Umut Çıkmazı|

9. Bölüm: Yaralı Esanslar

İyi okumalar dilerim, bu gün akşam onuncu bölümde gelecek.

9.

Umut Çıkmazı

"Meşhule açılan bir kapıdır kitap. Meşhule, yani masala, esrara, sonsuza."

- Cemil Meriç

🍀

Gün ağarıyordu.

Güneş yeniden doğuyor, yeniden bir sabahı bize sunuyordu.

Sizlere ve bana.

Farklıydım, olduğum gibi değildim. Gözüktüğüm gibi değildim yani. Herkes farklıydı, yaşam biçimleri.

Duyguları, düşünceleri, fikirleri. Bu kadar birbirine zıt olan insanın içinden, en iyi anlaştığım insanı bulmak zordu.

" Onun için, şaşırmıyorum bu kadar zıttıkların içinden bana en uyanı bulamadığımdan dolayı."

Şaşırmıyorum, şaşmaz çünkü bu kural. Sen kapkara yağmur bulutu, ben ise yağmura hasret kalmış daldaki bir yaprağım sadece.

Sen yağmur bulutu, şiddetli ve öfkeli.
Ben ağaç dalındaki yaprak, narin ve kırılgan.

Zıttıklarla bütün olmak için, doğduk aslında. Zıtlıklarla, bir olmak için.

🍀

Okuduğum kitabın sayfasını çevirip, ayracımı içine koydum.

Gözlerimi ovalayıp, kafamı arkama yasladım. Kitabımı önümdeki küçük sehpaya koyup, güneş ışığına baktım.

Bize sunulan güzelliğe baktım. Derin ve temiz havayı içime çektim.

Maalesef uyuyamamış, bütün gün balkonda oturmuş kitap okumuştum.

Gece alkol aldığımız için ful baş ağrısı çekmiştim. İlaç almama rağmen ağrı sadece hafiflemişti.

Başımı baş parmağımla, masaj yaparcasına ovdum.

Saat yediye geliyordu, daha fazla dayanamayacağım için kitabı ve telefonumu alıp ayaklandım.

Lara aynı yerinde, mışıl mışıl uyuyordu. Sessiz olmaya çalışarak, elimdeki kitabı masama koydum.

Lavaboya girip, kapıyı kapatım. Elimi yüzümü yıkayıp, kuruladım.

Fark etmemiştim ama güneş ışığının direk balkona vurmasıyla sıcaklamıştım. Tam kapıyı açacakken, şortumun cebinde olan telefonum çalmaya başlamıştı.