4𝐞𝐯𝐞𝐫 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

28

"Şimdi mantıklı olmaya başladın." Dedi Niragi.

"Niragi... Ne yapmaya çalıştığını biliyorum ama işe yaramayacak! Beni yıpratmaya çalışıyorsun! Ancak... Şimdi işe yaramayacak. Bir daha asla zayıf ve bencil davranmayacağım. Yokum." Dedi Arisu arabanın arkasından ayağa kalkarken.

"Hayatta kalayım diye bu tetiği çekmeyeceğim." Arisu, Niragi ile yüzleşmek için arkasını döndü.

Niragi alay etti. "Mahvettin. Çok teşekkürler, pislik."

"Arisu?" Uzaktan bir kadın sesi duydum.

Usagi'yi görmek için arkamı döndüm, gerçekten öyle olduğundan emin olmak için görüşümü düzelttim.

"Burada neler oluyor?"

"Ah, evet. Neredeyse seni unutuyordum." Dedi Niragi.

Silahını Usagi'ye doğru kaldırdı ve ateş etti. Yere düştü ve nefesi kesildi.

"Usagi!" Arisu bağırdı.

Arisu silahını sıkıca Niragi'ye doğru tuttu. "Ateş etmeyi bırak! Onun bununla hiçbir ilgisi yok!"

Niragi silahını tekrar Arisu'ya doğrulttu. "Oyunların kurtarılması için kadın kahramana da ihtiyacı var. Ama bu ölmeli."

"Sen ne diyorsun?" Diye sordu Arisu.

"Seni şimdi öldürürsem, her şey eskisi gibi olabilir. O... Sadece yoluna çıkıyor." Niragi silahıyla Usagi'ye doğru ateşledi ve Arisu aynı anda Niragi'yi vurdu.

Hiçbir şey görmemek için uzağa baktım.

Nefesim kesildi.

Chishiya'ya bakmak için başımı kaldırdım ama yanımda değildi. Usagi'ye dönüp baktığımda Chishiya'nın Usagi'nin önünde dururken göğüsünden vurulduğunu fark ettim.

Kısa sürede yere yığıldı. "Chishiya!" Diye bağırdım ve yanına koştum.

"Chishiya!" Diye bağırdı ve Arisu'da Chishiya'nın yanına koştu.

"Chishiya!? İyi misin!?" Dedim endişeli bir sesle.

Usagi nefesini tuttu ve yarasına baskı uyguladı. "Chishiya! Beni kurtardın!"

Chishiya inledi.

"Neden bunu yaptın?" Diye sordu Usagi ona.

"Biraz karakterim dışı bir şey yapmak istedim." Diye cevapladı ve kıkırdadı.

"Chishiya neden..? İki kez vuruldun." Dedim endişeyle.

İç çekti. "Burada tanıştığım insanlar sayesinde olduğunu biliyorum. Kuzuryu gibi. Arisu da. Özellikle Akira."

"Daha önce, ne diyecektin?" Diye sordu Arisu yerde yatan sarışına.

Chishiya homurdandı.

Ne söyleyeceğini hatırladı. "Ah, evet..." İç çekti.

"Dürüst insanlar... Bana her zaman oldukça aptal göründü. Hayatta çok çabalayan insanlarla uğraşmayı her zaman sevmişimdir. Bencillikten nefret ettim." Titrek bir şekilde nefes aldı.

"Muhtemelen kıskandığım içindi. Hepsinde benim kaçırdığım bir şey vardı. Sanki benim gerçekte ne kadar zavallı ve dar görüşlü bir insan olduğumu her zaman görebiliyorlardı." Nefes nefese kaldı ve devam etti.

"Hep korktum." Diye açıkladı. Bunu açıkladığında yanağımdan yaşlar süzüldü.

"Anladım." Dedim.