The Only Heiress(🌹)

Chapter 21

Chapter 21

"Lea, breakfast is ready Mom cooked for us." naka-ngiting sambit ni, Ria

"I want, Xian cooking." naka-ngusong turan ko saka bumalik sa binabasa ko

"Eh? Wala dito ang Asawa mo para ipag-luto ka." sambit nito saka nag-lakad palapit sa pwesto ko at kinuha ang librong binabasa ko

"Eh yun ang gusto ko."salubong ang kilay na saad ako rito

"Wala ang Asawa mo saka hindi naman natin pwedeng pauwiin para ipag-luto ka dahil tiyak na hapon na makakarating yung kung sakanila saka kailangan mong kumain sa tamang oras hindi lang para sa sarili mo para na din sa baby mo." lintaya nito napalabi na lang ako at hindi na umimik

"Halika na ayaw mo naman sigurong pag-alalahanin ang Asawa mo dahil hindi ka kumain diba? Saka masarap mag-luto si Mommy kaya sigurado akong mag-eenjoy ka."pangungulit nito saka hinawakan ang kamay ko at pinilit akong tumayo

"Lea, huwag matigas ang ulo."naka-ngusong hinayaan ko na lang na hilain ako nito palabas sa kwarto

Lihim na lang akong napa-ngiti ng talagang alalay na alalay ito sa'kin habang pababa kami sa hagdan

"Good morning Mom, Dad!"natigil ako ng makitang hindi lang si Mommy ang nandun na nag-hihintay meron din pala ang Asawa nito

"Good morning sayo, Ria sayo din Lea magandang Umaga." bati ng Dad nito

"Good morning, Ria Lea Anak." naka-ngiting bati ni, Mommy saka tumayo at pinag-hila kami ng upuan

"Good morning po." kiming ngiting bati ko saka pinag-hila ang sarili ng upuan

Kita sa gilid ng mata ko ang pag-bagsak ng dalawang balikat nito

"Kain kayo ng marami." naka-ngiting wika nito saka bumalik sa upuan nito

"Ako na." aabutin ko sana ang sinangag na kanin ng unahan ako ng Asawa nito at ito ang nag-lagay sa plato ko

"Salamat po pero huwag niyo na po sanang uulitin asawa ko lang po kasi ang hinahayaan kong pag-silbihan ako." may kiming ngiting wika ko rito

"Ganun ba?" natatawang turan nito saka binalik ang kanin sa pinag-kuhanan nito "Sige, Hindi ko na ulit uulitin."

"Ayos lang po." magalang na tugon ko saka nag-simulang kumain

"Naku, Lea binilin pa din naman sa'min ng Asawa mo na alagaan ka namin kaya dapat hayaan mo kaming pag-silbihan ka." naka-ngiting wika ni, Ria inosenteng tumingin ako rito

"Pero hindi ko naman kayo katulong para pag silbihan kayo o hindi kaya Asawa dahil normal naman sa mag-asawa ang pag-silbihan ang isa't isa." turan ko rito

" Saan mo naman nakuha yan? Pag-mahal at mahalaga sayo ang isang tao handa mong pag-silbihan yun Hindi mo kailangan maging katulong niya o Asawa para gawin yun."lintaya nito

"Pero sabi ni Daddy hindi ganun yun..."takang turan ko saka nag-baba ng tingin sa kinakain ko

Naramdaman ko ang pag-bigat ng atmosphere dahil sa biglang pag banggit ko tungkol sa Daddy ko

"Kalimutan mo na lahat ng sinabi niya sayo, Lea dahil sigurado akong ang iba duon ay mali."dinig kong wika ni, Mommy

"Hindi ko alam kung anong mga ituro at mga sinabi niya o kung paano ka niya pinalaki—"

"Sila Manang ang nag-palaki sa'kin."putol ko sa sinabi nito "Sila ang tumayong magulang ko dahil wala naman lagi si Daddy sa Mansion kung meron man siya hindi niya ako pinapansin at tuwing nasa akin ang attention niya yun yung mga pag-kakataong impiyerno ang buhay ko."ngumiti ako rito saka tinapos ang kinakain ko

"Tapos na po mauuna na po ako sa kwarto ko." paalam ko saka tumayo na hindi na hinintay na maka-imik sila

Huminga ako ng malalim pagkasara na pagkasara ko ng pinto ng kwarto namin saka lumapit sa may table kung saan nilapag ni, Ria ang libro ko at kinuha ito bago lumabas sa may veranda ng kwarto namin

Muling naisara ko ang librong binabasa ko dahil kahit anong gawin ko ay hindi ko magawang mag-focus sa binabasa ko

Napa-iling na lang ako saka tumayo at pumasok ulit sa kwarto saka binalik sa shelves ang binabasa ko bago bumaba at nag-tungo sa sala

"Oh, Lea gusto mong manood?" tanong ni, Ria ng makita ako hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang tinitignan silang tatlo

Mukhang masaya silang nanonood kanina pa bago ako dumating

"Lea?Ayos ka lang ba?" paulit ulit akong napa-kurap at napa-tingin kay, Ria

Agad kong tinalikuran sila ng maramdaman tila may nag-babadyang luhang tumulo

"Hindi na, nag-bago ang isip ko
" tugon ko saka iniwan sila mabilis na pinunasan ko ang luhang tumulo sa pisngi ko habang pag-akyat sa hagdan

Hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit ng makita sila tila isa silang masayang pamilya

Oo nga pala isa nga pala silang masayang kompletong pamilya habang ako lumaki na hindi nag-karoon nun

Hindi ko namalayang napa-hikbi na ako habang iniisip na kahit kailan ay hindi ko na mararamdaman ang mag-karoon ng buong pamilya

Ayaw ko ng umasang darating yung araw na magagawa ko ding manood habang kasama sila

"Daddy let's watch movie!"masayang salubong ng batang ako kay Daddy ng makita ito

"Daddy nood po tayo." pangungulit kong muli rito dahil hindi nito pinansin ang batang

"Sige na po Daddy manood na po tayo sabi po ng teacher ganun daw po ang ginagawa ng family they watch together po." naka-ngusong turan ko

Hindi mapigilan mapa-ngiti at pag liwanag ng mga mata ko ng makitang huminto si Daddy ngunit agad na napawi yun

"You'll never have a family, Lea. Your mon is not here we never be a family."turan nito bago ulit ako tinalikuran at nag-tuloy tuloy sa taas

"But... Daddy aren't we a family already?"mahinang tanong ng batang ako habang pinipigilan ang umiiyak

"Lea!" natigil ako sa pag-iyak at nagising mula sa malalim na pag-iisip ng marinig ang sunod sunod na katok at kasunod nito ang boses ni Mommy

"I'm sorry, Lea... did I hurt you? I'm sorry if I became insensitive... sorry kung hindi ko na naman na isip ang nararamdaman mo..."

"Alam kong nasaktan ka sa nakita mo kanina, Lea I'm sorry.... you can still join us if you want... you're belong to us, Lea. We are family... you're with us, Lea.... please stop crying... I can here your sob here... I'm sorry if mommy's always hurting your feelings..."napa-kagat labi na lang ako para pigilan ang sariling mapa hikbi ng malakas

"Lea, it's me, Ria can i come in? Please let me in, Lea I'm worried to you." na natiling walang ingay na umiiyak ako habang naka-higa sa kama at naka-titig sa kisame ng kwarto namin

"Papasok na ako ah?"dinig kong turan ni, Ria kasunod nito ay ang pag-bukas at pag-sara ng pinto

Hindi ako tumingin rito kahit naramdaman ko ang pag-upo nito sa gilid ng kama

"I'm sorry, Lea.... I don't mean to make you feel insecure... always remember, Lea what I have is also yours... Like me I'm sure Dad also consider you as her real daughter. You're part the family I have, Lea..." dinig kong turan nito

Na natiling wala akong imik hindi ko inaakalang mahirap parang tanggapin na lumaki kang walang Mommy at Daddy na gumagabay sayo

I was treated like a toy by my father habang ang inaakala kong Inang patay na ay buhay may masayang pamilya...

Akala ko mabilis ko lang maiintindihan at matatanggap pero ang hirap pala dahil pinag-kait sa'kin ang maging masaya ng bata ko hanggang mag-dalaga

Ang sakit palang makita silang masaya... ng hindi ako kasama. sobrang sakit na pakiramdam na parang ako lang yung mali sa masaya nilang pamilya

"Kung ano man yang iniisip mo, Lea hindi yan totoo dahil para sa'min kabilang ka sa pamilya at mahal na mahal ka namin... Please stop crying..."pumikit na lang ako ng maramdaman ang yakap sa'kin ni, Ria hanggang sa hindi ko namalayang naka-tulog na ako....