PROFESSOR SMITH

CHAPTER 15

"Adira's POV"

"Are you sure about this, Ady?" I'm already fed up with their repeated questioning. First, it was Lyle who kept asking me, and then the other two followed with the same question. I've lost count of how many times they've asked me about this decision. Can they just believe that I'm sure about this and that nobody can change my mind, not even them?

This obsession started four years ago when I first saw her walking on the road. I've been holding back since then at nakuntento na lang sa mga litratong pinapadala sa akin ng mga tao kong inutusan ko para sundan s'ya, but now I feel that this is the right time to claim her and to make her mine. Sa tingin ko rin kasi ay malalim na rin ang pagtingin niya sa akin.

Naiinip na rin ako sa kahihintay na kinwaring pagtagpuin kami ng landas so I made a move to be close at her.

I look at them with a stoic face. "Can you all stop asking me the same question! I'm serious about this, and nobody can stop me," I said before turning my back on them. We're supposed to be chilling in the living room of my house, but instead, they keep bombarding me with questions. Bakit naman kasi nakwento ko pa sa kanila ang nangyari kanina. Masyado akong na-exite.

Iyan tuloy I feel irritated now, so I chose to leave them. They'll leave when they want to anyway; they feel at home here, so no matter how angry I show I am, they don't care.

Just as I was about to leave, Jaina spoke up. "Stop being crazy, Adira. You might regret what you're doing. Baka ikasira mo ito." She warned me seriously. I ignored what she said and left them for good. I could still hear their remarks and sarcastic laughter before I entered the elevator and pressed the button to go up to the third floor, where my room is located.

Ipokrita rin talaga ang g*ga, akala niya ba hindi ko alam ang nagyayari sa kaniya at sa babaeng iyon. Hindi lang ako nagsasalita dahil nakakabuti rin naman ito sa akin. Hmm... magpasalamat ba ako sa kaniya dahil nilalayo niya ang babeng iyon sa baby ko?

"They can't understand that this isn't just about my obsession with her... It's actually my growing love that I want to express, and I want her to be mine." Naiinis na bulalas ko sa hangin.

Bigla akong natahimik at napatitig na lang sa kawalan. "Ano bang masama sa ginawa ko? Halik pa nga lang iyon eh, hindi ko pa naman s'ya pinapasok..." Ang mahinang kumbinse ko sa sarili. They were so super over acting earlier. Wala pa naman akong ginawa na makakapagpahamak sa akin, hindi rin naman ako ang dahilan kung bakit kami umabot sa tagpong iyon, kundi ang baby ko. Kung pinansin at hindi niya sana ako dinaan sa silent treatment, hindi sana ako ma-te-tempt na gawin iyon. Bwisit iyong batang iyon masyado niyang naapektohan ang puso at utak ko... Hindi tuloy ako nakapag-isip ng tama kanina at basta na lamang sinunod ang bugso ng damdamin.

..........

"Alisha's POV"

Magkasama kami ngayon ni Kate at matamang tinitignan ang bawat isa. Walang may gustong magsalita  sa amin at para bang nagpapakiramdaman kami sa kung sino ang matatalo sa laro naming walang imikan challenge. Parehas kaming hindi sanay sa nangyayari ngayon kaya kitang-kita sa mata namin ang uneasiness.

Hindi ko mapigilan ang ang pagsilay ng ngiti sa aking labi ng mauna na siyang nagsalita. "Alam ko ikaw iyong nakaki-ta sa amin kahapon kaya hindi ko na ikakaila. Yes I'm ga-y." Nauutal na pag-amin nito kaya naman hindi ko mapigilang hindi matawa, hindi dahil sa inamin niyang bakla s'ya kun'di dahil sa kung papaano niya ito inamin. Hindi kasi s'ya makatingin ng daretso sa akin at nauutal pa.

Lumipad ang kamay nito sa braso ko kaya lalo naman akong natawa.

"Ang bad mo," nakasibing sabi nito sa akin. "Kaya ayaw kong umamin saiyo eh dahil alam kong pagtatawanan mo lang ako, hmmpt!" Naiinis pang dugtong nito.