You Are Really For Me

CHAPTER 7

Renzo's  POV.

Kaka baba ko lng ng kotche dahil may bibilhin Sana ako Ng lumakas bigla Ang ulan. Humanap ako Ng masisilungan ngunit Wala ako Makita malayo layo pa Ang pinag parkinan ng kotche ko. Ng may Nakita akong babae magisa na nakasilung sa likod Ng mall. Ay agad ako pumunta Doon. Hindi nya ata ako napansin na nakisilung don ako sa kanya, nakatulala lng to at halata sa kanyang mata na naiinis na at parang nagmumura to sa kanyang isip. Ang bilis lng basahin tong babaeng to ahh. Nagulat ako Ng sabunutan nya Ang sarili nya.

"Hey are you ok?" Alalang tanong ko sa kanya.

Matagal to nakatitig sa akin at parang walang naririnig, nairita ako tuloy sa mga titig Ng babaeng to.

"Miss naririnig moba ako. Ang sabi ko are you ok?" Mukhang nagulat sya at natauhan na. Napangisi ako sa inocenteng nyang Mukha.

Tumango lng ito at mukhang nahihiya. May pagka cute din tong babaeng to.

"Good, Wala kabang Kasama?" Tanong ko sa kanya. Napa kunot Ang noo ko ng ngumiti sya. Why are you smiling?

"Hoy wag ka nga nanakot Dyan hshsh" nanginginig na wika nito "ako lng mag isa sa condo." Pabulong na wika nya.

Napatanto ko na takot sya sa ghost ohh poor women. Napa ngiti na lng ako dahil ganyan pala ang Mukha ng mga babae pag takot sa multo. So adorable.

"Pwede kitang samahan if you want." Wika ko.

Sa totoo lng Ang pakay ko talaga sa kanya ay Ang sex. Gusto Kong kalimutan si via. Kahit apat na buwan na kameng Wala ay Hindi parin ako Maka move on. Galing ako sa work non at Nakita ko Sila ni Daniel magkahalikan kanina.

Kaya ko pinarking kanina Ang kotche dahil bibili Sana ako Ng tissue to wipe my tears but inabot Nako Ng ulan putekk.

"Seryoso ka sa mga sinasabi mo?" Nagalalang sagot nya.

"Yes dahil ako na man Ang dahilan Ng ikinatakot mo. I was feel bad." Pag papalusot ko.

Tumigil narin Ang ulan at nag lakad na kame papasok Ng kotche ko. Tahimik lng kame sa loob abala ako sa pag dradrive habang Ang babaeng Yun sumisilip sa bintana Ng kotche.

"Nag aaral kapa ba?" Tanong nya sakin.

"No " tipid na sagot ko sa kanya."you. Nag aaral kapa ba?" Pahabol na tanong ko.

"Yes. Interested Kaba sakin?" Tanong nya, at agad ko tumingin sa kanya ngunit agad ako umiwas at pintuan na lng Ng pansin Ang Daan. Nginisian ko lng sya.

"Know I'm not.im still in love with my ex." Napaawang Ang labi ko Ng naalala ko nanaman sya. I miss her so bad.

"Sad to hear that but....why did you leave her?" Wika nya, kumirot Ang puso ko Ng sabihin nya Yun.

Wala ako nahawa kundi Ang mahalo. Sya. Sya lng Yung Buhay ko after iniwan ako ni mama. Sya Ang nakasama ko sya kaya Hindi ako sanay na Wala sya. MASAKIT isipin na minahal nya lng ako because of her dad said.

"No, I didn't leave her. She leave me" Ng pagkasabi ko Yun nalungkot na lng ako iniisip nanaman sya.

Mahal ko sya? Sobra. Ni Hindi ko nga magawang Magalit sa kanya. Mahal ko sya dahil Hindi nya ako iniwan Ng panahon kailangan ko Ng makakaramay. Si daddy busy sa pagtratrabaho kahit burol Ng mama ko nag tratrabaho padin sya.

Ng makarating na kame sa condo Ng babaeng to. Una sya Ang lumabas kaya huminga ako Ng malalim at sinundan na sya. Pagkapasok ko sa condo nya Ang Kalat parang Hindi babae.

"Sorry Ang Kalat" alalang wika nya.

"It's ok" tipid na sabi ko.

"Magluluto lng ako pede ka manood Ng Netflix kung nabobiringan ka." Wika nito sabay punta sa kusina.

Umupo na lng ako sa Sala Hanggang sa may napansin Akon kakaiba. Maliit na bra na kulay black. Napa ngisi ako at napatanto ko na tumakbo sya palapit saakin.

"What this?" Tanong ko, kahit alam Kona kung ano Yun gusto ko lng Makita Ang reaction nya.

"Bra obvious ba? Bakit gusto mo hiramin? Wait labhan ko lng." Nanginginig na sabi nya halata na nagpapalusot lng tong babaeng to.

"Ang cute mo. Haha at Chaka ayoko hiramin nyan Ang liit masyado." I bit my lower lips to stop my self from laughing because of her cute reaction napa ka inocente talaga nya. Baby pa talaga.

"H–hou Maka insulto ka kala mo Ang laki Nyan Sayo." Matapang na wika nya. Napangisi na lng ako sa sinabi nya at tinaasan Ng kilay.

"Pagsinabi ko bang Malaki. Titikman mo" Saad ko habang lumalapit ito nayun chance ko to sex with her.

"Ano Kaba hehe nagbibiru lng Ikaw na man masyado Kang seryoso hehe halikana kain na tayo." Nagulat ako Ng hinatak nya akong papuntang lamesa.

Nagulat ako at Nakita Ang takot sa Mukha nya. Cute. Hindi Kona lng tinuloy Ang balak ko sa kanya dahil ayoko. Mukhang Wala pa dyang experience.

Kumain lng kame at nagtatanungan kita ko Rin sa mga mata nya Ang lungkot. But I'm proud of her, kahit Hindi ko sya Kilala talaga nababasa ko sa kanya na lahat Ng problema nya ay kinakaya nya, she is a powerful woman.

"Nice meeting you Mr. Sanchez. I'm Cassie Marie Saavedra." Nakangiti nitong wika. Na laglag Ang panga ko sa narinig ko. Tama ba? Saavedra?? Hindi baka same last name lng Meron na MN Ganon.

"Saavedra?" Patanong na sabi ko gusto ko lng masiguro kung Tama Ang narinig ko.

Habang sinabi nya na ama nya si domenick nakaramdam ako Ng Galit sa kanya, dahil Sila Ang sumira saamin Galit ako sa tatay nya pati narin sakanya. But I saw his tears Hindi ko magawa Magalit. Awa. Ang naramdaman ko non, parang may Galit sya Kay domenick.

Ng lalo syang lumuha agad ko pinunasan yon gamit Ang palad ko. Agad sya natauhan at pinunasan Ang sariling luha nya. Habang pinupunas nya Ang luha nya, nag vibrate Ang cellphone ko agad ko ito  binuksan at Nakita ang text ng secretary ko

From: secretary Jane

Sir, kailangan Po kayo Dito sa office now.

"S-sorry masyado ako nag drama." Wika nito, kita mopa Rin sa mga mata nya Ang lungkot.

"No don't say sorry it's ok" wika ko.

Hintay ko lng syang kumalma Bago ako magpaalam sa kanya.

"Um Cassie Marie? I need to go now,kailangan ko Ng pumunta sa office. Are you gonna be fine??" Alalang tanong ko sakanya. Alam ko Hindi sya ok.

"Opo Naman"wika nito sabay ngiti Ng lapad. Kita parin sa mga mata nya Ang Ang lungkot nya.

Umalis Nako pagkarating ko sa kotche ko nagbuntong hininga ako, Ewan Koba pero Hindi maalis sa isip ko Ang iyak nya. Ang lungkot Ng mga mata nya para bang nagmamakaawa sya na tulungan sya makabangon. Weird but sinasabi Ng isip ko na kailangan nya ko. Should I follow what my brain want? Why?.