The Sun in Her Eyes

45: The Classic Gala Night

SAVE HER—mr0214.

Ano'ng ibig sabihin niyon sa papel na nanggaling sa loob ng rubik's cube na ilang taon nang naka-display sa desk ni Waki at hindi pa rin mabuo-buo? Naging malaking palaisipan para sa kanya iyon.

Ilang araw nang kumikiliti sa sulok ng isipan niya ang tungkol doon at sa tuwing sasagi sa isip ay nadadamay pa pati si Harika na ilang araw nang nawawala. He lacked any information that would have allowed him to find her, not even a single clue. He felt ineffective for not making any attempt to find her. Ang sabi ng kanyang inang si Melanie ay ginagawa na ng mga pulis ang trabaho ng mga ito kabilang na ang mga tauhan ni Lymareva, ngunit sa pagkakataong iyon ay hindi niya pa rin magawang mapanantag. Right now, all he can do is wait and continue to feel useless. Natawagan na rin niya si Lizbeth at nagbaka-sakali, ngunit wala rin itong alam dahilan upang mag-alala nang malamang nawawala ang kaibigan. Manong Liro was keeping him up to date in every manner conceivable. Ito ang huling taong kasama ni Harika nang tumakbo ito palayo at inaako maigi ng matanda na ito ang may kasalanan at responsibilidad nito ang nag-iisang Levantine na noon pa pinagsisilbihan. Para sa kanya, walang ibang dapat sisihin kung hindi siya—siya mismo na nagpasimuno ng dinner date sa Bellmoral. Ngayong nakaupo lang siya sa couch sa loob ng kanyang kuwarto, hindi na maalis sa utak niyang wala siyang magawa upang mahanap ang girlfriend. And every time Harika appeared in his mind, he was simply there doing nothing which it was killing him.

Planong umidlip ni Waki nang sumapit ang tanghali, subalit nanatiling dilat ang kanyang mga mata habang kanina pa pinagmamasdan ang mamahaling suit na pinatahi ng ina niya sa kakilala nitong sikat na tailor sa Chrisford na susuotin niya para sa Classic Gala Night—isang engrandeng fundraising event na dadaluhan ng mga bigating tao at personalidad. Wala siyang ganang dumalo, dahil wala rin naman si Harika upang maging gala date at para ano pa't hindi naman siya ang pangunahing panauhin kung hindi ang ina niyang si Melanie lang sa pamilya nila, imbitado lang siya upang samahan ito. He didn't seem to be contributing anything significant to the occasion, based only on how he was feeling when Harika ran away.

Waki walked downstairs. Hindi niya maatim ang magtagal sa kanyang kuwarto habang inaalala si Harika na minsan na niyang nakatabi sa kamang higaan niya. Sa sala, natigilan siya, bakante ang mahabang couch at biglang umukilkil ito sa isip niya, isang alaalang katabi niyang naroroon ito habang nagpapalipas sila ng oras noon. Hindi na niya sinubukang magtungo sa garden kahit pa gusto niyang huminga, mag-isip at lumanghap ng sariwang hangin, mas maaalala niya lang ito roon. He truly did miss her. Harika was with him everywhere he goes. Ang mga pinagsamahan nila, palagi na lang nasa kung saan na pinaaalalahanan siya.

Naabutan siya ni Melanie na nakatayo lang roon at nakatulala.

"You obviously missed her a lot, I know. We all did." Malungkot itong nagtungo sa kanya. Her hand lightly brushed his arm, and he could feel her warm touch. "Tapatin mo nga ako, anak, may pinag-awayan ba kayo ni Harika? Hindi siya basta-basta lalayo o tatakas kung hindi siya ganoong nasaktan. Kung nagdadamdam siya, maaaring ikubli niya pero kung talagang nasaktan siya, hindi 'yon magdadalawang isip na tumakbo at magpakalayo-layo gaya ng nangyari..."

Waki gradually turned his gaze away from his mother as he realized how him and Harika had these little time together. Sigurado naman siya sa sariling wala silang napag-awayang ganoong katindi. Wala siyang maalala, kung hindi ang masasayang bagay na kapuwa nila binubuo pa lang.

"Kung nag-away kayo, mukhang iyon ang dahilan ni Harika kung bakit siya tumakas, tumakbo at lumayo. Sa tingin ko naman ay wala, iyon ang nakikita ko sa 'yo, sa inyo noon." Hearing all of it from his mother making him sigh. He never considered anything within the perimeter; he only imagined Harika fleeing for her own reasons, or worse, being kidnapped. Ayaw na niyang mapunta roon ang isipan niya, mas lalo lang siya nitong babaliwin.