I'm your ruthless killer!

Sixteen-A Mistake

Maggy P.O.V

"Night-Walk-Kill." Wika ni Louiz.

"Anong ibigsabihin ng mga 'yan?" Nababahalang tanong ni Ma'am Eve.

Nagkatinginan lamang si Harisson at Louiz. Walang nagtangkang magsalita.

"May mamamatay." I said without hesitated.

they were momentarily stunned. But their attention returned to what I've just said.

"'Wag kang magbiro nang ganyan Maggy. Masama ang 'yong sinabi kanina. Baka maging totoo." Nababahala ngunit may diin ang bawat letrang binibitawan ni Ma'am Eve.

"I'm not kidding. someone will definitely die. I just don't know who is behind everything that is happening now." I firmly said.

"We should be aware of everything, let's not let anyone die." Maatim na wika ni Harisson habang hawak pa rin ang notebook.

while louiz's eyes were just emotionless. I didn't even see it bothering him today. Maybe it's because he's been killing for a long time so he just doesn't care anymore.

I just rolled my eyes towards him. Wala ba siyang sasabihin sa sinabi kong may mamamatay?

Habang nakatingin ako sa kanya ay bigla naman itong lumingon sa 'kin dahilan para magulat ako nang panandalian. What the hell?!

Nasa upuan pa rin ako ngunit nararamdaman ko ang sakit ng tagiliran ng tiyan ko. Kumikirot ito. Naalala ko tuloy si Mom,  ang pangalawang challenge. Hindi naman gaano iyon masakit kumpara ngayong tila tumitibok pa ang kirot.

"Sige,  maniniwala ako sainyo ngayon. Sana ay totoo ang mga sinasabi ninyo. Dahil kung hindi,  mananagot kayo." Seryosong saad ni Ma'am Eve.

Nagkatinginan lamang kaming tatlo nila Louiz at Harisson. Kung may mamamatay ngayon, hindi na kami magtatagal sa lugar na ito. Kaya dapat ay habang maaga pa, umalis na kami. Kaya ko naman ang sarili ko, kaya wala akong dapat ikatakot sa lalaking iyon. Nagkataon lang na may gamot siyang nilagay upang mahimatay ako.

Umalis na si Ma'am Eve at dumating naman ang isa naming kaklaseng may dala-dalang pagkain. "Guys, kain na kayo. Halatang malayo ang nilakbay niyo para makauwi dito." Nag-aalalang wika ng babaeng nakasalamin.

We took all the food she gave us. Then, she walked away. It's Marta.

Kumain kaming tatlo upang malagyan ang gutom na tiyan. Pakatapos naming kumain ay narinig namin si Ma'am Eve na nag-announce regarding what we've talked. Some of them shocked, while other is silent. As if they already figure it out what's going on.

"I'm scared!"

"Bakit naman may mamamatay?!"

"Kung ako mamamatay, paalam mga beshy ko!"

"What's your last wish before you're going to die?"

Kung ano-ano na lang mga bumubuka sa bibig nilang salita. Nakahalukipkip akong lumapit kay Louiz.

"Hey." Mahina kong saad. Tumabi ako sa kanya at umupo.

"You are not in a good condition, why are you here?" He asked.

"I've already said million of times. I can handle myself."

"No, you can't. Ang nangyari sayo kahapon ay hindi mo nagawang protektahan ang sarili." Louiz firmly said.

Oh, but again, I can handle myself Louiz. What's matter is, I stand that no one can bring me and drag me down.

"Tch." 'Yan lang ang bumuka sa bibig ko. Wala nang iba kung kaya't panandalian nanaman si Louiz napatingin sa akin. Tapos ay pintik niya nanaman ang noo ko.