ჩემი აივნიდან

Chapter 9

ცოტახანი ვუყურებდი ირაკლის, არვიცოდი როგორ უნდა მოვქცეულიყავი,
ვგრძნობდი ირაკლის მწველ მზერას,მაგრამ ის ქალი მახსენდებოდა,რომელმაც
ირაკლის ჩემი თავი დააავიწყა. მაინც გადავჯექი უკან ირაკლიმ კალთაში ჩამისვა და ჩამჩურჩულა..
-აი ასეე, კარგი გოგო ხარ! მიყვარს დამჯერი რომ ხარ.
-შენი ნაბიჭვარი დედაც მოვტყან ირაკლი!
ვუღრიალე და ხელი სახეში გავარტყი.
-რაჯანდაბაა! მაშო! გაგიჟდიი? რეებს აკეთებ! თავი აკონტროლე!
მითხრა ირაკლიმ და ორივე ხელზე მომიჭირა.
-ახლავე იტყვი იმ შენ ცოლთან რამოხდა, ან საიდან გამოჩნდა და რატომ არ მითხარი არაფერი? თან თურმე ის გელოდებოდა ირაკლი!
ვუთხარი და თვალებში ჩავაჩერდი.
-ყველაფერს მოგიყვები მაშო.
-ჰოდა მალე დაიწყე, ირაკლი თორაძევ თორემ სამუდამოდ დამკარგავ.
-ანასტასია ჩემი ყოფილი ცოლია. გაშორებულები ვართ, მაგრამ საბუთით არა.
ამერიკაში რომ ვიყავი მასთან მქონდა ურთიერთობა და ის იქ დავტოვე, მე კი აქ ჩამოვედი შენთან!
-ჩემთან ირაკლი? ნუ მაცინებ შენ საქმეზე წამოხვედი და არა ვიღაც მაშო ადამიას გამო!
ვუღრიალე რადგან საყვაარელი ადამიანი გულს მტკენდა.
- შუადღეს რამოხდა თქვენს შორის ირაკლი? გქონდა სექსი? კარგად იხმარე?
-სიმართლე გითხრა კი.
მითხრა ირაკლიმ და თავი ჩახარა. საშინლად შემძულდა ამისგამო მინდოდა რომ გამქრალიყო.
-მეზიზღები ირაკლი თორაძევ! ჩემი ცხოვრებიდან გააჯვი! მეზიზღები! გთხოვ არასდროს აღარ შემეხმიანო. აღარ მჭირდება მოღალატე ადამიანი გვერდით.
ვუთხარი და გადავედი მანქანიდან გავიქეცი და უცებ ჩემი ტელეფონი რეკავს.
უცხო ნომერი იყო. თორნიკე იქნებოდა ვიცოდი და ვუპასუხე.
-გისმენთ?
-მაშო მე ვარ თორნიკე ბარიდან.
მითხრა უხერხულად თოკომ.
-თოკო ლოკაციას ჩაგიგდებ და მომაკითხავ!?
-ახლავე მანდ გქვჩნდები ქალბატონო.
მითხრა და ლოკაცია ჩავუგდე.

სანამ გზაზე მივდიოდი ირაკლი დამეწია, და მანქანა გააჩერა.
-დროზე მანქანაში ჩაჯექი! შუა ღამეა სად მიდიხარ მაშო?
მკაცრად მითხრა ირაკლიმ.
-გზიდან ჩამომეცალე იდიოტო, შენი დანახვაც არ მინდა ირაკლი!
-ერთი სექსი უპატიებელია შენთვის!?
-კი რადგან ღალატია ირაკლი!
-შენ რომ იმ ნაბიჭვარს აკოცე?
-სად უბრალოდ კოცნა ირაკლი და სად მასთან სხეულით კავშირი, რამაც ჩემზე მეტად გასიამოვნა!
-ჰო ვისიამოვნე მაშო! რადგან შენგან მსგავს სიამოვნებას ვერ ვიღებ! და ალბათ არც მივიღებ, რადგან შენ, შენს ქალიშვილობას უფრთხილდები!
მითხრა და ძალიან მეტკინა გული მის ამ სიტყვებზე.
-არმჯერა რომ ამას შენგან ვიგებ ირაკლი.!
-მაშო, არასწორად გამომივიდა მოიცადე!
მიყვიროდა და უკან აღარც გამიხედავს ისე მოვშორდი ირაკლის.
ჩემ წიმ ლურჯი სპორტული მანქანა გაჩერდა და კარები გამიღო.
თოკო იყო, გამიხარდა მისი ნახვა და მის მანქანაში ტირილით ჩავჯექი.
-ჰეი! მაშ რაგჭირს? რაგატირებს? ვინმემ რამე დაგიშავა?
მეკითხება თოკო თან მეხუტება მე კი ვტირი მის მკლავებში.
-გთხოვ თოკო სახლში წამიყვანე.
-ახლავე მიგიყვან. მითხრა თოკომ მე კი სახლის მისამართი ვუთხარი.

გვიანი იყო სახლში რომ მივედით, წვიმდა გარეთ, ჭექა-ქუხილი იყო.
მეშინოდა, პატარა ბავშვვით მეშინოდა, თოკომ სახლამდე ამაცილა.
მე კი შევთავაზე დარჩენა მაგრამ უარი მითხრა, ვერ ვუთხარი რომ მეშინოდა ამ ამინდის. ჩამეხუტა,დამემშვიდობა თორნიკე და წავიდა.

ოთახში შევედი ვიბანავე ეგრევე აივნის კარი გავაღე, ცხელი შოკოლადი გავიმზადე და აივანზე იმ წვიმაში ჩამოვჯექი.
წვიმდა, ძალიან წვიმდა, ციოდა, თითქოს ამინდიც გრძნობდა ჩემი და ირაკლის განშორებას.
20 წუთიც არაა გასული რაც თორნიკე გავაცილე და კარზე ზარია. შემეშინდა ძალიან, რა არ გავიფიქრე. მივედი კართან და მესმის სიმპატიური ბოხი ხმა.
-მაშო,მე ვარ თორნიკე.
კარი ეგრევე გავუღე და ჩავეხუტე რადგან მართლა მეშინოდა მარტო ყოფნის.
-შემოდი თოკო, მადლობა რომ დაბრუნდი.
-არაფრის, ვა რაკაი სუნიაა, რას სვამ?
მეკითხება თორნიკე.
-ცხელი შოკოლადია გაგიმზადებ ახლავე.
ვუთხარი და თოკოსაც გავუმზადე. ჩამოვჯექით აივანზე და თორნიკემ მოყოლა მთხოვა ყველაფრის. მეც ავდექი და მას ყველაფერი ვუამბე.

-კარგი მაშო, ყველაფერი მოგვარდება. არ გინდა ნერვიულობა მითხრა თოკომ და ჩამეხუტა.
თვალი ირაკლის აივნისკენ გამექცა და ვნახე როგორ გვიყურებდა მე და თოკოს.
ჭიქა ძირს დაანარცხა და სახლში შევიდა.
შემეცოდა მინდოდა რომ მის მკლავებში მეტირა ახლა და აარა თორნიკესი.

-შევიდეთ?
მკითხა თორნიკემ.
-კი წამო და დავწვეთ. ვუთხარი და საძინებელში შევიყვანე.
-მაშო მისაღებში დავწვები თუგინდა, არმაქვს პრობლემა.
მითხრა თორნიკემ,
- არა დაწექი ჩემსგვერდით ვუთხარი და შუქი ჩავაქრე.

მთელი ღამე ირაკლიზე ვფიქრობდი, ნუცას მოვუყევუ ყველაფერი და მითხრა რომ ხვალ მანხავდა.
თორნიკეს ხელი ჩავჭიდე რადგან მართლა მეშინოდა ჭექა-ქუხილის.
არვიცი როდის ჩამეძინა ირაკლიზე ფიქრით გართულს.