"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de."
"Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak.
"Sen Polat de. Gerekirse dünya...
Erkin Koray - şaşkın Sezen Aksu - Aşktan Ne Haber Mın ji te hezkır
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kimse matematik bilgimizi sorgulamsın. Jdkdkelel)
Geçmiş zaman
Polat Mirza okula doğru yürürken aklında tek bir kişi vardı.
Boncuk gözlü kız.
Her teneffüs bıkmadan usanmadan dışarı çıkıyor ve oynuyordu Elif Naz. Astım hastası olması umrunda değildi. Arkadaşlarıyla koşuyor, oynuyor asla yorulmak nedir bilmiyordu. Günün sonundaysa illa ki astım krizine giriyordu.
Polat Mirza bunun farkındaydı ve her teneffüs bıkmadan usanmadan Elif Naz'ı izliyordu. Her an astım krizi geçirecek diye korkarken bir süre sonra yanında astım ilacı taşımaya başladı.
Şimdi okula giderken de cebinde bir astım ilacı vardı. Tam köşeyi dönerken kaldırımda oturan birini fark etti. Uzun saçları beline kadar uzanan ve yerden ufak çakıl taşları alıp yolun diğer tarafına atan biri. Elif Naz.
Kolundaki saate baktı Polat Mirza. Dersin başlamasına on dakika vardı. Elif Naz çoktan içerde olmalıydı.
Yavaş adımlarını hızlandırıp Elif Naz'ın yanına vardığında Elif Naz başını kalaldırıp ona baktı.
"Ne işin var senin burda Boncuk?" dedi Polat Mirza merakla.
"Senin ne işin var burda?" dedi Elif Naz.
"Okula gidiyorum ben Boncuk. Sen niye gitmiyorsun?"
"Sen gir ben gelemeyeceğim." dedi Elif Naz. Yerden bir çakıl taşı daha alıp yolun diğer tarafına attı.
"Neden?" dedi Polat Mirza ve hemen Elif Naz'ın yan tarafına oturdu.
"Gitsene sen ya." dedi Elif Naz.
Başını önüne eğip saçlarını öne doğru atıp ensesini açıkta bıraktı. Açıkta kalan ensesini eliyle yelledi. Çok sıcaktı hava ve Elif Naz sıcağı sevmiyordu.
