Hiding the Idol's daughter

CHAPTER 10

Bright's POV

Hello!! This is my first POV and I want to introduce myself personally. I'm Bright Painne Moon, 10 years old turning 11 next month September 3. My mommy is a doctor pero hindi na sya nagwowork as doctor kase naaalala nya ang daddy and tito ko. Tapos dahil din sa pangako daw nya na hindi na kami magpapakita sakanila.

Papunta ako sa office ngayon ng dean sya din may-ari daw ng school sabi ni ate Hailey yung tumulong sakin mahanap ang room ko. Magklaklase pala kami.

Pinatawag kase ako ng dean hindi ko nga alam anong kasalanan ko. First day of class tapos dean's office agad punta ko baka magalit si mommy pag nalaman nya. Dala dala ko din ang ipad na bigay ni ninong John kanina andito daw mga files na kailangan ko. Soft copies daw ng mga med books nandito na kaya hindi ko na kailangan dalhin ang napakadamong books ni mommy.

*Knock knock*

"Come in!" Sabi yan ng nasa loob kaya pumasok na ako.

Bigla akong naestatwa sa taong nasa harapan ko ngayon. Hindi pwede ito.

"Bright come here." Sabi nya kaya lumapit ako ng wala sa sarili.
"Ba-bakit nyo po ako pinatawag, sir?" Lakas loob kong tanong.

I may be 10 years old pero alam ko sobrang mature ko na magsalita. Namulat ako sa mundong punong puno ng lungkot at sakit. Sa mundo ni mommy.

"First of all, I'm sorry for what happened 6 years ago, Bright. Hinanap ko kayo pero hindi ko kayo mahanap. Ang galing magtago ng kapatid ko eh. I'm sorry for breaking your heart too. Alam kong galit kayo sakin pareho pero gusto ko sanang bumawi sa inyong dalawa. Please give me a chance, princess." Yumuko ako. I can't look at him kase nahihiya ako.

He's my mom's brother and yet he made mommy cry kaya I don't know kung ano isasagot ko.

"Please princess I'll do anything for the both of you." Nakaluhod na sya ngayon sa harapan ko habang ako nakaupo lang.

"Can you make my mommy happy again?" I asked while crying. Yun lang ang gusto ko kase matagal ko nang hindi nakikita ang ngiti ni mommy na masaya. Ngumingiti sya pero malungkot ang mata nya. I can't stand seeing that.

"I'll make your mom happy again, baby. She deserves everything and you deserves the world." Niyakap ko sya. Matagal ko nang gustong yakapin sya pero nahihiya ako.

"Alam ko kung sinong makakapagpasaya sa mommy mo."Sabi nya tsaka bumalik sa upuan nya

"Sino po?" Tanong ko nang biglang bumukas ang pinto ng office kaya napatingin ako dun.

Si Mr. Bry ang daddy kong hindi ako kilala. Nakatitig lang sya sakin.

"Bright, sya ang magpapasaya sa mommy mo." Napatingin ako kay tito grey dahil sa sinabi nya

Alam kong mahal pa sya ni mommy pero madaming beses na syang nasaktan at umiyak dahil sakanya. Paano nya mapapasaya si mommy?

Tumayo ako at handa nang umalis pero nahawakan ako ni tito.

"Mag usap kayo bright." Sabi nya at hindi ko namalayan na nakalapit na pala si Mr. Bry samin hindi ko sya matawag na daddy dahil hindi naman nya ako kilala.

"B-bright mag usap tayo please?" I looked at him na walang emosyon.

"Gusto nyo po ba akong umalis dito?" Tanong ko dahil yun naman ang gusto nya ang umalis kami sa buhay nya.

Umiling sya at nagulat ako nang lumuhod sya sa harapan ko habang umiiyak. Pero ako tinitignan ko lang sya. Ayokong umiyak sa harapan nya.

"I'm sorry for what I've done, bright. I didn't know na may anak kami ni Max." Panimula nya pero tumingin ako kay tito.

"Pero hindi mo sya minahal hindi ba? Hindi mo kami mahal." Sabi ko tsaka tinanggal ang pagkakahawak nya sa kamay ko. Lumapit ako kay tito at nagpunta sa likuran nya.

"Mahal ko kayo, Bright just give me chance to prove it please. I'm sorry." Rinig kong sabi nya pero hindi ako naniniwala. Kaya humarap ako sakanya kahit basang basa ang mukha ko dahil sa mga luha ko.

"You have a daughter na dba? Hindi mo na ako kailangan. Dba nga sabi mo pa wala kang pake sakin? Rinig na rinig ko kayo habang sinisigawan si mommy nang nasa loob kami ng recovery room, Mr. Bry. You made my mom cry. Did you know the pain we felt? You're so proud announcing that the girl in your arms i-is your o-only daughter. In front of many people including us, you introduced that girl as your only daughter. You don't love mommy. You don't love me!!" Sumbat ko sakanya habang umiiyak.

"I'm sorry baby. But I love you both please." Umiling ako.

"I'm sorry din po pero I don't feel any love or even care. Pero pagbibigyan po kita suyuin mo si mommy. She deserves to be happy pero kapag nakita ko syang nasasaktan na naman. I'm sorry pero hindi mo makukuha si mommy hindi mo din ako makukuha. Excuse me." Sabi ko bago ako umalis. Hindi na nila ako napigilang lumabas ng office.

Bumalik ako sa room namin. Hinayaan naman ako ni ma'am na pumasok kaya masaya ako d ako napagalitan hehe.