STIGMA

End...

><><<><><><><><><>><><>><><><><

به پایان امد این دفتر...
حکایت همچنان...
باقیست...

<><<><><><><><><>><><>><><><><>

...

اهنگ و دنس ایدول ...به قدری محشر و زیبا توسط هفت نفرِ بی تی اس اجرا شد...که همه ی ایدول های دیگه به جنون رسیده بودن...

اینقدر خفن و دور از انتظار اجرا شد...که همه با دهانی باز به اون هفت پسره بی تی اس خیره بودن...
پسران ضد گلوله...

زمین میلزید...
با اجرای اون هفت نفر انگار زلزله برپا شده بود...
انگار سالن مراسم درحال فروپاشی و استیج درحال شکستن بود...

اما هیچ چیز نتونست اونارو متوقف کنه...
این برای اون هفت نفر اخرش بود...پس چیزی واسه از دست دادن نداشتن...

خودشون بودن...
تمام مهارت و انرژی و توانشونو گذاشته بودن...
حتی با چشم های بسته گاهی اجرا میکردن...
پاهاشون و محکم روی زمین میکوبیدن و دنسِ سخت و فوق العاده ی ایدول رو اجرا میکردن...

عرق از سر و روشون میریخت...نفس نفس میزدن اما خسته نمیشدن...
اونا اینجا بودن تا بجنگن...
اینجا بودن تا بقیه رو دیوونه کنن...

همه چیز در عین وحشدناکی عجیب و خارق العاده بود...
اینو همه میگفتن...
وقتی زمین به طرز دیوونه واری بخاطر اجرای اون هفت پسر میلرزید...

حتی استف ها و منیجر ها ترسیده بودن و محو اجرای روبروشون شده بودن...
بی تی اس ترسی نداشت..

اونا اینجا بودن تا تمومش کنن...
و بلاخره...
تموم شد...

با تموم شدن اجراشون چرخی زدن و رو زمین نشستن...
بیشتر از همه جونکوک خسته تر شده بود...
اون تمام توانش و گذاشته بود رو اجرا و نفسش خس خس میکرد و سینش میسوخت...

پشت سرش تهیونگ و جیمین نشسته بودن و کناره اون هاهم بقیه...
همه نفس نفس میزدن...
صورت و گردنشون از عرق برق میزد...

تهیونگ به کوک خیره شد...
نگرانش بود‌‌.‌..جونکوک همه ی انرژیش و رو کارش میزاشت و این باعث میشد سلامتیش تو خطر بیفته...

با اتمام اهنگ و سکوت در سالن...
بعد مکثی‌‌...
همه جا انگار منفجر شد...
از تشویق و سرو صدا...

به قدری طرفدارا و حتی ایدولا تشویق میکردن که حتی خودشونم تعجب کرده بودن...
به قدری سالن از صدای طرفدارا پر بود که این براشون یه چیز عجیب تلقی میشد...

همه ی طرفدارا با تمام توانشون بالا و پایین میپریدن و هرچی تو دستاشون بود و تو هوا برای تشویق تکون میدادن...

ایدولا ایستاده و با هیجان به اون هفت نفر نگاه میکردن...
صحنه ی استیج کم کم پایین رفت...