Out From Hell

16

Shelly sert ve soğuk dudaklar kendininkilere ezici bir güçle saldırırken inledi. Parmaklarını sarı saç tellerine dolayıp sanki dudaklarının birleşmesi yeterince sert değilmiş,  arada bir dişleri çarpışmıyormuş gibi Eric'i kendine daha çok bastırdı. Sarışın vampirinde ondan geri kalır bir yanı yoktu. Deri sandalyede kucağında Shelly otururken parmaklarını genç vampirin kalçalarına kenetlemiş gittikçe kendisine daha çok bastırıyordu.

Kalçasındaki eller onu batan tırnakları pantolonun kumaşı üstünden hissedebileceği kadar sert kavrayıp altındaki sertliğe daha da sert dayayınca Sherlen inlemek için istemsizce dudaklarını Eric'den ayırmak zorunda kaldı.

Eric gülümseyerek genç vampirin aralık dudaklarına daha kısa bir öpücük kondurup ellerinin baskısını azalttı. Aniden zevkin kesilmesiyle büyük yeşil gözler ona sorar gibi baktı. Eric başını deri sandalyenin yüksek arkasına yaslayıp ona baktı. Oksijene ihtiyacı yoktu ama nefes kesici hareketleri yüzünden soluklanmak istiyordu neredeyse.

"Seni odama bunun için çağırmadım biliyorsun."

Sherlen sandalyenin yanından sarkan bacaklarından birini çocuk gibi sallarken ona gözlerini kısıp baktı.

"Ah, sakın pişman olduğunu söyleme kalbimi kırıyorsun." Dedi kısık sesle ellerini Eric'in omuzlarında dolaştırırken. Sesinin titremeyeceğine hala güvenmiyordu.

Sarışın vampir ona bir saniye kadar dişlerini göstererek sırıttıysa da yüz ifadesi hemen ciddiye döndü.

"Artık ailemizin bir parçası olduğuna göre-"

"Sen, ben, Pam ve evcil hayvan olarak Ginger'ı mı kasdetiyorsun?"

Eric son kısma kaşlarından birini kaldırdıysa da "Sayılır." Diye onayladı. "Sana bir görev vermek istiyorum."

"Bu yeni görev temizlik içermiyor değil mi?"

Genç vampirin yüzündeki endişeye bakıp gülümsedi Eric. "Hayır, aslında hoşuna bile gidebileceğini düşünüyorum. Aslına bakarsan kesinlikle hoşuna gidecek."

Sherlen 'dizlerin üstüne çök ve ağzını aç' emrini duymaya hazır ve istekli gözlerini açmış beklerken Eric'in ağzından: "Bir insana ihtiyacımız var." Kelimeleri çıktı.

Shelly birkaç saniye kadar hareketsiz kaldıktan sonra aniden adamın kucağından indi. Duvardaki posterleri indirip koltukla masayı parçalamak geliyordu içinden, birkaç yıl önce olsa yapardı da. Şimdi ise sadece yumruğunu masanın cilalı yüzeyine indirip Eric'e bir bakış atmakla yetindi. Eğer bakışlar öldüre bilse adamı tahtalı köye uğurlayacak bir bakış. "Neden?!" diye bağırdı kollarını iki yana açarak.

"Neden lanet olası bir insana ihtiyacın var? O insan kızın yapabildiği her şeyi bende yapabilirim, aslında daha iyisini yaparım-"

Eric Sherlen'i belinden tutup kendisinin hala üstünde sakince oturmakta olduğu deri kaplı sandalyeye doğru çekti.

"Sherlen, emin olabilirsin ki o kıza zihin okuma yeteneği dışında hiçbir ilgim yok."

Genç vampir hala burnundan solurken Eric devam etti. "Bir insanın yapabileceği herşeyi onlardan çok daha iyi yapabileceğini biliyorum, ama yapamayacağın tek bir şey var."

Shelly bedeninin yanında duran ellerinin kasıldığını hissedebiliyordu. "Neymiş o?"

"Vampire dönüşmek." Büyük yeşil gözler şaşkınlıkla kırpışırken Eric gülümsedi. "Bir insanı ikinci kez vampire dönüştüremezsin."

Bir anda genç vampirin zihninde bir ışık yandı. "Bu yoksa-"

"Evet, ve insanı senin seçmene izin veriyorum. Güneş doğmadan istediğin herhangi birisini seçebilirsin."