Chapter 7

1K 40 0
                                    

დილით ადრე ტელეფონზე ზარი მაღვიძებს, აღარც სახურავზე ვარ, ირაკლის საწოლში ვწევარ, რაზეც მეღიმება, ვერ ვიხსენებ როდის მოახერხა ჩემი სახლში ჩამოყვანა ისე რომ არც გამეღვიძა. ტელეფონს დავხედე და ნუცა იყო.

-გისმენ ნუცა.ვუთხარი მძინარე ხმით.
- გამარჯობა მაშო, გაგაღვიძე ვიცი და ბოდიში.
-არაუშავს, რამე ხდება?
-არგინდა დღეს რომ შევხვდეთ ერთმანეთს? ვისაუბროთ, ბევრი ხანია არ გვისაუბრია მე და შენ. მითხრა ნუცამ.
-კარგი, რომელზე?
- ახლა 12 საათია და რავი 3ზე გაწყობს?
-ოქეი, ნუცა არააპრობლემა. სამზე ჩემს კართან იყავი.
ვუთხარი და გავუთიშე, ავდექი და ირაკლის მოსაძებნად გავედი.
ირკალი როგორც ყოველთვის საჭმელს ამზადებდა ჩემთვის.

-დილამშვიდობისა,ძილისგუდავ.
მითხრა და მისი შიშველი სხეულით მომეხუტა.
-ჯანდაბა ირაკლი, გისწორდება პირსახოცით საჭმლების მომზადება?
ვკითხე და გავუღიმე.
-რაიყო პატარავ დასველდი?
მითხრა და ნიშნისმოგებით დამხედა ჩემს ტრუსზე.
-რა იდიოტი ხარ!
მივაძახე და სააბაზანოში შევედი, მოვწესრიგდი, ირაკლის შორტი და მაიკა ჩაციცვი.

- მალე გამოხვალ? მშია და გელოდები უკვე ბევრი ხანია!
მკაცრი ტონით მითხრა ირაკლიმ.
-უკვე გამოვედი ირა.
ვუთხარი და მაგიდასთან დავსხედით. ვისაუზმეთ.

- მაშო ჩავიცვამ და გამოვალ.
მითხრა ირაკლიმ და შუბლზე მაკოცა.

ირაკლის ტელეფონზე 4 შეტყობინება მოვიდა, დავინტერესდი ვინ წერდა ირაკლის და წამიერად სამყარო თავზე დამემხო.
ვიღაც ანასტასია წერდა.
"ირაკლი საყვარელო, მალე მანდ ვიქნები"
"რამე ამოვიტანო?"
"აფთიაქში შევიდე?"
" 1 წუთში მანდ ვარ და კარი გამიღე ჩემო სექსუალურო,იმედია ისევ ისე დამხვდები როგორც ადრე, ძალიან მომენატრე! "

არვიცოდი რამექნა, ტირილი დავიწყე, თავს გამოყენებულად ვგრძნობდი, მატყუებდა ამდენი ხანი? კითხვებით სავსე მქონდა ტვინი და ამდროს კარზე ზარია.

-მაშო გააღე რაა! მომძახა ირაკლიმ.
მეშინოდა კარის გაღების მაგრამ კართან მივედი და კარი გავაღე.
ჩემ წინ იდგა 25 წლამდე შავგრემანი კარე თმიანი გოგო.
- ვის ეძებთ? ვკითხე იმ გოგოს.
- მე ვის ვეძებ? შენ ვინ ხარ? ჩემი ქმრის სახლში რას აკეთებ?
-ქმრიის!??
გაოცებული ვუყურებდი იმქალს რადროსაც ირაკლი კართან მოვიდა.
-ანასტასიაა??
-ირაკლი როგორ მომენატრე ვერც კი წარმოიდგენ, ვერ მოვითმინე უშენოდ ამდენი ხანი და ჩამოვედი.
უთხრა იმ ანასტასიამ და ირაკლის ტუჩებზე დაეწაფა.
გაოგნებული ვუყურებდი ამ სცენას, ირაკლი მართლა შემძულდა ამ ყველაფრის მერე.
-მე ხელს არ შეგიშლით ბატონო ირაკლი.
ვთქვი და სახლიდან უკან მოუხედავად გავედი.

-თურმე ცოლი ყოლია გჯერა ნუცა?
ვეკითხები ჩემ მონატრებულ დაქალს.
-საშინელებაა! ამხელა კაცია და რა ტყუილებით მოძრაობს რა ჯანდაბა ჭირს!
-არვიცი ნუცა და აღარც ვიცი აწი რაუნდა ვქნა.
-აღარ აპატიებ ხო?
მკითხა ნუცამ და თვალი თვალში გამიყარა.
-არანაირად. ნამდვილი მატყუარაა! რას ვფიქრობდი საერთოდ ვიღაც თორაძესთან რომ დავიჭირე ურთიერთობა! თან ლექტორთან! ალბათ მიხმარდა და მიმაგდებდა.
ვთქვი და ტირილი დავიწყე, რადგან ირაკლი ძალიან მომენატრებოდა.
ნუცა ჩამეხუტა და მამშვიდებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
-იქნებ ახსნის საშუალება მისცე არ გაინტერესებს?
-არა ნუცა, აღარ მაინტერესებს. ამაღამ დავლიოთ?
-მე პრობლემა არ მაქვსს!
თქვა ნუცამ.

-შენ და ეკე როგორ ხართ? როგორ მომენატრნენ ერეკლე და ბექა ვერც კი წარმოიდგენ.
ვუთხარი ნუცას და მოვიღუეშე, რადროსაც თავზე ვიღაცამ წკლიპურტი დამარტყა.
-არ არსებობს! ეკეე! ბექაა! როგორ მომენატრეთ დავიყვირე და ეკე და ბექას ჩავეხუტე.
-ჩვენი ბუტია გოგო როგორააა?
-სულელებოო! უთქვენოდ ალბათ ვერ გავძლებდი დიდხანს.
-შენი ლექტორი როგორაა? მკითხა ბექამ.
-მოდი იმ ლექტორზე საუბარი არგვინდა.
-აბაა ამაღამ ვინ სვამს!!?? დავიყვირეთ მე და ნუციმ.
- ჩვენნნ!!
ვიღრიალეთ ოთხივემ.
-კაროჩე გოგოშკებო, მე და ბექა ამაღამ 10ზე გამოგივლით და მზად დაგვხვდით. გვითხრა ერეკლემ.
-არაა პრობლემა უთხრა ნუცამ.
და დავიშალეთ.
მე და ნუცას ერთი გზა გვქონდა და ერთად წავედით სახლამდე.

სახლში მისულზე ნატას დავურეკე და ვუთხარი, რომ ვერ მივიდოდი დღეს და ბოდიში მოვუხადე.
მერე სოფის მივწერე, რომ ძალიან მომენტარა და თუ რამე ვაწყენინე ბოდიშს გიხდითქო. დედაჩემიც კი მოოვიკითხე და პატიება ვთხოვე ბოლო ჩხუბის გამო.

ჩემი აივნიდანWhere stories live. Discover now