Bozcaada'nın begonvillerle bezenmiş sokaklarında filizlenecek bir aşka şahit olmaya hazır mısınız?😍
Ada Sönmez, Bozcaada'da doğup büyüyen genç bir iş kadınıdır. Dedesinin yıllar önce kurduğu oteli işleten, sorumsuzluğa asla göz yummayan, fazlasıyla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🏝️🌊13.BÖLÜM 🏝️🌊
"Bu adada böyle güzelliklerin olduğunu bana neden söylemedin Poyraz?"
Bakışlarım karşımdaki iki genç adamın üzerinde dolaşırken Poyraz'ı es geçip aramızdaki yeni yüze dikkat kesildim. Poyraz'ınkinin aksine keskin hatlı bir yüzü vardı. Şu anki alaycı ifadesine rağmen bakışlarında var olan ciddilik gözle görülür düzeydeydi. Gayet karizmatik bir duruşu olduğunu asla inkâr edemezdim. Hatta Poyraz'la kıyaslayacak olursam daha yakışıklı olduğunu bile söyleyebilirdim.
"Size de merhaba," dedim az önce söylediğini duymazdan gelmeyi tercih ederek.
"Giray ben," diyerek elini uzatıp kendini tanıtan yabancıya kibarlık olarak elimi uzatarak karşılık verdim.
"Ada," dediğimde devamını bekler bir şekilde yüzüme baktı. "Ada Sönmez."
Uzattığım elimle tokalaşmak yerine dudaklarına götürüp üzerine nazik bir öpücük bıraktı. Tebessüm edip elimi geri çektikten sonra "Tanıştığıma memnun oldum. Tatile mi gelmiştiniz," diye sorduğumda başını olumsuz anlamda salladı.
"Yok, ben Poyraz'ı al-" cümlesini devam ettirmesine engel olan Poyraz'dan yediği dirsek darbesi oldu.
"Evet evet tatile geldi o," diyerek konuşmaya dahil olan Poyraz'ı umursamadan Giray'a hitaben konuşmaya devam ettim.
"O zaman harika bir otel seçimi yaptığınıza emin olabilirsiniz. Ha olmaz da eğer başka bir otel seçmeyi düşünürseniz iki yüz metre ileride de bizim otelimiz var, her zaman bekleriz." Ertuğ amca, canım ciğerim olabilirdi ama sonuç olarak rakibimizdi. O yüzden bu yolda da her türlü hile hurda mübahtı.
"Aaa, öyle mi? Demek siz de işletmecisiniz. Sizin oteli daha çok merak ettim şimdi," dediğinde göz ucuyla Poyraz'a baktım. Rengi kırmızıdan mora dönüyordu. Tam ağzını açıp bize, daha doğrusu muhtemelen Giray'a laf söyleyecekti ki çalan telefonu buna engel oldu.
"Efendim Ali Bey," diye bıkkınlıkla soluduğunda istemsizce kaşımı kaldırdım. Bu adamın konuşma konusunda ciddi bir eğitime ihtiyacı vardı.
"Tamam geliyorum. Bizim otele uğramam gerekiyordu, şimdi çıkıyorum," dediğinde Ali'nin dün akşamın acısını çıkarmak için Poyraz'a yüklendiğinin farkına varmıştım. Beni uğraştırmadan bir şeyleri halletmesine bayılıyordum.
