Umut Çıkmazı 🍀
" Yaşamdan kaçarak huzur bulamazsın."
- Virginia Woolf
(...)
"Gerçek mutluluk, ruhumuzun huzurunu bulduğumuzda gelir."
-Unknown
🍀
Tam beş yıl önce kumarhanede bir tefeciye borçlanan Sare Sarıca. Bir milyonluk borcunu beş yıl içe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍀
Yeni bir yaşam, olacak onlarada. Ben onlara sahip çıkacağım baba. Onlar benim kardeşim olacak.
Kimisi beş yaşında, kimisi sekiz, kimisi de genç kız olacak. Tedavi görecekler. Onları iğleştireceğim.
Piskiyatri Kliniği; Sare Sarıca.
Yetimhane gibi olsun baba, hem tedavi görsünler. Hem de arkadaşları olsun. Dışarıda park olsun mesela.
İçinde sinema için bir oda olsun. Yüzme için bir salon olsun. Bir hayatı hastaneye sığdıralım baba.
Yeterki çocuklar iğleşsin, yeterki mutlu olsun. Kimsesiz çocuklara sahip çıkalım baba.
Tamam kızım, demişti Bülent Sarıca kızının bu heycanını gördüğünde. Sen nasıl istersen, tam hayalindeki gibi olacak.
Sare babasının boynuna atlamıştı, onu öpücüklere boğmuştu. Ne zaman başlıyor o zaman, demeyi de ihmal etmemişti.
Çocuk ruhluydu o, bir çocuk gibi narin, temiz kalpli.
En kısa zamanda, ben işlemleri halledeyim. Söz sana, en kısa bir zamanda başlayacak. İsmi ne olsun?
Diye sormuştu Bülent bey, ona merakla bakan kızına dönerek.
Piskiyatri Kliniği ha bir de benim adım olsun. Diye de eklemişti.
Çocuk kahkahaları dolacaktı, dört döneceklerdi.
Ama işte nereden bilebilirdi, yerle bir olacağını. Orayı yok etmek için, atağa geçileceğini.
Kendi emekleriyle, dizayn etti o yerin bir anda yok olacağını.
Nereden bilebilirdi ki?
Tek patlayacak, çocukların yuvası değildi. Sare Sarıcanın bir hevesle inşa ettirdiği, hayali yıkılacaktı.
Umudu yıkılacak, tuzla buz olacaktı.
🍀
Aral arabayı park edince, hızlıca indim arabadan. Normalde bu hastane bahçesi arabalarla dolu olurdu. Bahçesinde çocuklar koşturdu, köşe de kurulu olan oyun parkında oynarlardı.
