Things Are Gonna Get Better

Chapter 59 - Seryoso ka?!

Gab's POV

Ako: ERIC! WATCH OUT

*EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEKK!!"

"SCREEEEEEEEEEEEEEEEECH!!"

"BOOGG!!"

O______________________O

Ako: ERICCC!!

Sumigaw ako.

Sinigaw ko pangalan niya.

Hoping na sana marinig niya. 

Pero hindi.

Andun lang siya sa gitna ng daan.

Nakahalumpasay sa sahig.

Punong puno ng dugo ang mukha't katawan.

Hindi ko alam na mapupunta pala dito ang kalokohang ginawa ko. Kung alam ko na sana ganito lang din yung kakalabasan. Sana di ko na ginawa.  

Hindi ko kayang titigan siya ng matagal. Masakit para sakin na ng dahil sa kakagawan mo, may nangyaring masama sa minamahal mo.

Lumabas yung driver ng nakabangga sa kanya at binuhat siya. Sinama na rin ako kahit na ayaw ko. 

Ayaw ko siyang tinggnan.

Ayaw ko siyang hawakan.

Ayoko.

Kasi sisisihin ko lang sarili ko sa mga nangyari.

Kasalanan ko. 

Nung nakarating na kaming ospital. Agad naman kaming sinalubong ng mga nurse at doctor. Hiniga si Eric sa isang stretcher at tinakbo papuntang emergency room. 

Nakasunod lang ako sa kanila habang paulit-ulit na sinasabi ang pangalan niya.

Hindi pa rin ako makapaniwala na nangyayari ang lahat ng ito. Parang ang bilis ng lahat ng nangyayari. Hindi ko inaasahan na may mangyayaring ganito. 

Nurse: Sorry po pero hanggang dito nalang po kayo.

At pumasok na sila ng emergency room.

Eric :'(

Naka-upo lang ako sa sahig.

Di ako mapakali.

Kasalanan ko.

Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang mga ito kay Eric. Dapat hindi si Eric ang nasa loob. DAPAT AKO!

Iyak lang ako ng iyak. Hindi ko mapigilan kasi EWAN KO! 

Nasasaktan ako.

Mga after ilang minutes dumating na rin yung iba. Mga magulang niya, si Claudia at iba pang classmates, schoolmates at kabarkada niya. Andito rin sina Ysa, Mary, Pia at Nica.

Pia: GAAAAAAAAAAAAAAAAAAAB!! Anong nangyari? :(

Ysa: Oo nga! What happened? 

Nica: Sobrang kinabahan ako! Okay ka lang?

Mary: Ako din!

James: Gab! Anong nangyari kay Eric?

Michael: Gab. Okay ka lang?

Kyle Dennis [WAG KANG BASTOS]: Mag-pray nalang tayo na sana maayos ang kalagayan niya.

Lahat sila tinatanong sakin ang lahat ng mga nangyayari. Lahat sila gulat na gulat. Lahat sila malungkot. 

Punong-puno na hall dito sa may emergency room. Parang isang barangay ang andito na hinihintay si Eric.

Lahat kami nagdadasal. Lahat kami umaasa na sana maging mabuti ang kalagayan niya. Na sana maging maayos siya. 

Kinausap naman ako ng mga magulang niya at hindi naman sila galit sakin. Naniniwala silang aksidente ang lahat ng nangyari. Ganun din sa driver ng sasakyan. Nag-pasalamat pa nga sila dahil may puso itong dinala si Eric papuntang ospital.

Mababait ang mga magulang ni Eric.

MALAYAONG MALAYO SA UGALI NIYA.

Hindi ko nga inaasahan na ganito pa ang magiging first meet namin. 

Pagkatapos naming mag-usap usap, umalis na yung tatay ni Eric dahil may naiwan pa siyang kelangan tapusin sa work.Yung mama niya naman, nagpaiwan lang dito.

Naghihintay pa rin kaming lahat dito sa labas ng emergency room. Mga sobrang isang oras din ang hintay namin dito sa labas at buti nalang lumabas na yung doctor.

Agad naman kaming lumapit sa kanya at tinanong kung kamusta na si Eric.

Doctor: Hindi po namin masasabing ayos po ang kalagayan ni Mr. Alevino dahil grabe po ang pagka-bunggo ng ulo niya sa sasakyan. May fractures din po siya sa kanyang femur na kinakailangan ng casting o sugery. At ng dahil na rin po sa lakas ng impact ng ulo niya sa sasakyan at nag karoon ito ng bruises. I'm sorry to say pero may comatose siya. Maaari siyang maging unconcious for weeks.  

Ako: What?! Seryoso ka po ba?!

Doctor: Sa ngayon ipagdasal nalang po muna natin siya. 

Tapos pumasok na ulit yung doctor sa emergency room.

O______________________________O

Hindi talaga ako makapaniwala. 

May coma si Eric?

Seryoso siya?

Coma?!

Yun ang dahilan kung bakit namatay ang kapatid ko! Oo may kapatid ako pero namatay siya NG DAHIL SA COMA. 

Shet!

Ayokong mamatay si Eric.

--

NICA :3