A Wave Of Love (Highschool Series #3)

Chapter 22

WARNING ⚠️: SUICIDAL (It may trigger you if you're not for this scenario, much better to skip this chapter.)

I'm walking in the rain, I can't see clearly the road just a blurry lights. Nawawalan na ako ng pag-asa.

Bakit ang kapatid ko pa?

What the things that I did to them?

Napaupo ako sa may tabi ng terminal, madilim na at halo wala ng mga taong dumadaan. Sinambunutan ko ang sarili ko dahil sa bigat na naraaramdaman ko. Hindi ko alam kung paano pakalmahin ang sarili ko.

"Bakit ako pa!" I shouted.

Mas lalong lumakas ang ulan, akala ko ay hahabulin niya ako noong tumakbo ako.

Akala ko totoo ang wishing well, noong unang beses naman akong humiling ay nagkatotoo.

I almost lay myself on the road and waiting for the truck that will hit me.

Nakakapagod.

Hinanap ko ang pendant sa leeg ko ngunit naalala kong itinapon ko 'to sakaniya bago tumakbo palayo. Bumaba ang tingin ko sa basang basa kong damit. I touched my stomach.

Bawal malamigan ang baby... baka magkasakit.

I smiled

I stood.

You're just a man—no! just a boy, like the others you can't be a man.

I wiped my tears, inubos ko ang luha ko ng gabing 'yon, they neverdeserve my tears.

Mahal kita, Wade.

Nangibabaw lang ang sakit pero mahal kita, ayoko lang saktan at lalong pahirapan ang sarili ko. Para sa anak ko.

I can't let you go, but I will.

Umuwi ako ng laglag balikat, basang basa ng ulan. Ang lahat ay natutulog na, basa rin ang tiles na tinatapakan ko dahil sa tubig na tumutulo sa laylayan ng damit ko.

I took a shower, habang naliligo ako ay hindi ko maiwasang maisip ang nangyari. Ano kaya ang sumunod nilang gawin noong nakaalis na ako?

Makikipaghiwalay na kaya saakin si Wade?

Hindi parin tumitigil sa pagtulo ang luha ko ko, sobrang sakit sobrang bigat sobrang hirap.

Kung puwede kolang sila batuhin ng masasakit na salita para makabawi man lang ako ay ginawa ko na.

This is not a right time to get revenge.

I'm just a kind but that's doesn't mean that I'm an angel.

Everything has a time.

I threw my self on the bed, I hugged the pillow that we used when we're making a fake love.

"Hindi kapa nabubuo, hindi kana kayang panindigan." I whispered.

Sa sobrang bigat at hirap, ay nakatulugan ko nalang ang sakit.

"Kai... Kai, open the door!" napabalikwas ako nang marinig ko ang galit na galit na kumakatok sa pinto.

Ang kapal ng mukha mo, sobrang kapal ng mukha mo.

Mabilis akong tumayo at kahit wala pa siya sa harapan ko ay nanlilisik na ang mga mata ko.

"Saan kaba kumukuha ng kapal ng mukha?!" I shouted when I opened the door.

Tumambad saakin ang mukha ng babaeng hindi ko inakalang magpapahirap saakin.

"You're a pregnant?!" She glared at me.

Natigilan ako sa tinanong niya, at paano niya naman nalaman?

"Ipalaglag mo 'yan," she commanded.

Nagpantig ang tainga ko sa narinig ko, mas lalong tumalim ang titig ko sakaniya.

"Anong alam mo sa pagiging tao? anong karapatan mo para utusan ako? kukunin mo ba talaga saakin ang lahat?!" even I wanted to cry I still managemy voice.

"I will tell this to mom." wala sa sarili niyang sabi.

"Gaano kaba kadesperada? alam mo, pinagsisihan kong tinanggap kita bilang kapatid. You're a snake, slut and coquettish." I uttered, "Bakit kapa kasi bumalik. Sana, sana hindi kana nagparamdam, you're a trush and just a piece of shit." hindi ko napigilan ang sarili ko, my tears was started to fall again.

"And who's the fuck want you te be my sister? all I want is to ruine your life, ikaw ang unang sumira ng buhay ko. Kung hindi dahil sa'yo ay hindi ako napalayo sa magulang ko." she shouted.

"Ano bang pinagsasabi mo? kapatid mo ako, kapatid mo ako, ate... marami namang pwedeng agawin saakin bakit si Wade pa? bakit ang boyfriend ko pa? bakit ang magiging ama pa ng anak ko?!" nagsimula na akong manghina. "Parang hindi mo ako kapatid," I continued.

"Hindi naman talaga, you're adopted. At sana nga'y hindi kana inampon, eh, edi sana ako ang masaya ngayon." she smirked. "Paepal ka, eh, ako ang tunay na anak pero ako ang nahihirapan ng ganito."

Halos matumba ako sa narinig ko, totoo ba ang sinasabi niya o pilit niya lang akong pinapabagsak? I-I'm?

W-walang tinatago saakin ang magulang ko. She's trying to ruined me.

"Do you think you will ruin me again?" kahit sobrang sakit na ay pinilit ko paring kontrahin ang sinasabi niya.

"Stop trusting too much, Kai... boyfriend mo nga napagsinungalingan ka, magulang mo pa nga. Try to ask them, I don't think so if they can deny pa."

Napaupo ako sa kama ko at napahawak sa sintido, ayokong magpakita na apektadong apektado ako pero hindi ko na kaya.

"Again, ipalaglag mo ang batang 'yan..." she said.

Muli ko siyang tinignan.

"Mitch was pregnant, at si Wade ang ama. Don't hurt yourself too much, ang anak mo lang ang magdurusa."

bumagsak ako sa sahig sa mga narinig ko, napaluhod ako at nagsimula nang humagulgol, I heard the chuckled from her before she closed the door.

Muli kong sinambunutan ang sarili ko, "Fuck!" I shouted, my voice was echoed on my room.

B-bakit?

I need to be strong, but she's right.

Baka ang anak ko ang magdusa sa kasalanang wala siyang kaalam-alam, na kasalanan ng ina niya na naging mahina at maagang bumigay.

Hindi ko hahayaang iwan ako ng anak ko, siya nalang ang nararamdaman king totoo saakin.

"We're not able to live on this chaos world, anak ko." I cried. "I'm sorry for what I'll do, pero isasama kita kung saan man ako mapunta."

Hindi ko alam ang ginagawa ko pero pagod na pagod na ako. Limang buwan palang ang batang nasa sinapupunan ko ay grabe na ang paghihirap niya.

I picked the rope, I tied it on the kisame. With the help of chair mabilis kong nagawa ang lahat.

I remove my clothes, and now I'm naked. I don't know what I'm doing but I want to rest and I can be selfish kung gugustuhin kong isama ang anak ko.

Siya nalang ang meron ako...

I put a black eye shadow on my eyes, kahit pa umiiyak ay patuloy parin ako sa ginagawa. The eyeliner is really good for me, it can help to make my eyes beautiful.

"We will be happy, anak ko. Sa kabilang buhay nalang natin ipagpatuloy ang masayang pamilya."I cried.

"Mahal na mahal kita, eh, ayaw lang kitang madamay sa paghihirap ko."

Nakapatong na ang mga paa ko sa upuan at dahan-dahang ikinabit ang lubid sa leeg ko. Anytime ay lulutang na ako.

"I loveyou, mom and dad..."

"Mahal pa rin kita, Wade... mahal parin kita kahit sobrang sakit mong mahalin."

I push the chair at nararamdaman ko na ang paghigpit ng lubid, I held my stomach while thinking my child.