‘ဘန်ကောက်ပြန်ရောက်တဲ့နေ့’
သုံးရက်... Fourth သူ့ကိုစကားမပြောသည်မှာသုံးရက်တိတိရှိခဲ့ပြီ...ဘန်ကောက်ရောက်လာကတည်းက ကွန်ဒိုကထွက်ကာ မိဘအိမ်တွင်ပြန်သွားနေလေသည်..ပြန်သွားခေါ်တော့လည်း မလိုက်ပေ....အစက မရရအောင်ခေါ်မယ်ဟုစိတ်တင်းထားခဲ့သော်လည်း ထိုအသေးကောင်၏ အမဖြစ်သူLoveမှ 'မမချော့ပြီးပြောလိုက်မယ်နော် မောင်လေးပြန်လိုက်အုန်း' ဟုသောစကားတစ်ခွန်းနှင့်ပင် ပြန်လှည့်လာခဲ့ရသည်...အဲ့ကတည်းကစလို့ Gemini Norawit တို့ဘာတစ်ခုမှကိုအဆင်ပြေမနေခဲ့ပါ..ဟင်းကလည်းမချက်တတ် ဘာမှလဲမလုပ်တတ် အိမ်ကလည်းမပြန်ချင်တာကြောင့် သုံးရက်လုံးလုံး အသင့်စားခေါက်ဆွဲပြုတ်နှင့်သာလုံးလည်ချာလည်လိုက်နေရသည်...ကျောင်းမှာတွေ့လို့ စကားများစလို့ရမလား အောင့်မေ့မိပါရဲ့...သူ့ကိုတွေ့တာနှင့် ရှောင်ထွက်သွားတတ်သည့်အသေးကောင်ကြောင့် ဘယ်လိုမှကိုစကားပြောလို့မရခဲ့ပါ....အတန်း၏အလုပ်တွေကိုလည်း ဆရာမကနှစ်ယောက်ကိုခိုင်းပြီဆိုလျှင် လူလည်လေးမှာသူကိုယ်တိုင်လာမလုပ်ပေ... satang ဟူသော သူ၏အသိဖြစ်သူကိုသာကိုယ်စားလွှတ်လေသည်... canteenမှာတွေ့ပြန်တော့လည်း မြင်သော်ငြားဂရုတောင်မစိုက်ခဲ့ပါ သူဟာသူယူကာ လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်...နာကျင်လိုက်တာ~
"ဟူး~"
Sofa ပေါ်တွင်ထိုင်ကာပေါင်ပေါ်၌ laptop တစ်လုံးဖြင့်စာလုပ်နေသည်ဆိုသော်လည်း စာဆီအာရုံမရှိပေ ထိုကောင်လေးအကြောင်းတွေးရင်း သက်ပြင်းတွေသာလိမ့်ချနေမိသည်...ရုတ်တရက်ဗိုက်ကဆာလာတာကြောင့် laptop ကိုခုံပေါ်တွင်တင်ကာ မီးဖိုချောင်ဘက်သို့ခြေဦးလှည့်မိသည်....
"ဟင်း~"
သက်ပြင်းကထပ်ချမိပြန်သည်.. Fourth ရှိစဉ်တုန်းက ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် အသီးအရွက်၊အသားငါးတွေအပြည့်ပင်..အခုတော့ အသီးအရွက်၊အသားငါးတွေအစား အသင့်စားခေါက်ဆွဲခြောက်ထုတ်နှင့် ဘီယာပုလင်းတွေသာပြည့်နှက်လို့နေသည်...စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့်ပင် ဘီယာတစ်ဗူးဆွဲယူရင်း ဖောက်သောက်လိုက်သည်..ငါဘယ်လိုလုပ်ရပါ့...တွေးကြည့်မိသည် သူတစ်ကယ်စဉ်းစားလို့ကိုမရတော့ပေ...နောက်ဆုံးတော့!
