Aşkımı özgür bırak

11.

Eeevvvvvvvvvvvveeeeeeeetttt!

İste o kabus bolumlere giris yapmıs bulunmaktayız herkese benden sabırlar!

Lutfen bana kızmayın😭

Geçelim bölüme!

...

"Gerçekten ağlayacağım! Olum uyansana gerizekalı! Geç kalmışız lan!"

Siktir! Hemen yataktan fırladım, üstümü ne zaman giyindim hatırlamıyorum bile. Çantamı aceleyle sırtıma aldım ve arkama baktım.

"Koşsana Jis! Neyi bekliyorsun?"

"Kanka... Lütfen beni öldürme ya da boğma... Aslında saat daha 7..."

"Ne."

"Bak, çok ama çok ama çok ama çok ama çok ama çok ama çok özür dilerim! Ne olur bir şey yapma! Daha sevgilim bile olmadı..."

Sakinleşmek için burnumdan alıp ağzımdan vermeye başladım. Bu çocuk beni katil edecekti.

"Kahvaltıyı hazırlamadıysan işte o zaman döverim."

"Yok canım arkadaşım, senin beni öldürebileceğini bildiğinden dolayı hazırladım kahvaltı. Gel, otur da yiyelim."

"Aferin."

Hemen mutfağa geçtik.

~

Yemeğin arasında Jisung bana bir şeyler soruyordu, hep böyle yapardı.

"Ya o değil de, geçen gün sen kusmuşsun. Benim niye haberim yok?"

"Söyleme gereği duymadım diyedir."

"Lix, ben senin arkadaşınım. Bana her şeyi anlatmalısın ki bir çözüm bulalım. Bir sağlık sorunun olabilir, doktora gittin mi?"

"Gitmedim ve gitmeyi de düşünmüyorum, her zaman olan şeyler bu. Çok yediğimde oluyor."

"Her zaman oluyorsa daha önemlidir Lix, bence bir doktora gitmelisin."

"İstemiyorum dedim! Bıktım sizin zorlamalarınızdan ya!"

Hızla masadan kalkıp evden çıktım, zorlanmaktan nefret ettiğimi en iyi o biliyordu. Bunu yapmasını sevmiyordum, biraz sert olduğumun farkındaydım ama bunu yapmasam beni zorla hastaneye bile götürürdü.

İstemsizce gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Neden böyle olmak zorundaydı?
Yıllarca annem ve babama yük olmamak için gizlice bir işte çalışıp para kazandım ve kazandığım para ile bir eve çıktım. Şimdi ise basit bir mide bulantısı için arkadaşlarımı uğraştırmak bana zor geliyor. İlgiyi severim, bu doğru, ama insanları endişelendirmeyi hiç sevmem. Bu yüzden mide bulantım geçene kadar bekleyeceğim, eğer geçmezse tek başıma giderdim işte.

Okulun önündeyken kolumdan tutulup çekilmem ile neye uğradığımı şaşırdım, kimin tuttuğunu bilmiyordum, ağzıma ıslak bir şey kapanınca ise bilincimi yavaş yavaş kaybettiğimi fark ettim...

~

Gözlerimi açtığımda depo gibi bir yerdeydim, kim benden ne ister ki? Hiç kimseye bu zamana kadar herhangi bir borcum bile olmamıştı.

Uzaktan birinin geldiğini fark ettim, üstündeki siyah takım ve yüzündeki maske yüzünden kim olduğunu seçemiyordum.

Biraz daha yaklaşınca maskesini açtı,

bu Minho'ydu...

...

Shu, porang, porang, linoss.

Baiii🚣