vapmir

141414141414

"Evet çıktı hastaneden. Eve yeni geldi"

"Ohh rahatladım. "

"George nasıl? "

"Merak etme o iyi. Sen Foolish'in, numarasını atar mısın? Onunla konuşacağım. "

"Pekala hoşçakal. "

"Görüşürüz."

Sapnap ile konuştuktan sonra telefonu kapatıp Quackity'e verdi Dream. Quackity ise telefonları yurt görevlisine vermek üzere odadan çıktı.

"O iyiymiş George. "

"Karl orada kaldıkça rahat olamayacağım. "

Dream iç çekip yatağına yattı.

Onlar orda öylece dururken o sırada Sapnap Karl'ın odasına ilerliyordu.

İçeri hızlıca girip kapıyı kapattı. Yatakta yatan Karl' a baktı. 'Tıpkı masallardaki prensesler gibi uyuyor' aklından geçenlerle büyülenmiş gibi ona bakıyordu.

Yatağın yanına yere oturdu. Karl'ın elini tuttu ve fısıldadı:

"Buradan seni çıkaracağım. Bunu haketmiyorsun... Ben kurtulamasam bile sen kurtulacaksın. "

Gözleri onun yüzünü incelerken dudaklarında takıldı. Onu öpmek istiyordu. Bir an kafasını iki yana salladı ve ayağa kalktı.

"Ben kim oluyorum da onu öpüyorum? "

Arkasını döndü ve kapıyı açacakken duraksadı. Yeniden Karl' a dönüp dudaklarına kelebek öpücük kondurup odadan ayrıldı. (Oh be. Karlnap bize bir belirti verdi)

Dream'lere dönelim:

"Her şey benim suçum?! Her şey benim suçum??!! "

"Hayır Q hayır... Senin suçun yok"

"Ama Wilbur.. "

"Wilbur sen git ben onunla konuşacağım. "

Wilbur ayağa kalktı iyi akşamlar dileyip kafeden ayrıldı. Saat 20:10du ben Dream Quackity ve Wilbur kafede buluşmuşlardı.. Bir süre Wilbur'a Sapnap ve Karl'ı anlattı ikili. Şimdi ise Wilbur gitti ve ikili baş başa kaldı.

"Bak Quackity.. O akşam herkes sarhoştu. Sen bile ne gördüğünü anca hatırlıyorsun. Ayrıca Karl her türlü bunu yaşayacaktı. Hatayı kendinde arama(çünkü hatay Akdeniz bölgesinde 🙃)"

Böylece biraz daha oturduktan sonra yurda döndüler.