Twenty-four(Date me Part-1)

66 2 1
                                    



Maggy p.o.v

Halos hindi ako makatulog nang magdamag sa kakaisip sa nangyari kahapon saamin ni Louiz. It was my first time to kiss a guy!

I didn't imagine myself na halikan Ng Isang lalaki, the worst part is that, maging ako'y sumunod sa agos ng---argh!

Nahihiyang pumasok ako ngayon sa paaralan habang may hawak na libro. Kunwari ay may binabasa, pero ang totoo ay ayaw ko lang makita si Louiz. Matapos ang nangyari saamin, wala na akong mukha pang-maihaharap!

Kung malalaman ito ni Mom, paniguradong sandamak-mak nanamang Galit ang kanyang ibubulyaw sa akin.

Well, hindi naman nagtagal nangyari saamin kahapon dahil sabay kaming nagulat sa tumalon na pusa mula sa taas Ng bookshelf. After that, we laughed as if nothing happened between to me and Louiz.

"Good morning Maggy!" I hear a familiar voice coming from behind me. However, even though I know who is walking with me, I don't want to talk to him right now.

I heard him a heavy sigh.

And then, he suddenly snatched the book I was holding, causing me to glimpse his innocent face.

What the hell?!

"Why aren't you paying attention to me? Hmm, did something happen yesterday?" He said as he held one hand on his chin.

"No! Nothing happened." Suddenly, I shouted, causing Harrison to wonder even more about me. Darn it, Maggy! I keep saying all sorts of things!

"You sure?" Muli niyang tanong.

"Mukha ba 'kong nagbibiro?"

He just smirk. Darnt it Harisson!

Nang makapasok kami sa loob ng classroom ay doon ko nakita ang lalaking iniiwasan ko. kaya naman dali-dali kong kinuha kay Harisson Ang librong hawak niya.

Wala namang imik ang huli at lumakad na rin papunta sa kanyang upuan. I wanted to grab the end of his shirt, but I thought it would be childish. The hell!

Nang makarating Ako sa upuan ko'y may napansin akong kahon na kulay itim. Maliit lamang ito. Hindi ko ito binuksan at sinubukang tanungin ang katabi kong si Harisson. Well, probably hindi niya rin alam kung kanino ito dahil kakarating niya lang din.

"Let me see." Kinuha niya sa akin ang kahon. "Look, here's your name." Wika niya pa.

At nang makita ko ang pangalan na naka imprinta dito, agad akong nagtaka. Kanino naman kaya ito galing? Bubuksan ko ba o hindi? 

Sa huli ay napagdesisyunan ko na huwag na lang at isantabi na ang kahon na ito.

Ilang minuto pa ay dumating na ang guro. Sinubukan kong makinig ngunit tila wala pa rin ako sa katinuan. Naiilang kasi ako  sa likuran ko kung saan naroon si Louiz.

Kahit anong gawin kong pag-focus ay wala talaga.

Shit Maggy, gonna hate you!

Lumipas pa ang mahigit isang kalahating oras ay tuluyan nang natapos ang aming guro sa pagtuturo.

Napag-pasyahan ko muna na pumuntang rooftop dahil gusto kong mapag-isa, makapag-focus at walang iisiping kahit ano.

I took the book to read it on the rooftop. I prefer a quiet place with no disturbances, and I don't want to see Louiz, which would cause me discomfort. So I quickly went to the rooftop.

While I was walking, I felt the presence of someone behind me, so I turned to see who it was. And I was not mistaken; it was Harisson again. Is his cologne familiar to me?

What the?!

"Ikaw nanaman?" I said while crossing my arms in front of him.

Napakibit-balikat lamang si Harisson dahilan para mairita ako. Ano ba? Gusto kong mapag-isa, but Harisson is always here! Para siyang batang naliligaw at ako ang kanyang mama.

Tinalikuran ko na lamang siya at umakyat na ng hagdanan. But still, naririnig ko pa rin ang kanyang mga yapak.

At nang sinubukan ko muling humarap sa kanya ay bigla namang natisod ako.


Because I stumbled on my foot, that was the reason Harrison ended up catching me. The events happened so quickly that I only realized Harrison's hand was already on my waist.

Neither of us said a word. We were only an arm's length apart, so it seemed like our faces were about to touch.

I felt warmth on both of my cheeks. Wait, am I blushing?! No way! I don't want Harrison to see my blushing face!

Magpupumiglas sana ako nang hawakan ako ni Harisson nang mahigpit mula sa beywang ko.

Anong...

"Hold on, don't move. I want to see every detail of your face." He said while holding my waist.

I couldn't help but to go with the flow right now. Can someone enterupt me and Harisson right now? No one? Okay.

I felt my heart thrubing faster and faster as he now touch my face. I don't know why I felt like this. I didn't even feel this to Louiz. It just... only for Harisson.

"Your lips..." He said touching my lips.

Gusto kong gumalaw at iwaksi ang kanyang kamay ngunit bakit tila hindi ko magawa?

Slowly, he lowered his face towards me. Wait, is he going to kiss me?

Sa sobrang bilis nanaman nang pangyayari, tila kidlat kung makaaksyon si Harisson, naramdaman ko ang kanyang mainit at malambot, at mapulang labi sa akin. Panandalian lamang iyon kung kaya't ni walang permisyon siyang hiningi sa akin.


A Stolen kissed.

Naririnig ko ang tibok ng puso ko. Ano nanaman itong nararamdaman ko?

"You Binitawan ako ni Harisson at umayos ng pustura.
Samantalang naiwan naman akong tulala.

"You are the one I dream of marrying in the near future." After saying that, he kissed my right hand with a smile on his lips.














Note: Good evening coffeereaders! I hope you enjoy the latest chapter of this story. If you have any comments don't hesitate to add your opinion on every chapter. I want to know if who's in your favor when it comes to them.

What do you think who have a good  chemistry between them? 😉 Anyway, I am hoping na patuloy na itong pag-update ko sa susunod pang-araw. I have a lots to do, kaya Hindi ko muna inuna ito. I am also thinking for the plot twist. And thank you for reading my story even though you are one of my silent readers. Thank you and support me to my journey.

I hope to finish this novel, kasabay Ng bagong taon. Don't worry, I am also planning to have  sequel of this story.

Love yahh all, coffeereaders  ☕ and stay safe.🌹❣️

I'm your ruthless killer!Where stories live. Discover now