Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
nicolozaniolo ve 5.639 diğer kişi gönderiyi beğendi
rachelss new home new life
nicolozaniolo: ❤️ zanixgirllll: ayyy galatasarayimizz: hayırlı olsun yengemmm
Evimize kısa sürede yerleşebilmiştik. Bunda Nicolo'nun takım arkadaşlarının yardımı yadsınamazdı. Hepsi bizimle ilgilenmişlerdi. Bu süreçte Mertens'in eşi Katrin'le de yakın olmuştuk. Ben, Devrim ve Katrin yeni evimizin bahçesinde çay içiyorduk. Ciro da bizimle beraberdi ve etrafta dolaşıp gülücükler saçıyordu. Bizimkiler antrenmandaydı. Gülümseyip kızlara baktım. Ailemi, arkadaşlarımı ve yaşadığım şehri bırakmak elbette benim için kolay olmamıştı ama Nicolo ile olduğum sürece her şeyi aşabileceğimi biliyordum. Artık aramızda saat farkı ve kilometreler yoktu. Bu da bana bir güç veriyordu. Ailemi istediğimde ziyaret edebilirdim. Burada yeni arkadaşlar edinmem de uzun sürmemişti. Üstelik yeni iş yerim de çok iyiydi. Eve yakındı. Ancak Türkçe öğrenmem gerekiyordu ve ben öğrenmekte biraz zorlanıyordum. Devrim öğretmenim olmayı kabul etmişti. Beraber çok vakit geçirir olmuştuk. Şikayetçi değildim.
Katrin, Ciro biraz rahatsız hissettiği için kalkmaya karar vermişti. Küçük Ciro biraz huysuzdu da. Katrin'e hastaneye gitmeyi teklif ettim ama genelde böyle yaptığını söylemişti. Kısa bir vedanın ardından bahçede yalnızca ben ve Devrim kalmıştık.
Antrenman sonu Torreira gelip Devrim'i götürmüştü. Yemeğe kalmaları için ısrar etsem de bizim baş başa kalmamızı istediklerini söyleyip ayrılmışlardı. Eh sevgilimle olmaktan şikayetçi değildim elbette. Aç olduğunu söylediği için mutfakta ona bir şeyler hazırlıyordum. Normalde yemekleri beraber hazırlardık. Benimle her şeyi yapmayı sevdiğini söylerdi. Fakat bugün fazla yorulmuştu. Zaten bizim için pişirmek bir yük değildi. Daha önceden hazırlayıp buzluğa attığım küçük pizzaları fırına verecektim ki zil sesini duydum. Birkaç kez Nicolo'ya seslensem de cevap vermeyince gidip kapıyı kendim açtım. Karşımdakileri görünce sevinçle çığlık attım. Annem, Benedetta, Francesca, Igor... Ailelerimiz buradaydı. Sevinçle hepsine sarıldım. Nicolo daha önce annemle tanışmıştı. Ancak annem ve Zaniololar henüz tanışmamıştı. Tek ailem annemdi. Bir kardeşim yoktu ve babam yıllardır ortalarda değildi. Bir önemi yoktu. Arkamda Nicolo'nun varlığını hissettiğimde ona döndüm.
"Biliyordun değil mi?" Misafirlerimiz içeriye geçerken kulağımın altına bir öpücük bıraktı. "Aslında ben planladım." Gülümsedim ve hızla bir öpücük bırakıp içeri kaçtım. Aptal aşıklar gibi davranmayı seviyorduk. Anneme ve Nicolo'nun ailesine tekrar hoş geldiniz dedim. Ardından Benedetta ve ben mutfağa geçtik. Mutfağa girince bana tekrar sarıldı. Bu haline gülümsedim. Abisi çok iyi bir kardeş olabilirdi ama bir abla bambaşka bir duygu olmalıydı. Ben de onun ablası olmuştum. Beraber havadan sudan konuştuk. Sonrasında annem ve Francesca da bize katıldı. Yemek masamızı bahçeye taşıyıp keyifli bir yemek yedik.
Annem ve Zaniolo ailesi birbirini sevmişe benziyordu. Bu durum beni mutlu etti. Annem ve Nico sahip olduğum en iyi şeylerdi. Birbirlerini sevsinler istiyordum yoksa hayatım çekilmez olurdu.O gün geceye kadar eğlenmiştik. Ne kadar ısrar etsem de hiçbirini kalmaya ikna edememiştim. Annem işten yalnızca bir gün izin alabilmişti. Benedetta okula gidecekti. Francesca ve Igor zaten meşgul insanlardı. Buraya özel uçaklarıyla gelmişlerdi. Annem de onlarla beraber dönecekti. Bu yüzden içim rahattı.
Onlar ayrıldıktan sonra yatma rutinimi halledip yatağa geçtim. Peşimden Nicolo da geldi. Yüzümü ona döndüm ve kısaca öptüm. "Bugün için teşekkür ederim bebeğim." "Teşekkür edecek bir şey yok güzelim. Senin mutluluğun her şeyden önemli. Hem ailelerimizle vakit geçirmiş olduk. Birbirlerini sevmiş gibi görünüyorlar ha?" "Evet Nico." Gülümsemem bir anda ağlamaya dönüştüğünde Nicolo panik olmuştu. "Bebeğim neler oluyor? İyi misin?" Kollarımı ona sardım. "Sadece duygusalım o kadar." Nicolo bana daha sıkı sarıldı. "Seni seviyorum Rachel." Kendimi ondan çektim ve yüzüne baktım. "Ben de seni seviyorum Nicolo."
O gün duygusal olmamın sebebi kısa bir sürede anlaşılmıştı. Hamileydim. Beklediğimin aksine Nicolo çok mutlu olmuştu. Hikayemiz tatlı bir şekilde devam edecekti. Bu dünyadaki en şanslı kadındım.
----------
buraya kadar okuyup destek veren herkese cok tesekkur ederim. benim icin bu hikaye burada bitiyor. hikayede gecen tum sarkilarin bulundugu playlistin linkini birakiyorum. ayrica Rachel'in anahtarligindaki kodu okuduttugunuzda da playliste ulasabiliyorsunuz. boktan bir sekilde oraya shoplamaya calistim. herkese tesekkur ederim.
