ჩემი აივნიდან

Chapter 17

დილით როცა გავიღვიძე ირაკლი ჩემს გვერდით აღარ იწვა. მეგონა რომ
სამზარეულოში იქნებოდა მაგრამ
არა, მაგიდაზე დაეტოვევინა ბლინები შოკოლადით  და წერილი ფურცელზე.
"მაპატიე ჩემო ლამაზო ქალბატონო რომ
დილით ერთად ვერ ვისაუზმეთ, დღეს საბუთებზე მქონდა მოსაწერი ხელი
და ადრე იმიტომ გავედი, შენი გაღვიძება არ მინდოდა. ჩემი ხელით გამოვაცხვე ეგ ბლინები. რომ გაიღვიძებ მომწერე.
გკოცნი."
პატარა ბავშვივით მეღიმებოდა ამ წერილზე. ყავა გავიმზადე ბლინები აივანზე გავიტანე მაგიდაზე დავდე და ჭამა დავიწყე, სელფი გადავიღე და ირაკლის ჩავუგდე ფოტო თან მივწერე,
"ძალიან გემრიელია, მადლობა ირა"

რასშვებოდა ჩემი მონატრებული დაქალი და ძმაკაცი? რაც ერთად არიან იმის მერე სულ გადამივიწყეს, რაც ცოტა მწყინს მაგრამ მე რისთვის ვარ აქ?
ავდექი და საერთო ჩატში დავრეკე ეკე და ნუცასთან.
-ხალხო ჩამოვედი და იქნებ ამოხვიდეთ ჩემთან სახლში და ამაღამ დარჩეთ ჩემთან? ლუდები და ცოტა გართობა, გავიხსენოთ ძველი დრო.
ვუთხარი ეკე და ნუცის.
-აუუ გაასწორებს ძაან.
მითხრა ეკემ.
-კაროჩე მაშიკო, 1 საათში მანდ ვართ და სასუსნაოებს ამოვიტანთ.
მითხრა ნუცამ.
მე სახლში შევედი და რომ გავხედე სახლს მივხვდი რომ ცოტა დასალაგებელი იყო ამიტომ დალაგებას შევუდექი.

ირაკლის მივწერე რომ დღეს ჩემი მეგობრები ჩემთან რჩებოდნენ ამიტომ
ვერ ვნახავდი.
ჩემ დასაც შევატყობინე რომ არ მეცალა ეს თვე რადგან ფინალრებისთვის უნდა მოვმზადებულიყავი.

1 საათში ჩემი მონატრებული მეგობრები ჩემთან ამოვიდნენ, გახარებული ვიყავი მათი დანახვით და გიჟივით ჩავეხუტე ორივეს.
-მაშოო, როგორ მომენატრე!
მითხრა ნუცამ და ლოყაზე მაკოცა.
-მეც ძაანმომენატრე ნუცი, რაც ეკე გყავს სულ დამივიწყე.
ვუთხარი ოდნავ დამწუხრებულმა.
-კაი შეჩემაა რა სახე ჩამოგტირის რაიყოო, შენ რაც ჩვენი ლექტორი გყავს იმის მერე ძაან შეიცვალეე ხო იცი?
მითხრა ერეკლემ თან სიცილი დაიწყო.
-რა სირი ხარ!
შევუღრიალე და ხელი ვკარი.
-ეკე რა იდიოტი ხარ! მგონი დროა რამე გავამზადოთ ხო?
თქვა ნუცამ და ტაში შემოკრა.
ამისთქმა და სამზარულოში ფუსფუსი ერთი იყო.