I'm your ruthless killer!

five - A surprise

Maggy's p.o.v

It's already ten p.m. This time, my Mommy and I go to the campanell's. After five minutes, hindi na kami ni Mommy magkasabay sa paglalakad. We set apart at pumunta na sa kanya-kanyang espasyo.

Luminga ako sa paligid. I've seen many people wearing a shining dress. Mukhang halos lahat ay mayayaman. Hindi nakatakas sa aking paningin ang pamilyar na mukha.

Pinigurahan ko siya, tila pamilyar sa 'kin ang mukha niya. Saan ko nga ba siya nakita?

Namalayan ko na lang na nasa harapan ko na ang lalaking tinititigan ko. "Your name is..." Halos pabulong kong saad.

"Have we met before?" He said, may dumaan na waitress which is kumuha siya doon na inumin.

Nakatingin pa rin siya sa akin. Ngayon ko lang napagtanto na naka cocktail attire ang suot niya. Dahil rin doon, mas lalong lumitaw ang kulay puti niyang kutis at mapulang labi.

"You look beautiful, Maggy." Ngumisi ito at linisan ang kinaroroonan ko. Doon lang ako natauhan sa sinabi niya. Kilala niya ako?

Agad ko siyang hinabol, nang maabutan ko siya't hinawakan ang kanan niyang kamay. "Kilala mo ako?" Kunot-noo kong tanong sa kanya.

"Of course. You're my former classmate." Ngumiti siya at hinarap ako. "How about you? Do you know me?"

"Y-you..." Nauutal kong tugon. Classmate ko siya? Sino ba 'tong lalaking 'to? Unti-unti nang nakunot ang noo ko. May masama akong kutob na baka malaman niya ang plano ko ba't ako nandito.

"Louiz." Ngumisi ulit siya. "Bakit? Nagtataka ka ba kung bakit nandito ako sa campanell's party?"

"Let me dance you tonight."

Namalayan ko na lang na kinuha niya ang kaliwa kong kamay at nakarinig rin ako ng musika. The tone was exactly what I like. It's... It's seems that I want to kill someone.

"Why are you here, Louiz?" I ask him sincerly.

"Should I answer your question?"

"Why...why not?" I reply.

Bawat tunog ng musika, sabay kaming nagsasayaw na tila alam ang bawat ritmo ng tunog. Pinaikot niya ako't muli nanaman nagtama ang aming mga mata. Tila nakikiusap na huwag munang bumitaw sa isa't-isa.

Bakit ko ba 'to nararamdaman. Tila may kung anong mangyayari ngayong gabi. Nararamdaman ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Kinakabahan ako.

"Louiz, you should tell me. Why are you here?" Pakiusap ko sa kanya. Ayaw ko siyang madamay. Lalo't pakiramdam ko'y isa siyang inosente.

"Because..." Muli nanaman niya akong pinaikot, at sa pagkakataon na ito, tuluyan nang natapos ang musika at bigla niya akong hinalikan sa kamay.

"Because I like the way you killed people. I know you... And it's been a while since we've met. Have you ever remember me? Maggy Lune Cresantamus?"

I was shocked. I didn't expect that he will call me by my full name. Nabitawan ko ang kamay niya.

Napaatras ako nang marinig ko ang marahan niyang pagtawa. Hindi ko inaakala na kilala niya ako.

Maya-maya pa, narinig ko ang mga palakpakan ng mga tao sa paligid namin ni Louiz.

"What a beautiful mattchyy-typeyy!"

"Wow! I know you can do that our dear Louiz!"

Anong nangyayari? Bakit tila nagkakaisa sila? Lumingon ako sa buong paligid, lahat sila nakatingin saamin.

"Who are you?!" I shouted i front of Louiz. I did not expect na may classmate akong nakakakilala sa akin. Sa totoo kong pagkatao.

"Oh, Maggy! Don't be stubborn my dear." Namalayan ko na lang na hawak na ako ni mommy sa magkabila kong balikat.

"He is the one who son of Mantrall! Ang nag imbita sa atin Maggy. Wala kang karapatan para sigawan nang ganyan ang anak ni Mantrall. Remember what I told you before Maggy." Pinandilatan ako ni Mommy matapos niya 'yon banggitin.

Kung gano'n... Hindi ko inaasahan na siya pala ang anak ni Mr. Mantrall. Tiningnan ko ulit sa huling pagkakataon ang pagmumukha ni Louiz. I killed many people. Does that mean he also killed people?

"Welcome to Campanell's, Maggy. This is our bloody party!" Mommy said while grinning.

Kung alam ko lang, hindi na ako tumuloy sa pesteng party na 'to. I'vd been worrying about Louiz. Tapos siya pala ang anak ng Mantrall. Which is the most powerful when it comes sa mga ari-arian at mga kayamanan na pinapamana sa kanila ng sinaunang Mantrall.

"Cheers!"

"Ay ngayon masisilayan ninyo dugo ng mga gahaman na tao."

May mga lalaking may hawak sa kulay puting tela. Inilapag nila iyon sa mahabang mesa. Pagkatapos at binuksan at doon ko nasilayan ang mga pira-pirasong katawan ng tao. May mata, dila, bibig, laman-loob na nagkalat, at mga paa namay kuko. Mga kamay na matataba.

Hindi naman na ako naduwal. Sanay na ako makakita ng mga ganyan. Pinagmasdan ko ang mukha ni Louiz. Tila wala rin sa kanya ang makita ang mga laman-loob ng tao, pinanatili niya lang ang pustura nya. Luto na ito kaya naman hindi na gaanong masang-sang ang amoy.

Bigla ko na lang naramdaman na may humila sa aking kanang kamay. It's Louiz.

"Bakit hindi mo sa akin sinabi, na ikaw pala ang anak ng Mantrall?" Inis kong saad habang hinila niya pa ang kamay ko.

"Why should I? Dapat nga ay hindi mo alam." Tugon nito.

"At bakit? I deserve to know."

Humarap siya sa akin, nagulat ako dahil nilapit niya ang mukha sa mukha ko. Mas nasilayan ko ang maputi nyang mukha at ang manipis niya at mapula niyang labi.

"No." Nag-iba ang kanyang tuno ng pananalita. It became a sexy tone, which if other girl heard that, for sure they easily fall in love. But I'm not like that. Kung hindi nga lang anak 'to ni Mr Mantrall, paniguradong kanina pa 'to nakatihaya at naliligo sa sarili niyang dugo. Tsk. Inirapan ko na lang siya.

Tatalikod na sana ako para umalis dito sa pagmumukha ni Louiz, kaso bigla siyang sumalita na talaga naman kinagulat ko.

"Magiging fiance mo ako, Maggy."

Muli akong lumingon sa kanya. Gulat ang sumalubong sa pagmumukha ko. Ano sinabi niya?

"Stop this nonsense Louiz. You know that I did not want any kind of relationship."

Ngumisi siya at muling lumapit sa akin. Sa pagkakataon na ito mas malapit pa sa mukha ko, halos naririnig ko na kung paano siya huminga. "No, magugustuhan mo rin, papakasalan kita at doon ko sasabihin ang totoong liham ng iyong ina. I know a lot about our kind of family. If I were y-"

Isang malakas na sampal ang ang tumama sa mukha ni Louiz. "Don't you dare na may tinatagong liham si Mommy. Dahil kahit kailan, wala siyang tinagong liham sa 'kin."

Napahawak ito sa kanyang mukha.
Ngunit ngumiti lamang ito. " Nasa iyo ang desisyon, Maggy. See you tomorrow." Umalis na ito at naiwan akong mag-isa.

Hindi ko maatim ang lahat ng nangyari ngayong gabi. Hindi puwedeng masira ang plano ko. At anong pinagsasabi ni Louiz na magiging fiance ko siya? Eh... Ayaw ko nga sa mga relationship, kasi makakasira ng plano ko 'yon.

Nauna na ako kay Mommy na umuwi, dahil hindi ko na kaya ang gabing ito. Sinulyapan ko ang relos at saktong two p.m na. Pakiramdam ko tuloy, wala ayaw kong pumasok bukas. Tsk, maka-uwi na nga.

Note: A give for my coffeereaders. This is for you! Merry christmas.😘