

T: Sorun değil. Botları güzel görünüyor.

Zenitsu biraz bana doğru eğildi.
Z: Tanjiro iptal...

Zenitsu gidip neredeyse sürükleyerek İnosuke'yi getirmesinin ardından avm'ye girerler. Nezuko abisinin yanında duruyordur ama Kanao ve abisi sürekli birbiriyle fısıldar gibi konuştukları için Nezuko diğer grupla ilgilenmeye başladı. Onlarda işler komik ilerliyordu. İnosuke'yi kaçmaması için zorlukla koltuğu altına alan Zenitsu -ki Zenitsu daha kısayken manzarayı hayal edebilirsiniz- bir de Aoi'yle konuşmasını sağlamaya çalışıyordu.

Z: Aoi, bakıyorum bu güne özel giyinmişsin, çok hoş. Değil mi Domuz?

İ: Aoi zaten hergün farklı kıyafet giyiyor. Hergün ayrı ayrı söylemem gerekmiyor.

Z: Onu hergün güzel buluyorsun yani. Belki sen de farklı kıyafetler giymeyi denemelisin. O ✨️swetşört✨️ten bana bile gına geldi de...

İ: Diğer şeylerim yırtık.

Z: Hepsi mi?

İ: HEPSİ

Z: NASI BAŞARDIN OLM, İNSAN BİR DÜZGÜN ŞEY BIRAKIR DOLABINDA..

A: Biraz araya girmiş gibi olacağım ama hiç yırtılması yamalamayı denedin mi?

İ: Yamalamak mı? O ne demek?

A: Ne biliyim tamir etmek işte...

İ: Tamir edebilir misin?

A: Eh, evet...

İ: Sana yırtık kıyafet getirsem tamir mi edebilir misin şimdi?

A: Evet?

İ: İMKANSIZ

A: DEĞİL

İ: YAPAMAZSIN.

A: GETİR LAN YAPCAM...

Aralarında duran Zenitsu çift yönden bağırmaya maruz kalınca kulaklarını tıklayarak geriye çekildi. Artık Aoi ve İnosuke kavga ediyorlardı. Zenitsu bir süre arkada kaldı ama kimse fark etmedi. Adımlarımı yavaşlatır onun yanında yürümeye başladım.

Z: Oh, hey Nezuko-chan... Dışlanmış hissediyor olmalısın. Özür dilerim, buraya seni davet ettim ama gördün ya ben yine onlarla uğraşıyorum. Aslında bugün bir şeyler diyecektim ama sanırım biraz meşguller.

N: Burada olmaktan mutluyum.

Z: Oh, buna sevindim. O zaman bunu herkes için mutlu hale getirelim. Abinle Kanao'yu gruptan ayırsam olur mu? Zaten bizimle ilgilenmiyorlar...

N: İyi fikir...

Yüzünde bir gülümsemeyle Tanjiro'nun yanına gitti. O her zaman herkesle konuşuyordu ama onu hiç kimse dinlemiyordu. Bunun için kendisini biraz kötü hissederek düşündü. Bugün onu dinleyen tek kişi olsam bile, vazgeçmeyecekti. Ona yardım etmek istiyordu.

"Avm olayı 3 bölüme uzayacak gibi duruyor😶😶😶.Güncellemeden önce bir andailahi bakış açısından kahramana geçmişim imdat!(Edebiyat dersi sağ olsun)"