KALP ZANLISI

17. bölüm

Aman aman nerelere geldik
Neresi burası ya?

Görüşmeyeli nasılsınız güzelliklerim?💕😌
Ben orta şekerim sınav stresi okul derken yoğun günlerim oluyor. Bu stresi minimuma indirmek için Kalp Zanlısı'na bölüm atayım dedim.
Final bölümünün devamı hız kesmeden devam ediyor. İyi okumalar!🥂
şimdiden herkese iyi bayramlarrrrrr

Gözlerimi açtığım esnada gelen devasa ışık hüzmesi, gözlerimi yeniden kısmama sebep oldu. Birkaç saniye sonra etrafıma baktığımda kolumda takılı olan bir serum, üzerime giydirilen hasta kıyafet ve her tarafa mavinin hükmettiği hastane duvarlarını gördüm. Henüz ne yaşadığımın bilincine varmadan kapı açıldı.

Anıl Barlas odaya girdiğinde kaşlarım çatıldı.

"Çok şükür iyisin. İçim az da olsa ferahladı." derken yanıma gelip önüme eğildi. Yüzünü incelediğimde göz altlarında kızarıklıklar ve yer yer morluklar olduğunu farkettim. Saçlarıda dağılmıştı. Haline bakılırsa kötü görünüyordu.

En nihayetinde zar zor konuştum.

"Su verir m-" demeye kalmadan, gelen şiddetli öksürükle ciğerlerimi teslim etmek üzereyken Barlas hemen koşarak komodinin üzerindeki suyu bana doğru uzattı. Onun yardımıyla sudan birkaç yudum aldıktan sonra şişenin kapağını kapattı.

"Şimdi daha iyi misin?" diye sorduğunda başımı salladım.

"Bana ne oldu? Ne kadar süredir buradayım? Hafızamı kaybetmedim, sadece merak ediyorum. O düğünden sonra ben ne yaşadım?" dedim her sorunun ardından dinlenerek.

"Adalete teslim edilmesi gereken bir zanlının canından edileceği esnada önüne atlayıp kahramanlık yaptın ve o artık senin kalbinin zanlısı oldu." dedi parmaklarını elimin üzerinde yavaşça gezdirirken.

Söylediği şeylerle birlikte kendimi zorladığımda başıma giren şiddetli ağrıyla inledim. Hatırladığım şey Barlas vurulacakken önüne geçip kendimi yaraladığımdı.

"Kendini fazla yorma. Ben şimdi çıkıyorum, dışarıda seni bekleyen arkadaşların var. Doktoru tanıdığım için önden ben girdim. Kavgayla dalaşmanın ardından güç bela girebildim içeri. Kendine dikkat et, yine geleceğim. Görüşürüz." Diyerek elini kolunu sallaya sallaya odadan çıktı. Barlas çıkar çıkmaz peşinden Can odaya girdi.

"Çok korkuttun bizi aptal sarışın." dedi ve dikkatli bi şekilde sarıldı.

"Can noluyor burada? Önce Barlas girdi, şimdide sen. Kimse bir şey demiyor. Bari sen bir şey söyle lütfen." dediğimde hafif doğrularak yarı oturur pozisyona geçtim. Bütün kemiklerim sızım sızım sızlıyordu. Sahiden ne kadar süredir uyuyordum ben?

Afu'nun silahından çıkan mermi senin kalbine isabet edecekken tam göğüs kafesinin kemiğine saplanmış. Seni hastaneye yetiştirene kadar umudumuz kalmamıştı..." dedi yutkunarak. Kafasını eğip yeniden bakışlarını bana çevirdikten sonra yeniden konuştu.

"Neden bunu yaptın Cansın? Bize, kendine bunu neden yaptın?" dedi üzüntü içinde.

"Biraz gırgır şamata olsun dedim ya." dediğimde şok içinde bana baktı.