I'm your ruthless killer!

Four-she's alive

Four- She's alive

Lumipas ang mga araw, naging usap-usapan ang pagkawala na parang bula si David. I just ignore them. As I walk, numerous of people talking about what happened to David?

Nah, it's better to study than wasting their time chit-chatting nonsense.
This day began, I felt tired doing what mommy told to me.

She said, I need to go in the Campanell's ehich is magkakaroon ng events doon mamayang gabi. Mommy also said that may mga taong katulad namin ang naroon at baka pa nga sa kanila ako matuto ng mga bagay na hindi pa sa akin ni Mommy tinuturo.

Guess what? I ignore what Mommy told, but noong tumalikod ako, she grab my hair at sinabing, "How dare you! It's all for your sake Maggy!"

You know that feeling being pressure by your Mommy, or even your family? Kahit sa academic ay pin-preassure nila ako. Pero mas dapat kong pagtuunan ng pansin kung paano ko papatayin ang mga katulad ni David.

Let's just say, a killer with smart
brain? Or should I say, ruthless killer?

Bigla akong natawa. Nahinto lamang iyon nang may makakita sa akin na natatawa ako kahit na wala namang nakakatawa. I'm here at the cafeteria. I would loved to be alone, not until someone disturb me.

"What?" I asked looking at a young boy.

"Mind if I sit?" He said while hesitant.

I smile to him. His my former classmate. The form of his face made me realize that it's look like he is handsome.

"What's your name again?"

Hindi na niya sinagot pa ang tanong ko, umupo na siya sa katapat ko at sinimulang mag higop ng kape. Snack time pa naman.

"Interested huh?" His lips formed smirk.

"I forgot what's your name, anyway." I reassured.

"Oh," kumuha siya ng tissue sa table at pinahid niya roon ang kamay niya, pati na rin ang nalagyang kape sa bandang labi nya. ", Louiz." Inabot niya ang kanang kamay, we formaly shake our hands. May tila naramdaman akong kakaiba sa pag shake ng aming hand. It' look like bigla na lang nilamig ako. I didn't know if because the ac temperature are high?

Hindi nagtagal at may dalawa pang lalaki ang naki-upo sa area namin. We welcome them.

"Hey, both of you are my classmate right?" Our classmate who are looks like snow white because of his skin. Siya ang pinaka highlight na color na balat sa buong klase. May hitsura naman siya, but he's not my type.

"Oo, sila nga mga ka-klase natin. Looks, this is Maggy, " tinuro ng isa ko pang classmate ako. Kilala ko rin ito, siya ang palaging nag re-recite sa klase. Active siya kaya kilala namin siya. He's Marous. "At ito naman si Louiz."

Natawa sila. Ako naman ay sinimulan nang kunin ang mga gamit ko, I need to go. Walang kabuluhan ang pinag-uusapan namin. Mabuti na lang kung tungkol or makatutulong sila sa aking problema.

Naglakad na ako paalis at tinalikuran sila. Pag dating ko sa classroom, our profesor are also here. Hinihintay niya na lang ang iba, maaga kasi siya pumarito kahit nag recess pa ang iba.

Lumipas ang mga oras, at natapos na rin ang mga subject. I'm tired but I need to fulfill the misson later.

Maaga pa at umuwi na ako para makapag-ayos at makapamili ng gown. Basically the events are similar to the party and in the given invitation, the word ballroom, means they have a dance.

So, I must well dress in order to be part of them. Nag ayos na ako, I just wear black gown. Ganggang paa ito kaya pakiramdam ko ay komportable naman ako.

I added accessories and make-up. After that, lumabas na ako ng bahay namin because mommy are waiting for me.