KALP ZANLISI

15. Bölüm

İYİ OKUMALAR HEPİNİZE 😻💞

Yorucu günün ardından Uras ile oturup yaptığımız koyu sohbet tüm negatifliğimi alıp götürmüştü. Telefon numaralarımızı kaydetmiştik. Tekrardan haberleşip buluşacağımızı söylediğimde Ekin ve Zeus'la birlikte iyi akşamlar dileyip oradan ayrıldık. Eve geçtiğimizde Ekin'in gözlerinden uyku akıyordu.

"Ekinciğim biraz gelir misin şöyle?" diyerek elimle koltuğa vurarak yanıma oturmasını istedim. Ekin hemen yakınıma oturduğunda ellerini kucağında birleştirmiş bana bakıyordu.

"Yarın seninle birkaç günlüğüne vedalaşacağız biliyorsun." dedim, içimden bunları söylemek hiç gelmese de.

"Biliyorum Cansın Abla." dedi, başını indirip anlayışla karşılayarak. Bana bakması için parmaklarımın ucuyla çenesini hafifçe kaldırdım.

"Seni çok sevdiğimi ve bu kısa sürede sana fazlasıyla bağlandığımı da biliyorsundur o halde." dediğimde gülümseyerek gözlerini kırptı.

"Bende öyle Cansın Abla. Seni çok yakın bir akrabammış gibi görüyorum, hatta ablam gibi. Bana çok iyi baktın ve bir tek senin yanında rahat hissettim. Gösterdiğin ilgi annemin eksikliğinin yerini doldurdu." dediğinde kalbime bir ok saplayıp içinde döndürdüler gibi hissetmeme neden oldu.

"Sana bir sır vereyim mi Ekin?" dedim, içim sızlayarak.

"Evet." küçük ellerini tutarak anlattım.

"Benim ne annem var ne de babam. Karakolda gördüğün seninle ilgilenen insanlar var ya hani, onlar benim ailem oldular. Bana destek oldular, yeri geldi gurur duydular yeri geldi koruyup kolladılar. Ben üç yaşındayken annem ve babam beni terk etmiş. Bir de henüz altı aylık minik bir erkek kardeşim varmış ama daha sonrasında onu ne kadar arasam da hiçbir yerde bulamaz oldum. Hayal meyal hatırlıyorum onu. Şuan yanımda olsaydı, ona dünyaları bile verebilirdim. Kardeşimin kendisini bırak, ölmüştür belki diye mezarını bile bulamadım. Şuan yirmi sekiz yaşındayım ama ben hala kardeşimi düşünüyorum. Hatırlayamadığım bir ismi, kokuyu, teni özlüyorum. Daha öncesinde çok fazla kafama takılırdı bunlar ama sonra orada seni gördüm. O an anladım ablalık duygusunu ben. Sen sanki bir melek olarak yeryüzüne indin ve benim acımı dindirdin. Son zamanlarda zor şeyler yaşadım ama sen bana iyi gelen tek varlık oldun. O yüzden her zaman seninle olacağım, benim küçük bebeğim. Seninle ayrılmayı asla istemezdim ama on sekizini doldurman gerekiyor. Sonuçta yasalara göre ben senin için bir yabancıyım. Zaten işlerimin yoğunluğundan seni koruyamazdım, vakit ayıramazdım bile. Sana söz veriyorum, istediğin zaman saat farketmeksizin gelip hemen seni oradan alacağım ve eğlenip kafa dağıtmak için elimden gelen ne varsa yapacağım." tuttuğum küçük parmakları dudağıma doğru kaldırarak öpmeye başladığımda sağ gözümden bir damla yaş süzülüp kendini bıraktı.

Ekin göz yaşımı görmüş olacakki hemen ufak parmaklarını o noktaya değdirerek nazikçe sildi.

"Lütfen üzülme Cansın Abla, sen üzülünce mutsuz hissediyorum. Biz artık birbirimizi bırakmayacağız. Ben sana kardeş olurum." derken kollarını boynuma sardı. İçimde bir şeyler yumuşarken kanatlarım olsa da uçsam diye düşündüm. Titrek bir nefes verdikten sonra Ekin'in sarılışına karşılık verdim.

"Artık uyuyalım o zaman ne dersin?" dediğimde olur manasında kafasını salladı ve hızlıca kucağıma alarak onu odama taşıdım.

"Ben bebek miyim Cansın Abla?" diyerek gülmeye başladı. Onu kucakladığım için utanmıştı.

"Evet ama benim bebeğimsin." gerçekten mutlu olduğunu hissediyordum, bu da beni sevindirmeye yetiyordu. Ona farkettirmeden kokusunu içime çektim. Özleyeceğimi şimdiden fark ettim. Bu gece birlikte uyuma kararı almıştık. Birlikte seçip aldığımız pijamaları giymesi için uzattım.