Umut Çıkmazı|

11. Bölüm: Birbirinin Yara(ı)sı'nın Yansıması

11.

Umut Çıkmazı

🍀

Dünya;

İyilerin hüküm sürdüğü bir yer olsaydı, eğer.

Kötülüğe dair tek bir kırıntı bile olmazdı. Özgürlük olurdu önce, sonra barış.

Özgürlük ve Barış.

Yalan olmazı bence, hayatımızı bir yalana bağlamazdık. Ama şimdi sağ elimde hayatım, sol elimde yalan aralarında kör düğüm olmuş bir halat.

Terazi gibiydi, ne ağır basarsa o kazanırdı. Şu an kötülükle, iyilik terazide eşit gibiydiler.

Ki hangisi kazanır bilmem ama şu evrende herkesin içinde bir nebze bile olsa kötülük olduğuna göre, sonuç gözle görülebilir bir şekilde, açıktı.

Ve ben, dünyanın dönüşünü değiştirmek pahasına da olsa, bu sonucu tamtersine değiştirirdim.

Bunu onlar için, yani sevdiklerim için. Bunu kendim ve tüm herkes için yaparım. Kötüyü ve kötü olan herşeyi yenerdim.

Belkide zaaflarıyla. Bazı körelmiş zaafları vardı herkesin, olması gereken ortaya çıkartmaya çalışacak bir kişiydi sadece.

" Sare, uyan çilli'm. Gidelim artık." Kulaklarıma dolan Aral'ın sesiyle zar zor açılmaya çalışan gözlerimi, kırpıştırdım.

Elimi yukarı kaldırıp, tutunmak için bir şey aradım. Ya da destek olması için. " Tut elimi," Dediğinde elimi elinin içine almıştı.

Hafifçe doğrulduğumda boynumun ağrıdığını hissetmiştim. " Üff, nasıl ağrımış." Dedim onun elini tutmayan elimle boynumu tutarken.

" Hemen açık eczaneden bir kas gevşeticisi alırız, çilli istersen." Kafamı usulca salladım.

Yanlış duymadıysam daha demin bana çillim demişti.

Aklıma gelen düşünceyle sırıttım." Alalım, olur da." Dediğimde kafamı kurcalayan bir düşünce vardı. " Da?" Dedi Aral bana bakarak.

Onun ayaklanmasıyla bende oturduğum yerden kalktım. Ona döndüm, gözlerinin içine baktım.

"Bir planım var, hemen geri dönmeliyiz Aral." Dedim.