•Rodzina Monet dotrzeć do prawdy• cz.2

Rozdział XIV - To nie "M"

•To nie "M"•

Czy to znaczy że Adrienowi na mnie zależy?
To chyba jakiś żart, ale bardzo nie śmieszny. Znowu próbowałam otworzyć oczy, ale tym razem udało mi się osiągnąć zamierzony efekt. Do moich oczu dotarło oślepiające światło, na którego widok jęknęłam co zwróciło uwagę Vinca i Adriena.

-Hailie?-Zpaytał mój brat.

-Zasłoń najpierw roletę, widzisz że ją razi słońce.-Powiedział Adreien, którego kroki słyszałam coraz bliżej siebie.
Oslepiajace mnie światło docierające zaa okna zniknęło więc odrazu otworzyłam oczu i posłałam Adrienowi zdziwione spojrzenie.

-Co...co Ty tu robisz?-Zapytałam.

-Ciebie też dobrze widzieć Hailie Monet.-Powiedział szczerząc się do mnie.

-Vince, ja.... ja chcę do domu.- Pisnęłam.

-Wiem droga Hailie, ale musisz jeszcze tu zostać.

-Ale ja nie chce.

-Hailie porozmawiamy później, teraz odpocznij zapewne zaraz przyjdzie do ciebie lekarz.-Powiedział i wyszedł razem z Adrienem Santanem z mojej sali.
Po chwil przyszła do mnie lekarka i zabrała mnie na badania.
Gdy zostałam odwieziona na salę czekała już na mnie cała 5 moich braci, bliźniacy rozsiadli się na fotelach stojących w rogu, a obok nich Will. Vincent za to zajął krzesło stojące obok mojego łóżka i przeglądał coś na laptopie ustawionym na jego kolanach, Dylan w tym czasie podpierał jedną ze ścian i grzebał coś w telefonie. Kiedy zajęlam swoje miejsce na łóżku kątem oka dostrzegłam na laptopie mojego brata zdjęcie kuli z grawerunkiem ,,M".

-Widziałam już takie kulę z tym grawerunkiem.-Oznajmiłam.-To wasze nie?

Na te słowa moi bracia wymienili spojrzenia, które następnie zszokowane spoczęły na mnie.

-No co?

-Hailie ta kula został wyciągnięta z opony samochodu, którym jechałaś.- Powiedział Vincent.

-A pozatym to nie ,,M" tylko ,,W" dziewczynko.- Uświadomił mnie Dylan.

-Hailie to nie był wypadek, ktoś celowo chciał się ciebie w ten sposób pozbyć.-Westchną Vincent.
I właśnie wtedy zaczęło się to składać w jedną całość.

-"Gra się zaczęła".-Szepnelam

-Co takiego Malutka?-Zapytał zmartwionych Will widząc moje oszołomienie.

-"Gra się zaczęła".-Powtórzyłam głośniej.-To było w liście, który otrzymałam.