vapmir

555555

"Burası senin evin mi? Yok artık... Burası MÜKEMMEL! "

"Tamam tamam sessiz ol. "

İçeri girdiler. Bu ev iki katlı modern bir villaydı.

"Sen buraya neden- "

George'un sözü yarıda kalmıştı çünkü arkasına baktığında Karl'ın yer çömelmiş kalbini tutarkenki görüntüsü ile aklı başından gitmişti.

"Karl! KARL BENİ DUYUYOR MUSUN? KARL! KARL BANA BAK"

Karl hızlı hızlı nefes alıp veriyordu daha sonra ise gözleri kararmaya başladı. Duyduğu son şey ise George'un endişeli sesiydi.

Uyandığında gözleri hastanenin parlak ışığı yüzünden bir süre açılamadı. Sonunda gözlerini açtığında yanındaki George'u gördü.

"Karl! Uyanmışsın. "

"Ne-ne oldu bana? "

"Başın ağrıyor mu hala? "

"Biraz."

"Bir an düşüp bayıldın. Çok korktum. Doktorlar az yemek yediğini söyledi. Ama hep birlikte yiyoruz ve bence sende başka sıkıntı var"

"Umm.. "

Karl , George'a kilo almamak için yediği yemekleri kustuğunu söylememişti.

"Karl... Bana güvenmiyor musun? "

George yatağa oturup Karl'ın ellerini tuttu.

"Ben.. Sana güveniyorum ama... "

"Bak ne diyeceğim.. Bana her konuda güvenebilirsin. İstersen güvenmeyedebilirsin.. Ama bir sorun olursa bana anlatmalısın.. Sana yardımcı olabilirim.. ?"

"... "

Daha sonra doktor geldi ve Karl'a daha dikkatli yemesini söyledi. Sağlığına dikkat etmesi hakkında bir şeyler söyledi. Hastanedeki işleri bitince yurda döndü ikili. İkiside sessizdi.

"Hey! George neler oluyor? "

Quackity merakla ikilinin yanına geldi.

"Nerdeydiniz? "

"Dışarı gezmeye çıktık sadece. "

"Pekala beni kandıracağınızı mı sandınız? Niye suratlarınız asık? "

"Biri bir şey mi yaptı? "

Yatağında yatan Dream konuşunca hepsi o tarafa döndü.

"Hayır.. Sadece yorulduk. "

Saat geç olduğu için, Quackity daha fazla soru sormadı ve yattı.

O gece oldukça garip bir haldeydi herkes.