Umut Çıkmazı 🍀
" Yaşamdan kaçarak huzur bulamazsın."
- Virginia Woolf
(...)
"Gerçek mutluluk, ruhumuzun huzurunu bulduğumuzda gelir."
-Unknown
🍀
Tam beş yıl önce kumarhanede bir tefeciye borçlanan Sare Sarıca. Bir milyonluk borcunu beş yıl içe...
" İnsanlar güçsüz oldukları için ağlamazlar, çok uzun zamandır güçlü oldukları için ağlarlar."
- T. S. Eliot
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍀
13.Bölüm: Ne Kadar Karanlık O Kadar Aydınlık
(İki gün sonra) (7 Haziran- Çarşamba)
Gözlerim, bembeyaz ardında neler döndüğü bilinmeyen bir kausun içinden kaçmak istermişçesine, kabuğuna saklanmış fakat dönüp dolaşıp yine ve yeniden bu kapının önüne gelmiş olduğum, evdeydi.
Kaçıp, koştuğum. Saklandığım, sığındığım yerden. Şimdi tekrar gelmek zorunda kalmıştım.
Korkulardan kaçılmıyordu değil mi? Ya da hatalardan. Hayallerden ve hayatlardan.
İşte şimdi yine burdayım, ne olacağını bilmeden geldim. Gelebildim.
İki gün önce, annem beni çağırdığında gidememiştim şirkete.
Neyden çekindiğimi bende bilmiyordum.
Belki de daha fazla yalan söylemekten, kim bilir?
Derin bir nefes alıp, bir kaç adım attığımda arkamdan gelen bir sesle o yöne döndüm. Bahçe kapısı biri tarafından açılmıştı. Gözlerim ilk, özenle taranmış saçlarına.
İlk defa dağınık olmayan saçlarına.
Daha sonra, siyah dümdüz duran takım elbisesine. Gülmemek için kendimi resmen zor tutuyordum. Bir adımla yanıma geldi. " Gül gül, içinde kalmasın." Dedi sanki ne varmış halimde dermişçesine.
" Hayır, bilseydim gelinlik giyerdim." Dedim elimle kıravatını tutarken. Aral kafasını eyip, hafifçe sırıttı. " Bence geleceğimi bilseydim böyle gelmezdim. Toplantıdan çıkıp, geldim." Dedi bir bana bir eve doğru bakarak. " Yanında olursam, daha iyi olur diye düşündüm çilli." Dediğinde usulca kafamı salladım.
" Emin ol bende nasıl açıklayacağımı bilmiyorum. Buraya gelmeden önce, bin bir türlü senaryoyu yazıp, sildim." Dediğimde kafasını salladı sadece.
Uzanıp, elimi tutu." Halledeceğiz." Dediğinde tekrardan takım elbisesine baktım. " Bu kılıkla mı?" Diye sordum merakla. Bir yandan da gülmemi bastırmaya çalışıyordum, tekrardan.
