The Only Heiress(🌹)

Chapter 13

Chapter 13

"Hanggang kailan mo balak mag-kulong dito, Lea?"tanong ni, Gia nasa may pinto ito habang naka-tingin ito sa'kin

"Hindi sa pinapakialaman kita pero, Lea ni hindi kana lumabas dito sa bahay, ni hindi kana ata nasisinagan ng araw baka nakakalimutan mo buntis ka at kailangan ng anak ko ang nutrition na galing sa araw." lintaya nito

"Alam mo bang ilang beses ng pabalik balik ang asawa mo siya shop,pa ulit ulit niyang tinatanong kung alam ko ba kung nasaan ka kung tinawagan mo na ba ako kung pumasok kana ba sa shop," napa-iling iling na lang ito saka napa buntong hininga

"Alam mo ba kung anong itsura ngayon ng Asawa mo? Mukha na siyang hindi naliligo walang tulog at kain, Ako na ang naaawa dun sa tao."Hindi ko maiwasang maguilty sa sinabi nito

Kahit gusto kong makita si, Xian ay hindi ko magawa dahil natatakot akong baka naka-abang lang si Daddy at nag-hihintay ng tamang tiyempo para sa plano nito

"Maawa ka naman sa asawa at sarili mo, Lea alam kong miss mo na ang Asawa mo at gusto mo na siyang makasama diba sabi ko sayo hindi healthy sa baby mo ang ma-stress ka?"nag-aalalang wika nito saka nag-lakad ito palapit sa akin at hinawakan ang kamay ko

"Maki pag-kita kana sa Asawa mo alalang-alala na siya sainyong mag-ina o di kaya ay tawagan mo siya at kausapin sabihin sakanyang nasa maayos ka lang para kahit papano mapanatag ang loob niya."malumanay na wika nito

" Hindi ko alam kung anong meron sa Daddy mo at takot na takot ka sakanyang makita ka pero, Lea mas makaka-isip ka ng paraan kung dalawa kayong mag-asawa ang nag-tutulungan para maresulba ang problema mo sa Daddy mo."malumanay na turan nito

" Kahit ilang araw pa, Gian hayaan mo na muna akong ganito... ang dami lang talagang gumugulo sa isip ko."mahinang wika ko rito saka mahinang pinisil ang kamay nitong nakahawak sa kamay ko

"Gusto ko mang makita at makasama si, Xian natatakot ako sa pwedeng mangyari."malungkot na ngumiti ako rito

"Hindi ko alam kung bakit ganun siya sa'kin samantalang anak niya ako..."pigil ang luhang wika ko rito

"Lea... "masuyong pinunasan nito ang luha sa pisngi ko

"Ang gusto ko lang naman simula nuon ay mapasaya siya at mahalin niya ako.... Dahil kaming dalawa na lang pero bakit parang ang hirap para sakanyang itrato ako bilang anak niya? "humihikbing tanong ko

" Shh... Lea, calm down.Shh... magiging maayos din ang lahat hindi mo kailangan mang limos ng pag-mamahal sa ama mo dahil nandito kaming handa kang mahalin ng buong puso."masuyong bulong nito habang hinahaplos ang likod ng ulo ko

"Kusa namin ibinigay ang pag-mamahal namin sayo Hindi mo kailangang limusin yun at meron kang Asawang walang ibang hangad kung hindi ang mapa saya ka ng totoo."turan nito

"Salamat, Gia dahil hindi mo ako pinabayaan."mahinang wika ko rito

"Bakit ko naman gagawin sayo yun? Nung mga panahong walang wala ako hindi mo ako pinabayaan, Lea malaki ang utang na loob ko kaya hangga't kaya ko tutulungan kita. Hinding hindi kita pababayaan habang nasa poder kita."naka-ngiting sambit nito

Ngumiti na din ako rito saka tumango, Ang swerte ko dahil may kaibigan akong katulad niya

"Oh siya, mag-pahinga ka na muna alam kong na drain ka dahil sa pag-iyak mo." masuyong wika nito saka inalalayan ako nitong mahiga

"Gigisingin na lang kita mamaya para maka kain." turan nito habang inaayos nito ang kumot at unan ko

"Salamat talaga, Gia." nginitian na lang ako nito saka tumango bago lumabas ng kwarto

Dahil hindi ako dinadalaw ng antok at naka-titig lang ako sa kisame ng kwarto

Iniisip ko kung ano bang dapat kong gawin kung anong susunod kong gagawin ko

Gusto kong tumakbo papunta kay Xian at mahigpit itong yakapin at sabihin lahat sakanya ang gumugulo sa isip ko

Gusto kong maramdaman ang mainit nitong yakap na siyang nag-wawala sa takot at lungkot na nararamdaman ko dahil tuwing yakap at kasama ko siya nawawala lahat ng pangambang nararamdaman ko

"Saan ka pupunta?" takang tanong ni, Gia ng makita ang ayos ko

"Gusto kong makita si, Xian kahit sa malayo lang." tugon ko rito

"Bakit hindi kana lang mag-pakita sakanya?" agad akong umiling rito

"Hindi pa pwede alam kong binabantayan ni, Daddy ang mga taong lumalapit sakanya." turan ko rito

"Kung kailan mag-kakapamilya na kayo saka naman umepal yang Daddy mo." tila naiinis na sambit nito na siyang ikinangiti ko

"Mauuna na ako babalik din agad ako bago mag-dilim." paalam ko rito

"Ingat ka, Lea." tumango na lang ako rito saka lumabas ng bahay

Naka-Hoddie at loss pants ako, naka suot ng blonde wing at hat and glasses para hindi ako makilala dahil malayong malayo to' sa ayos ko

"Sa, Montel Corporation ho." agad na turan ko sa taxi driver

"Nandito na tayo, Ma'am."agad kong inabot ang bayad ko kay Manong saka bumaba

Pag-pasok ko at loob ay dumiretso ako sa may waiting area nila kung sana may mga sofa na pwedeng pag-upuan

Puwesto ako dun sa kung saan hindi ako gaanong mapapansin ngunit makikita ko lahat kung sino ang mga damadaan

Kinuha ko ang isang magazine para pang takip sa mukha ko para hindi mahalatang may tinitignan ako

Akala ko ay hindi ko na makikita si, Xian ngunit ganun na lang ang sayang naramdaman ko ng makita itong palabas sa private elevator nito

Ngunit nawala ang ngiti sa labi ko ng mas matitigan ang mukha nito Tama nga si, Gia para na siyang Zombie

Mariing napa-kagat labi na lang ako pinipigilan ang sariling tumakbo palapit sakanya at yakapin siya

"Please... Hubby take care of yourself.." bulong ko sa hangin habang naka-sunod ang tingin ko hanggang sa mawala na ito

Nag-hintay pa ako ng ilang minuto bago tumayo at lumabas na sa Building

Agad kong pinara ang Taxi na nakita at nag-pahatid sa address ni, Gia

"Ano? Nakita mo ba ang asawa mo?"tumango ako rito

"Muntikan ko ng hindi napigilan ang sariling tumakbo palapit sakanya para yakapin siya." turan ko rito habang inaalis ang suot kong wig

"Kahit sinong makakakita sa asawa mo yan ang gustong gawin. Ang tumakbo palapit sakanya at yakapin siya."napa-simangot ako sa sinabi nito

"Hindi siya pwedeng yakapin may asawa na siya at ako Yun. "salubong ang kilay na turan ko rito

"Kaya nga, kung ako sayo bilisan mo ng bumalik sakanya bago pa may mag-lakas loob na yakapin siya."natatawang wika nito, mukhang trip ako nitong pikunin

"Oo nga pala darating ang kaibigan ko sa susunod na araw pero baka wala ako pwede bang ikaw ang humarap sakanya?"

" Sige."tugon ko rito

" Salamat, Lea."ngumiti na lang ako rito saka nag-paalam na mag-papalit ako ng damit...