10. Bölüm: Kaybolma Zamanı Değil

9 1 0
                                    


Bölüm oldukça uzun, iyi okumalar dilerim. Ve bölüm müziğimiz;

~ Tuğkan- Her yanım yangın ~

10.

Umut Çıkmazı

" Tekrarlamalar"

Kendime yakın gördüğüm şarkılar va-
rdı. Tekrar tekrar dinlediğim. Bazı cü-
mleler vardı tekrar tekrar okuduğum.
Defalarca baktığım fotoğraflar vardı
benim. Bilmem kaç bin defa geri sard-
ığım filmler. Anlamadığım için değildi
bu tekrarlamalar. Fazla iyi anlatıyorl-
ardı, fazla yakındılar.

🍀

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

🍀


Aral Kandemirin Anlatmasıyla;
-Saat on buçuk-

Gözlerimi sertçe odamın perdesinden giren gün ışığıyla araladım. Bu gün perşembeydi.

Psikologumla konuşup, erkene aldırmıştık seansı. Bana hayatında değişiklikler seni yormuş olabilir. Yıpratmış, kurduğun düzeni yıkacakmış gibi hissettirebilir, demişti.

Gerçi bir düzeniminde olduğuna emin değildi ama, neyse. Ona Sare'den bahsetmemiştim. Ama hayatıma yeni kişilerin girdiğinden emindi.

Çünkü değişiklikler bir tek insanı şaşırtırmış.

İşte onun için on iki de düzenime düzen katmak için, psikologumun yanına gidecektim.

Üstümden pikemi kaldırıp, doğruldum. Yanımda bırakmış olduğum telefonuma ve sabah yedi de gelip, uyuya kalmış Damla'ya baktım.

Sabah ne yaşanmıştı öyle. Sare'nin uykulu sesi kulaklarıma gelince, istemsizce sırıttım.

Gerçi uyumadığını, o saate kadar oturduğunu dile getirmişti. Bunu merak etmiyor değildim.

Ona hiç bir zaman kıyamayacaktı, şu kalbim. Gördüğüm o andan beri de, kıyamıyor ona zarar versem kalbini kırsam kendimi öldüresim geliyordu.

Ama biliyordum, insan en çok kırmak istemediklerine zarar verirdi.

Damla'ya doğru eğilip, yanağına usulca bir öpücük kondurdum. Eliyle gıdıklanan yanağını kaşıyıp, huysuzca kıpırdandı.

Fakat uyanmamıştı, uykusuna devam ediyordu. Son kez ona bakıp, kişisel banyoma girdim.

Elimi yüzümü yıkayıp, kuruladım. Banyodan çıktıktan sonra, telefonumu şortumun cebine attım.

Dolabımdan evde giydiğim bir tişörtü seçip, üstüme geçirdim.

Yatağın kenarına oturup, Damla'nın saçlarıyla oynadım. " Prenses, uyanma vakti." Dedim fısıltıyla. Damla yine aynı şekilde kıpırdandı.

Umut Çıkmazı|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin