Bugün kaçıncı berbat günümdü bilmiyorum. Yaşadığım olaylar ruhumu ve bedenimi iyice yıpratmıştı. Özellikle gururum beni öldürmeye niyetli gibiydi. Uzaktan saçma bir dert gibi gözükse de o adam için çıldırmaya değer gibiydi.
Evet kabul ediyordum. Ben aceleci davranmıştım. Daha sorgulamadan direkt ondan ayrılmış ve kaçmıştım Gojo'ya söz hakkı vermeden. Ama işin en kötü yanı bunu hala inatla devam ettirmemdi. Yeter artık.. ben sadece bitmek istiyorum.
Bunları elli bininci defa düşünürken yolda önüme bakmayıp yağmurdan dolayı oluşan çamurlu su birikintisinin içine düşmüştüm. Aklıma gelen bütün küfürleri söylerken önümde bir erkeğin eli belirdi.
Tıpkı onunki gibi beyaz elleri vardı. Bileğindeki koş saati bile aynıydı.
Bir dakika...
Bu oydu.
Kafamı ürkek bir şekilde yukarı doğru kaldırdım. Satoru mavi ve göz yaşı dolan gözleriyle bana bir melek gibi bakıyordu. Nereden çıkmıştı bu şimdi? Nasıl birden önümde belirivermişti?
Titreyen ve çamurlu elimi yavaşça önümde duran ele uzattım. Tam o yumuşacık eli tutacaktım ama..
Ama annemin sesiyle uyandım.
"KALKSANA HADİ! OKULA GEÇ KALIYORSUN BİR DAHA KALDIRMAM ONA GÖRE!!!"
Yavaşça yutkunup yatağımdan tavanı izlemeye başladım. Ardından gözlerimi odamın soldaki duvarında asılı olan Gojo Satoru posterine baktım.
"Mükemmel olduğun için gerçek değilsin Gojo.."
============================
Aga bitti be..
Yeni Gojolu kitap yazıyorum onu okuyabilirsiniz!..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
