PROFESSOR SMITH

CHAPTER 03

"Alisha POV"

Lumipas ang isang buong araw na wala akong ibang inisip kung hindi ang bebe ko, HEHE.

Shete naman kasi! Imagine how I feel right now, when I learned that my long time crush will be my professor in one of my subjects this first semester. That finally naging prof ko na s’ya pero at the same time I'm confused if I'm happy, nervous or exited, I really don't know. I'm not prepared for this! Kahit naman crush ko s'ya at gustong-gusto 'ko s'ya na laging nakikita, ayoko naman na maging Professor s'ya. Char lang naman kasi 'yong pagpaparinig 'ko kay Lord na sana maging prof. 'ko s'ya. Feeling 'ko kasi na masyado akong madi-distract sa gandang mayroon s'ya.

Kanina pa nga lang pahiyang-pahiya na 'ko sa kaniya dahil 'di ko maiwasang mawala sa sarili sa katititig sa kanya, pa'no pa kaya sa mga susunod na araw na s'ya 'yong prof ko. Lord, please guide me.

Currently, I'm in my room right know. It's actually 11 pm. I want to sleep but I couldn't. Shoot!

.......

Ring!! Ring!! Ring!!

Malakas na tunog ng alarm clock ang gumising sa buong pakatao ko. May sunog ba?

"Shut*!" I hissed dahil nakaramdam ako ng pagpintig sa aking ulo. Shoot! Ang sakit ng ulo ko dahil halos 3 oras lang 'ata iyong tulog ko kagabi.

Pa pungas-pungas akong tumayo mula sa papag na may manipis na kutson na hinihigaan ko tuwing gabi. Nang mamulat ko na ang aking mata nang maayos dumaretso ang tingin ko sa cabinet na wala ng takip dahil sa kalumaan na nasa taas ng lababo.

"Malas naman mukhang wala pang kape!" Bulalas ko sa aking sarili noong makita kong wala ng kape. Coffee is life kasi mga friend, HUHUHU.

Dahil wala naman ng kape naligo na lang ako at nag-ayos dahil may pasok pa ako mamayang 9:30, iyon ang first class ko this morning.

Natapos akong gumayak around 8:20 I think. Since wala na rin naman akong gagawin dito sa apartment dahil nakapaglinis na rin ako before ako maligo kanina. Kinuha ko na lang ang bag ko at naisipang maaga na lang pumasok.

Sa paglabas ko ng pinto nakakasilaw na liwanag ang kumain sa pagkatao ko at napunta ako sa lugar kung saan may matataas na puno... Char, HAHAHA.

So paglabas ko ng pinto pakanta-kanta kong tinahak ang hagdan pababa mula rito sa 3rd floor na kinalalagyan ng room na inuupahan ko.

"Makikita ko na naman ang bebe ko, today~" Good mood ako today kahit na masakit ang ulo ko dahil wala akong masyadong tulog kagabi.

Actually, this apartment has five floors, and every floor has five medium-sized rooms. Dito sa 3rd floor, iyong gitnang kwarto ang akin.

Dahil walking distance lang naman ang school namin mula sa apartment ko, naglakad lang rin ako papasok.

Palipat-lipat ang tingin ko sa daan kaya hindi ko napansin na may kotseng paparating papunta sa akin.

Red ang kulay ng sasakyan, at halatang mamahalin ito dahil sa desenyo nito na hindi pangkaraniwan.

Actually, it's not the typical car that you will see on the road every day.

Muntik na akong mahagip nito buti na lang at nag honk ang driver ng sasakyan kaya nakuha nito ang atensiyon ko.

Gumilid naman ako at bahagyang yumuko dahil sa pagkapahiya.

I raise my head, and whisper the word 'sorry'. Nakakahiya!!!

'Iyan kanta pa. Masyado ka kasing masaya dahil makikita mo na naman yung crush mo, hmmpt.. 'Segunda ng utak ko sa sarili kong katangahan.