Grande amore

Utitled Part 17

Ξυπναω απο τα φιλια που σκορπαει ο Λουκας σε ολη μου την γυμνη πλατη. Χαμογελαω αυτοματα. Ο καλυτερος τροπος να ξυπνησει καποιος.

Ανοιγω τα ματια μου και γυρναω προς το μερος του. << Buongiorno mia principessa>> μου ψιθυριζει κοντα στο αυτι με την βραχνη και σεξι ταυτοχρονα φωνη τουκαι με φιλαει απαλα στα χειλη. Αυτος ο ανθρωπος ξερει πως να με κανει να πεταω στα ουρανια. Ποσο χαιρομαι που τον εχω στην ζωη μου. << Καλημερα>> ψελλιζω μεσα στο φιλι μας.

Σταματαει να με φιλαει και με κοιταει στα ματια ενω μου χαιδευει το μαγουλο. << Θεε μου εισαι τοσο ομορφη.>> λεει πιο πολυ στον εαυτο του και ξανα "επιτιθεται" στα χειλη μου. Καθε φιλι του, καθε αγγιγμα του με στελνει στον παραδεισο.

~~~~~~~~~~~

<< Μωρο μου ελα εφτιαξα πρωινο>> του φωναζω απο την κουζινα. Αφου καταφεραμε να ξεκολλησουμε ο ενας απο τον αλλον αποφασισα να τον περιποιηθω λιγο. Χθες γυρισαμε απο τις διακοπες μας και ο Λουκας επεμενε να ερθουμε Ιταλια και μετα να παμε Ελλαδα. Μου λεει οτι μου εχει μια εκπληξη. Η αληθεια ειναι οτι απο τοτε που μου το ειπε με εχει φαει η περιεργεια για το τι μου ετοιμαζει. Ειμαι σιγουρη οτι οτιδηποτε και αν κανει θα με καταπληξει ευχαριστα. Ειναι λες και βρισκεται μεσα στο μυαλο μου και ξερει ακριβως τι θελω.

Νιωθω δυο χερια να τυλιγονται γυρω απο την μεση μου. << Τι καλο ετοιμαζει το κοριτσι μου;>> με ρωταει ενω σκορπαει φιλια κατα μηκος του λαιμου μου. << Τηγανιτες που σου αρεσουν>> του λεω χαμογελαστα.

Σερβιρω το πρωινο και καθομαστε στο μικρο τραπεζακι της κουζινας. << Θα σε αφησω για δυο ωριτσες μονη, mia tesoro. Εχω μια δουλεια και θα επιστρεψω αμεσως. Δεν σε πειραζει ετσι;>> με ρωταει ενω εχει μπουκωμενο στομα. Χαχανιζω λιγο με την κατασταση στην οποια βρισκεται. Ειναι τοσο αστειος ασχετα αν βγαζει μια σοβαροτητα προς τα εξω και ολοι θεωρουν οτι δεν εχει καθολου χιουμορ. << Οχι μωρο μου πανε κανε την δουλεια σου. Ετσι και αλλιως θελω να ξεκουραστω λιγο γιατι καποιος δεν με αφησε να κοιμηθω αυτες τις μερες.>> του λεω με ενα πονηρο χαμογελο ενω τρωω το πρωινο μου. << Μμμμ και ποιος ειναι αυτος;>> ρωταει με ανασηκωμενο φρυδι. <<Οναματα δεν λεω οικογενειες δεν θιγω>> του απανταω δηθεν αθωα. Περιμενω το σχολιο του σ' αυτο που ειπα το οποιο ομως δεν ερχεται ποτε. Αντιθετα με αρπαζει απο την μεση και με βαζει πανω στην πλατη του ενω προχωραει προς το σαλονι. Τσιριζω και το κουνιεμαι ολοκληρη για να με αφησει χωρις αποτελεσμα. Με πεταει στον καναπε και ανεβαινει απο πανω μου ενω αρχιζει να με γαργαλαει. Ξεκαρδιζομαι στα γελια. << Μηηηηη... Λ-Λου-κα... φτ-φτα-νει>> του λεω μεσα στα γελια μου. Εκεινος χαχανιζει και σταματαει το μαρτυριο μου. << Ποσο μου αρεσει να σε πειραζω και να σε γαργαλαω>> μου λεει ενω τσιμπαει τα μαγουλα μου. Χτυπαω το χερι του και σταυρωνω τα χερια μου μπροστα στο στηθος μου δηθεν μουτρωμενη. Τον βλεπω να γελαει με την ψυχη του και θελω να του δωσω μια αγκωνια. Του αρεσει να με βασανιζει. Ειναι κακοςςςςς. Αλλα τον αγαπαω. << Σταματα να γελας βλακα>> του λεω ενω τον κοιταζω με θυμωμενο βλεμμα. << Βλακας εγω; Εγω βλακας;>> μου απανταει δηθεν θιγμενος και αμεσως ορμαει στα χειλη μου. Το φιλι του μου κοβει την ανασα.

Οταν πια σταματαμε κολλαει το μετωπο του με το δικο μου και με κοιταει. << Σ αγαπαω το ξερεις;>> ψιθυριζει ενω εχει ενα γλυκο χαμογελο απλωμενο στα χειλη του. Χαμογελαω στο ακουσμα αυτης της λεξης. Ειναι μια τοσο μικρη λεξη και ομως κρυβει τοσα συναισθηματα απο πισω. Αυτη η μικρη λεξουλα μπορει να σου αλλαξει ολη την διαθεση, να γιατρεψει τις πληγες σου και να γλυκανει την καθε πικρα σου.

<<Ναι... εσυ το ξερεις οτι σ αγαπαω;>> του απανταω. Χαμογελαει και με φιλαει στο μετωπο. << Ναι αλλα οχι οσο εγω>> μου λεει και πριν προλαβω διαμαρτηρηθω και να του πω ποσο λαθος κανει, γεμιζει ολο μου το προσωπο με φιλια που με κανουν να ξεσπασω σε χαχανιτα.

Μετα απο ενα δεκαλεπτο σηκωνομαστε και εκεινος ετοιμαζεται να φυγει ενω εγω μαζευω τα πιατα. Νιωθω τοσο ευτυχισμενη. Ολα επιτελους πηγαινουν καλα με την ζωη μου. Τελικα θα ακυρωσω την ετηση μου για το μεταπτυχιακο στον Καναδα. Αποφασισα να ερθω στην ιταλια να συνεχισω τις σπουδες μου για να ειμαι και κοντα στον Λουκα.

Παντως ποιος θα μου ελεγε οτι απο μια συναντηση στις καλοκαιρινες μου διακοπες θα κατεληγα να εχω μια τοσο ομορφη σχεση. Μπορει να εχει περασει αρκετες δυσκολιες αλλα ειναι ακομα δυνατη και πιστευω οτι τιποτα δεν μπορει να μας χωρισει πλεον.

<< Φευγω, mia tesoro>> μου λεει και με φιλαει πεταχτα. Μμμμ ωραια και τωρα που ειμαι μονη τι να κανω; Να δω τηλεοραση; Μπααα. Να κανω ενα χαλαρωτικο αφρολουτρο; Αυτο ακουγεται πολυ ωραια ιδεα. Το εχω αναγκη ετσι και αλλιως. Ο Λουκας με εχει ξεθεωσει στην κυριολεξια αυτες τις μερες.

Ετοιμαζομαι να μπω στο μπανιο οταν το κουδουνι χτυπαει. Τι ξεχασε παλι ο χαζουλης μου. << Τι ξεχασες παλι βρε αγαπη μου;>> φωναζω απο τον διαδρομο ενω κατευθυνομαι προς την πορτα. Μολις την ανοιγω και αντικριζω το ατομο πισω απο αυτην, κοκαλωνω και αμεσως χανω το χρωμα μου.

"Τι θελει εδω;" ειναι η μονη σκεψη που επικρατει στο μυαλο μου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οριστε το 17ο κεφαλαιοοοο <3 Ξερω αργησα να ανεβασω και ζητω ταπεινα συγγνωμη αλλα εχω πολλα τρεξιματα τον τελευταιο καιρο! Λοιπον, το ζευγαρι μας ειναι πιο καλα απο ποτε. Ποιο ατομο πιστευετε οτι σοκαρε την Ελενα μας; Και τι να θελει αραγε; Μην ξεχνατε να ψηφιζετε και σχολιαζετε <3 Σας ευχαριστω πολυ που διαβαζετε την ιστορια μου!!!! <3