Karahindiba (Kny Lise au)

B3- Planlar

"Kaybolan 0.49 saniyenizi düşünmeyin, sadece Nezuko-chan."

Zil sesi duyulduğunda Zenitsu hala konuşuyordu. Nezuko onunla konuşurken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı. Abisiyle Kanao spor salonuna girmişti.

T:Zenitsu kardeşimle ne konuştuğunuzu sorabilir miyim:)

Z: T-tanjiro, vallahi de yürümedim. Ona sor istersen.

T:Zenitsu :)

Z:E-efendim

T:Yakarım :)

Z:Ben bir Inosuke ye bakim kötü yaralanmıştı.

Abim yanıma yaklaştı.

T: Gel Nezuko seni sınıfa bırakayım, o zaman sonra görüşürüz Kanao?

K: Görüşürüz.
Abisiyle 9'ların katına çıktılar.

N:Şey abi bir şey sorabilir miyim?

T:Sor bakalım.

N:Sen Kanao'dan mı hoşlanıyorsun?

Tanjiro biraz kızardı.

T: Sana Zenitsu mu dedi bunu?
Nezuko hafifçe kafasını salladı. Tanjiro bir şey demeden Nezuko'yu sınıfına bıraktı ve gitti. Nezuko'nun kafası karışıktı, derslere odaklanamıyordu.

[Ertesi gün:]
-Nezukoooo geç kaldık!

-Ben hazırım abi.

-A- Bugün erkencisin.

-Sanki sen biraz geç uyandın abi.

-Pek uyku tutmadı bu akşam
Elini boynuna atıp bunu söyleme şeklinden asla tüm gece uyanık olduğu anlasılmıyordu. Her zamanki gibi kibardı. Nezuko olayı çok karıştırmadı. Abisinin mutluluğunu istiyordu, bu biraz yalnız olmak olsa da...

O gün okulda Tanjiro hiç Kanao'nun yanına gitmedi, sürekli Nezuko'yla ilgileniyordu. Öğle arasında kantinde birlikte oturuyorlardı. Her zamanki gibi Zenitsu konu açtı.

Z: Bakıyorum da hocadan zılgıtı yiyince gömlek giymeye başlamışsın Domuz.

İnosuke yalana yalana yediği yemekten kafasını kaldırdı. O gün gömlek giymişti ama hem buruşuk hem de üstteki 2-3 düğmesi açıkken öğrenciden çok doblolu dayıya benziyordu.

İ: KİMSE KIYAFETLERİMİ SEÇEMEMELİ BU ŞEYİN İÇİNDE HAREKET EDEMİYOĞĞRRAAAAAAAAAA-

Tüm kantin onlara bakmıştı.

Z: Tamam tamam galiba yaranı deşmemeliyim. Bu arada Tanjiro? İyi misin?

T:Evet?

Z: Bu gece sizin evdeyiz, domuz şimdiden haber ver yetimhaneye.

"Yetimhane?"

T: nE?

Z: Annenin bu gece bir yemeğe katılacağını söylemedin mi? Ondan da izin al fırsat bu fırsat, netleştirmemiz gereken şeyler var.

İ: YA BENİM CANIM GELMEK İSTEMİYORSA!

Z: Seninle ilgili de birkaç söyleyeceğim var ama gelmezsen senin kaybın. Ormana kaçacağına Tanjiro'nun evine gelmek bence daha mantıklı

İnosuke sessiz kalıp Tanjiro'nun yemeğinden tıkınmaya devam etti.

T: Peki annemi ararım çıkışta.

Tam o sırada yanlarından Kanao kaçamak bir bakış atıp geçti. Tanjiro'nun gözleri kızda takılı kalmıştı.

Z: Git.

Abisi kararsız kalmıştı, yanına gitmek istediği belliydi o yüzden kafasını sallayıp hafifçe gülümsedi. Bunu gören Tanjiro kalkıp mutlu bir şekilde kızın yanına gidiverdi.

Z: Bakıyorum birileri kabullenmiş.

Nezuko ona bakıp gülümseyen Zenitsu'yu görünce biraz kızardı. Bu büyülü moment'ı mahveden şey kapıdan bir kızın Zenitsu'ya seslenmesi olmuştu.

Z:Ow, affedersin Nezuko-chan. Ben şimdi gitmeliyim. Akşam görüsürüz o zaman!

N: Sayonara...

"Akşam bizim eve geliyorlar, AKŞAM BİZİM EVE GELİYORLAR!"