"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de."
"Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak.
"Sen Polat de. Gerekirse dünya...
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Yorumlarda görüşürüz.
İyi okumalar 🤗
Oya & Bora: Bana bir masal anlat baba
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
HAYATTA OLUNABİLECEK EN GÜZEL YER BİR DUANIN İÇİNDE YER ALMAKTIR.
Şems-i Tebrîzî
🤲
Geçmiş zaman...
Boğazındaki keskin acıya rağmen evden kaçar gibi çıkıp parka gitti Elif Naz.
Parktaki kimse onu sevmiyordu ama o inatla gidiyordu. Bir kaç saat salıncakta sallanıyor, gözleriyse hep Polat'ı arıyordu.
Bir Polat oynuyordu onunla. Ama Polat üç aydır yoktu. Oysa döneceğini söylemişti. Okullar da açılıyordu artık dönmesi gerekiyordu.
Öksüre öksüre parka yetişen Elif'in gözleri önce salıncakları buldu. İkisi de doluydu. Suratını asıp banka doğru yöneldiğinde sokağın başında gördüğü kişiyle gözleri kocaman açıldı.
"Polat. Polat. Polaaat." diyerek koştu Polat'ın yanına. Koştukça daha çok öksürdü.
Polat Mirza, Elif Naz'ı görür görmez nefesinin kesildiğini hissetti. Öyle çok özlemişti ki onu, gün değil saatler saymıştı. Dedesi onu getireli bir saat bile olmamıştı ama o kendini direkt parka atmıştı Boncuk gözlü kızı görmek için.
"Efendim Boncuk." dedi hevesle ona gelen kıza.
"Sen döndün... mü?" cümlenin yarısında ökürük krizine girdi.
Bu durum Polat'ın canını sıkmıştı. Nasıl becermişti bilmiyordu ama bu sıcak havada çok pis üşütmüştü. "Döndüm."
"Hoş geldin. Sen yokken çok sıkıldım biliyor musun Polat?" birkaç defa daha öksürdü. Her öksürdüğünde polat kaşlarını biraz daha çatıyordu. "Kimse oynamadı benimle. Ben de kardeşimle oynadım ama o da bebek olduğu için çok fazla oyun bilmiyor. Ama biliyor musun Polat babam sözünü tuttu götürdü beni denize. Yüzmeyi seviyorum aslında ama su yutunca boğazım çok acıyor diye giremiyorum."
Üst üste konuştuğundan ve zaten hasta olduğundan daha çok öksürdü.
"Ama Yüzmeyi biliyorum. Ciddili söylüyorum Polat artık simitle girmiyorum denize. Ama kolluk takmaya devam ediyorum. Yoksa suyun altına batıyorum o zaman da astımım tutuyor." Artık sadece boğazı değil başı da ağrımaya başlamış hatta ayakta durmaya bile mecali kalmamıştı. Yine de Polat yokken olan her şeyi anlatmak istiyordu.
