"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu uyuz adamın yeşil gözleri kalbimi hızlandırmıştı. Bir rengin kalbimi hızlandırabilecek güçte olması beni korkutuyordu. Bir renk neden kalbimizi hızlandırırdı? Renkler kalbimizi hızlandıracak kadar güçlü müydü?"
1. BÖLÜM: İLK KARŞILAŞMA
"Adel! Uyansana kızım ya geç kalıyorsun bak."
Yine gözümü Güneş'in kulağımın dibinde bağırması, pardon cırlaması ile açmıştım. Bu kız her sabah düzenli olarak beni bu şekilde uyandırmayı kendine görev bilmiş gibiydi. Güneş sayesinde bir alarma ihtiyacım yoktu. Güneş, bir alarmın yapabileceği tüm işlevlere sahipti.
"Tamam Güneş! kalkacağım biraz daha yatayım."
Güneş, elindeki yastık kafama inmeden önce yeniden Güneş'in sesi kulaklarıma dolmuştu.
"Yat yat! sonra geç kalınca ağlama ama."
Tekrardan Uyuma umudumu kaybettiğimde pes etmiştim. Eğer sizin uyanmanızı mesele haline getirmiş bir arkadaşınız varsa ne yapar eder sizi o yataktan kaldırırdı. Bu gerçekle yüzleşmenin vakti gelmişti.
"Of tamam ya kalkıyorum."
Yastıktan kafamı güç bela kaldırdığımda karşımda düğüne gidercesine süslenmiş bir Güneş görmeyi beklemiyordum. Güneş'in abartlı elbisesi ve gelinin kız kardeşi makyajıyla gözlerim şaşkınlıkla büyüdü.
"Oha!"
Güneş, telaşla bana döndü.
"Ya noldu olmamış mı? Adel konuşsana kötü mü olmuşum?"
"Çok güzel olmuş da-"
Güneş sabırsızca sözümü kesmişti.
"da?"
Hala ona sorgulayıcı bakışlar atarken, şaşkınlıktan iki karış açılan ağızımı kapatmak için insan üssü bir çaba veriyordum.
"Nereye gidiyorsun sabah sabah bu ne hal?"
Güneş bana göz devirdiğinde, şaşkın bakışlarım Güneş'in üstünde gezmeye devam ediyordu.
"İş görüşmesine gidiyorum dün söyledim Ya."
Tekrar Güneş'i baştan aşağı süzdüğümde; ne kadar abartılı giyindiğini bir kez daha fark ettim.
"Tamam da nasıl bir iş bu böyle."
Güneş eliyle saçlarını düzeltirken gülümseyerek yeniden bana döndü.
"Bir holding işte söyledim ya asistanlık başvurusu yaptım. Bakalım ne olacak?neyse Ya tutma beni! Ben çıkıyorum, sende hemen hazırlan sonra işe. Geç kalıyorsun bak!"
