Seni hiç sevmedim, aşıkta değildim, sadece bir alışkanlıktın... İçtiğim sigara gibi kötü bir alışkanlık... Ve artık sigra içmiyorum! Üzgünüm ya da değilin öyle bir şey ama bildiğim tek şey biz bittik sevgili...
Mrs:Psikopat
Yaman'ın Anlatımından:
-"Ahh! Başım... Ne oldu lan bana!" sızlanarak zar zor gözlerimi araladığımda karşımda Yağız'ın çetesini görmemle Şila'sız kalmış bir Pepe misali, şaşkınlıkla gözlerimi açarak karşımdaki çeteye döndüm.
Hepsine sinirle bakmak istesemde aklımdaki deli düşünceler buna engel oluyordu.
Daha Pepe'yle buluşacaktım, birlikte iki ekmek alıp eve gidecektik... Bana Şila'yı ayarlayacaktı...
Ahh bee şimdi düştüğüm hallere bak. Bari ipleri bol bağlamış olsalar diyerek gözlerimi bacaklarımdaki iple-
-"Ha siktir! Bu ne lan! Ne biçim bir fantaziniz var!" elimde olmadan bağırdım.
Psikopatlar beni iple değil PEMBE kelepçelerle bağlamışlar.
Bu sırada hepsi anırarak gülmeye başladığında sinirli bakışlarımı gönderdim ama ne fayda.
Sonunda, Mert korkunç sandığı ama aslında g*tüme benzeyen bakışları eşliğinde konuşmaya başladı:
-"Cık cık cık... Ama ayıp oluyor Yamancım burada kızlar var. Hem iplerden nasıl kurtulduğunu çok iyi biliyorum kardeşim."
Son söylediği kelimeyle gözlerimin sinirden kapkara olduğuna emindim. Tabi şer*fsizle az kaçırılıp birlikte kaçmadık.
Ona attığım öldürücü bakışlarla:
-"Lan it oğlu it kardeşini s*keyim! Öz kardeşim olsan klozete atar üzerine s*çar sonrada sifonu çekerim!" dedim.
Diğerleri bize şaşkınlıkla baksa da onları umursamayarak gözlerimi kapatarak Pepe'yi düşündüm.
Pe-pe Pe-pe yaralandı çünkü düşünce dizi acıdı, çünkü düşünce kolu acıdı.
İçimden söylediğim şarkıyla kendime geldiğimde karşımdaki bana orongutan g*tü görmüş gibi bakanları umursamadan:
-"Eee hadi kelepçeyle kaçmayım diye bağladınız ama niye pembe kelepçeyle bağladınız lan!" diye sonuna doğru sinirime hakim olarak bağırarak sorduğumda...
Hepsi gülmemek için kendini zor tutup birbirlerine baktı en sonunda sarı saçlı ama birazcık saçının dibinden koyu kahveleri gözüken, orman gibi bakan, çocuksu bir kız:
-"Ama niye öyle dedin ki? Sana pembe çok yakışıyor... Hem dün pembe kafalıyla yatmayı düşünmüyor muydun. İşte ben de pembe kafayı hatırlaman için pembe aldım."
Dediğinde, her pembe kafalı diyişinde sinirle ellerini sıkmıştı bu davranışına anlam veremesem de sesinin bile çocuksu olması...Garipti...
Önümde sanki küçük bir kız varmış gibi hissetmiş, hatta Pepe'yi düşünmeden, sakinleşmiş, rahatlamıştım.
O sırada kenarda gördüğüm şeyle pembe kelepçeleri bile unutarak:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boş Duvar
Roman pour AdolescentsBenden daha iyilerine layıksın diyorsun ya. Ben de sana soruyorum, senden daha kalpsizi mi var? Beni senden başka bu kadar sevmeyecek birisi mi var? Senden daha kalpsizini bulana kadar tek favorim sensin. söylesene benden başkaları girer hayatına de...
