1. BÖLÜM

1.9K 51 2
                                    

Eveet ilk kurgumla karşınızdayım o yüzden biraz heyecanlıyım ;)

Olay akışını oturtmak için biraz kısa bir bölüm oldu ama diğer bölümler daha da güzel olacak emin olabilirsiniz.

Oylayarak ve yorum yaparak destek olmayı unutmayın lütfen, iyi okumalaar♡♡

Umut; kabul etmesek de sığındığımız bir daldı.
İnsanoğlu en ufak bir umut kırıntısına bile yıllarca sarılıp yaşayabilirdi.
Bizim de olayımız bir nebze buydu aslında, birilerine umut olmak...

Bazen bir anne-babanın duası, bazen acılı bir sevgilinin tek çaresi, bazen de ufak bir çocuğun çaresiz bakışlarında bizi kahraman olarak görmesi...
Biz doktorduk; biz, bir can daha kurtarabilmek için o soğukkanlılığımızın altında ecel terleri dökendik...

"Güneş hocam?"

Daldığım düşüncelerden bana seslenilmesi ile çıkarken yanımdaki hemşireye baktım.

"Arkadaşınız Bade han.."

"Selam!"

Bade'nin güneşin daha doğmamış olmasına rağmen şakıyan sesiyle yerimden kalkarken ona kınayıcı bakışlar atmayı ihmal etmedim. 

"Ne işin var burada? Gidip yatsana evde"

"Aşk olsun, hem biliyorsun tek başıma daralıyorum evde"

"Sabahın köründe kalkıyorsun zaten ama yatmak bilmiyorsun"

"Bünyeme ters bir kere, hem ben çok sıkıldım." 

Bade2nin sözleriyle derin bir nefes alırken son kez şansımı denemek istedim.

"Git o zaman eve bir şeyler izle, bende nöbetimi tutayım olmaz mı?"

"Aman sende ne meraklısın beni postalamaya, bende sana iş getirmiştim"

Bade2nin sözleri kaşlarımı çatmama neden olurken başımı iki yana salladım.

"Hastalarımdan müşteri gibi bahsetmeyi kesmelisin, hem nerdey.."

Aklıma yeni dank edenlerle gözlerimi büyütürken Bade hemen başını iki yana sallayıp konuştu. 

"Vallahi ciddi bir şey değil, sadece yaram biraz açıldı o kadar"

"İnanamıyorum sana, niye hemen söylemedin?"

"Kolumda ufak bir sıyrık sadece"

Bade rahatça kolunu açtığında bende onu sedyeye oturturken söylenmeyi de ihmal etmiyordum.

"Birde ayakta dikiliyorsun, hem sen nasıl başardın bu yarayı kanatmayı?"

"Hesapta planlamadığımız aksilikler olabiliyor tabi, ufak bir şey zaten değil mi?"

Bade2nin sorusuyla başımı rahatça salladım, gerçekten çok ciddi bir şey değildi. 

"Küçük bir şey ama gene de niye dikkat etmiyorsun ki kendine?"

"Ay güneş annem gibi başlama nolur, yorgunum zaten"

Söylemek istediğim bir çok şey olsa da Badeyi sıkmamak için susarak koluna pansuman yapmaya başladım.

"Güneş?"

Pansuman biterken Bade2nin yumuşak sesiyle gözlerimi ona dikerek baktım. 

"Aslında seni görmek için geldim çünkü tekrar gitmem lazım. Ben yokken çok dikkat et tamam mı? Görev uzun sürmeyecek zaten."

Gecenin HareleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin