Umut Çıkmazı 🍀
" Yaşamdan kaçarak huzur bulamazsın."
- Virginia Woolf
(...)
"Gerçek mutluluk, ruhumuzun huzurunu bulduğumuzda gelir."
-Unknown
🍀
Tam beş yıl önce kumarhanede bir tefeciye borçlanan Sare Sarıca. Bir milyonluk borcunu beş yıl içe...
" Yok olabilir, gidebilir, kaybolabil- irsiniz. Hatta ve hatta ölebilirsiniz. Fakat kalıcı olan hafızadan asla, gidemezsiniz. Cidden sevenin, anıl- arında hep varsınız, hayallerinde. O kişinin aklından öldükten sonra bile silinemezsiniz."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍀
" Aral konuşmamız lazım." Dediğinde dışarıdaydılar. Sesleri odaya kadar geliyordu." Konuşalım ama burada değil, Sare duymasın." Dediğinde Aral sesleri gittikçe uzaklaşmıştı.
Üstümdeki pikeyi, üstümden kaldırdım. Koluma takılı olan serumla birlikte ayaklandım.
Kapıya doğru yöneldim. Kulbu tutup, aşağıya indirdim. Araladığım kapıdan koridora bakatım, Karal ve Aral koridorun solunda baş başa konuşuyorlardı.
Aral'ın konuşurken karnını tutuğunu fark ettim. Yani yarasını, onun şu anda odasında yatıyor olması gerekiyordu. Araladığım kapıdan koridora çıktım, bulundukları yöne doğru yöneldim. Benim geldiğimi fark eden Aral bana dönmüştü.
" Sare...dur kalkmasaydın." Diyerek bana doğru bir kaç adım atmıştı." Asıl sen ne yapıyorsun dışarda, yatağında olman gerek miyor mu Aral?" Elini koluma koyup, bana kendince destek vermişti.
" Boşver beni, gir içeri geliyorum ben." Demişti göz ucuyla Karal'a bakarak. Benimde odağım ona dönmüştü, çatık kaşlarla bize doğru bakıyordu.
" Ne diyor Doruk?" Diye sordum Aral'a bakarak." Sare, hadi geç odaya boşver sen." Dediğinde hayır anlamında kafamı salladım." Ya sende gelirsin, ya da içeri girmem Aral."
" Hem yaranı tutuyorsun, bir şey oldu değil mi? Dikişi patlamasın, hemşirenin dediği gibi." Diye de ekledim. Hafifçe sırıtıp, elini yanağıma koydu." Dikişim falan patlamadı, merak etme. Buda," Dedi gözleriyle elini işaret ederek.
"...inandırıcı olsun diye. Hata öpersem inanacak gibi bakıyor. Yani mecburiyetten." Dediğinde donmuş gibi gözlerinin içine bakıyordum.
" Öpersen?" Diye sordum, " Öpersem, yanağından." Yutkundum, fazlaca gerilmiştim. " İnandırıcı olması için, yani." Demiştim büyülenmiş gibi.
Usulca elini yanağımda gezdirdi," Aynen." Dediğinde sadece birbirimize odaklandığımızı fark etmiştim. " O zaman hadi, Aral." Dediğimde sırıttı," Peki." Diyerek eğildi yanağıma.
