YAKALA

9.Bölüm

Tekrardan helloo

Ayayaayay nasılsınız beybilerimm

Yeni bölümü umarım seversiniz.

Hadi bakalım iyi okumalar.

Bu arada bin okunma oldiiikkkk wuaaggaa

Ben Dora aptallığın ve psikolojimin yok olduğu o eve hapsedilmiş kızdım.

Ben Dora küçük bir kız olduğum zamanlar koluma gülen yüzlerle gülen kızdım.

Ben Dora küçüklüğü yok olmuş. Ve diğer kız çocuklarınında küçüklüğünün yok olmasına izin vermeyecek kızdım.

Gözlerimi bu Dünyaya açmışken daha birinci günde eve getirilmiştim. Ne annem ne babam kimseyi görememiştim. Fakat ben kendimi görmüştüm. Ben yalnızlığımı görmüştüm.

Babam..

Babam bana yapabileceği en büyük kötülüğü yapmıştı. Beni bir eve hapis etmişti.

Peki ya annem? Annem neredeydi. Annem kırmızılığa mı gömülmüştü. Yoksa yaşamamı tutunmuştu.

Bir yara vardı. O yara körüklenmişti. O yara kazınmıştı. Yara kanadı. Kanadı. Ve o yara iz oldu. Hep bir anı kaldı o yara. Elimize bir kalem aldık ve o yarayı gülen yüzle kapattık.

***

Sadece nota bakıyorduk. Fakat biri bakmıyordu. Maskeli adam. O bakmıyordu. Maskeli adam Esila'ya bakıyordu.

"Kim neden yapsın?" Dedi Emir evet Esila'yı öldürmeye çalışacaklardı. Ama burda bizden de bahsediyorlardı. Bizide öldüreceklerdi.

Ayağa kalkıp mutfaktan bir su aldım. Esila yorgunluktan uyumuştu. Bardağı yıkayıp tekrar yerine koydum.

"Öldüreceğim" dedi Karan

"Ne?"

"Dora'yı öldürmenin zamanı geldi diyorum" maskeli adamın bakışları bana odaklanmıştı. Başımı 'hayır' anlamında salladım.

Esilayı yaşatmak için beni öldürecekti.

"Karan saçmalıyorsun" dedi Savaş diğerlerini duymuyordu. Sadece bana bakıyordu. Gözlerimi yumdum. Karanlıktı. Her zamanki karanlık. Sessizliğin karanlığı..

Hani bataklıkta batar ya insan. Ben bataklığın kendisiydim. Bataklığa insanlar yanaşmaya bile korkaklarda. Bataklıkların yanında ise güzel bir çicek. İşte o çicekde maskeli adamdı. Beni tek güzel gösteren oydu.

Fakat bataklıktaki çiçeği koparmışlardı. Ve ne ben nede o güzel gözükmüştü. Belki o yaşayacaktı ama ben bataklığımda boğulucaktım. Belkide kendi bataklığımda değilde kendi kanımda.

"Karan haklı Esila'nın yaşaması lazım o daha çocuk" Dedim. Ve benimde olmem lazım.

***

"Beni yine bu eve getirdiğin için senden nefret ediyorum maskeli adam"

"Benden hep nefret et gün ışığı" cümlesiyle biraz olsun sakinleşmek istedim. Fakat olmuyordu.