Grande amore

Untitled part 12

~ΛουκαςPOV~

Καθομαι στον καναπε του καθιστικού και κοιταζω εξω απο το παραθυρο. Το μυαλο μου ειναι ετοιμο να σπασει και εχω ενα ασχημο προαισθημα. Εχω παρει ποσα τηλεφωνα την Ελενα μου και δεν το απανταει. Μηπως εχει παθει τιποτα; Ευχομαι να ειναι καλα. Ηθελα να την συγχαρω για σημερα. Αισθανομαι τοσο ασχημα που δεν ημουν εκει στην πιο σημαντικη στιγμη της ζωης της. Και οχι τιποτα αλλο, τελικα δεν ηταν κατι σοβαρο αυτο που ηθελε να συζητησουμε η Σαμπρινα. Αδικα εχασα την ορκωμοσια της αλλα θα το επανορθωσω.

Ξεφυσηξα και ξανα προσπαθησα να την παρω. Παλι τηλεφωνητης." Γαμωτο! Που στο καλο εισαι Ελενα;" μουρμουρισα ενω εσφιξα το κινητο στα χερια μου.

Μετα απο λιγα δευτερολεπτα αρχισε να δονειτε. Κοιταξα την οθονη και ειδα οτι ο Παολο με καλουσε. Παλι καλα καποιος αποφασισε να δωσει σημια ζωης. << Ελα φιλε. Ολα καλα; Γιατι δεν σηκωνει η Ελενα το κινητο της;>> ρωτησα αμεσως χωρις να τον αφησω να μιλησει. << Φιλε ...>> τον ακουσα να λεει μεσα απο το ακουστικο. << Θα σου πω κατι και πρεπει να φανεις ψυχραιμος>> συνεχισε κανοντας την αγωνια μου μεγαλυτερη. << Λεγε ρε τι εγινε; Η Ελενα ειναι καλα;>> τον ρωτησα φανερα ανησυχος. Γιατι εχω ενα πλ κακο προαισθημα; << Ναι οσο γι αυτο... η Ελενα.. ειχε ενα ατυχημα με το αμαξι κα->> μου ειπα αργα και σταθερα αλλα δεν τον αφησα να ολοκληρωσει. << ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΛΕΕΙ;>> φωναξα ενω ενιωσα την γη να χανεται κατω απο τα ποδια μου. Η Ελενα μου ειχε ατυχημα. Θεε μου κανε να ειναι καλα. << Ειναι καλα;>> ρωτησα γρηγορα ενω πηγαινοερχομουν πανω κατω στο δωματιο. << Πριν απο λιγο βγηκε απο το χειρουργιο. Η κατασταση της ειναι ακομα κρισιμη και->> δεν τον αφησα να ολοκληρωση ξανα. << Σε ποιο νοσοκομειο ειστε;>> απαντησα κοφτα ενω αρπαξα το μπουφαν μου. << Παπαγεωργιου αλλα Λου->> προσπαθησε να μιλησε. << Παιρνω το αεροπλανο και ερχομαι. Σε κλεινω>> του απαντησα και ημουν ετοιμος να το κλεισω οταν τον ακουσα να συνεχιζει να μιλαει. << Θα στειλω τον Χρηστο να σε παρει απο το αεροδρομιο.>> μου απαντησε. << Ενταξει>> ειπα και το εκλεισα κατευθειαν.

"Πρεπει να παω στο νοσοκομειο", "Πρεπει να παω στο νοσοκομειο" ηταν το μονο που ελεγα στον εαυτο μου καθως εφευγα απο το σπιτι μου. Εφτασα μεσα σε λιγα δευτερολεπτα στο αεροδρομιο. Δεν ξερω και εγω πως καταφερα να μην τρακαρω αλλα αυτη την στιγμη δεν με ενδιεφερε τιποτα παρα μονο να παω κοντα στην κοπελα μου.