İntihara On Kala •HyunHo•

|5|

Baktım kafam bulanıyor hemen yb attım:D
Elimdeki taslakları 11 eylüle kadar bitirmem lazım 👍🏻😌
İyi okumalar
Siz ne kadar değer verirseniz okula kadar biter
Aksi takdirde haftada bir bölüm demektir.
Tekrardan iyi okumalar 💖
---

~~~

Minho sınıfa girdiği sırada heyecanlı heyecanlı etrafına bakmış, onu göremediği için diğerlerinin yanına gidip;  " Hyunjin daha gelmedi mi?" Diye sormuştu. Jeongin elini omzuna atmış.. " Hayır başkan." demişti karşılık olarak.

Minho onu başıyla onaylarken yerine geçip çantasını bırakmış, hocanın erkenden gelmesi ile mecburen telefonunu çantasına atıp yazmaktan vazgeçmişti. Uyku da kaldığını düşünüyordu. (Y.notu:)))))
İlk ders onsuz geçerken Minho bu durumdan hiç keyif alamamış, iki ders daha böyle devam etmişti. Birkaç kere aramıştı ama açılan bir telefon yoktu. Bir an önce çıkıp gitmesi lazımdı.
İster istemez merak ediyordu.

Onu tanıyalı bir ay olsa da ona göre güzel bir arkadaşlıkları vardı. Artık daha sık birlikte takılıyorlar, Hyunjin de arada bir zorla da olsa Minho'nun evine geliyordu. ( Y.notu: arkadas dedi sikin bunu)
Onsuz geçen gün garip hissettirirken öğlen artık dayanamamış, Chan'ın yanına gitmişti.

" Chan.. okuldan çıkmam lazım benim."

" Niye lan? Sen? Emin misin? Senden bahsediyoruz bak?"

" Evet, çıkacağım sende hastaydı gitmesi gerekti falan dersin oyala işte."

" Niye oğlum iyi misin?"

" Hyunjin gelmedi, telefonlarını da açmıyor. Merak ettim gidip bakayım."

" Bende geliyorum."

Chan çantasını alırken Minho onu durdurmuş; " Hayır mal! Dur sen. İkimiz birden gidersek artı ceza alırız ve zaten çok yakın değilsiniz ben gideyim işte." Demişti.

Chan çantayı bırakıp ona dönmüş, " Bir şey olursa arayacaksın. Ders saati umrumda değil. Tamam mı?" Demişti tembihe birkaç dakika aralıksız devam ederken. Küçük kardeşini yolluyordu sonuç olarak.

---

Kapıyı üst üste çalarken açan kimsenin olmayışı korkusunu  beş katı arttırdı. Yan daireden çıkan kadın ona bakmış;  " Tanıyor musun onu?" Diye sormuştu şaşkın bir edayla. Minho hızla ona dönmüş " Ah evet,evde mi biliyor musunuz? Çıkarken gördünüz mü?" Diye karşılık vermişti bir umut.

Kadın asansörün önünde durmuş.." Hiç birimizin onunla alakası yok. Senin de aklın varsa geri dön." Demişti gözlerini devirirken.

" Hey! Teyze, ne saçmalıyorsun?"

" Teyze mi?"

" Ne o? Hoşuna gitmedi mi? Arkadaşım o benim. Seni de hiç ilgilendirmez." ( Y.notu: sevgilim* )

Minho tekrar kapıyı üst üste çalarken kadın hiçbir şey demeden garip garip bakarken gitmişti.

" Hyunjin!"

" Hyunjin evde misin?!"

Tekrar telefonunu çıkardığı sırada sonunda açılan kapının ardında gördüğü bedene bakıp derin bir nefes aldı. Dağılmış görünüyordu. Tam da beklediği gibiydi. Belki de daha kötü. Ama en azından nefes alıyordu.

" Ne oluyor Minho?"

" Aptal!"

Minho hızla ona sarılmış, " Neden açmıyorsun telefonları?, kapıyı da açmadın! Korkudan öldüm resmen." Demişti üst üste azarlarken.