Grande amore

Untitled Part 4

Καπως ετσι περασαν οι επομενες δυο ημερες. Περνουσα σχεδον ολη την ωρα μου μαζι με τον Λουκα και ειχαμε ερθει πολυ κοντα. Μου εμαθε καποια λιγα ιταλικα γιατι η αληθεια ειναι οτι δεν ημουν και απο τις πιο καλες μαθητριες που θα ειχε κανεις και η υπομονη του δν ηταν και πολυ μεγαλη μαζι μου. Γνωρισα και ολη του την παρεα και εκεινος την δικη μου. Επιπλεον, αποφασισαμε οτι αφου θα γυρνουσαμε στις ιδιες πολεις να ειμαστε ολοι μαζι μια παρεα. Αυτο με χαροποιησε ιδιαιτερα γιατι ειχα συμπαθησει πολυ την παρεα του Λουκα και πιστευω οτι θα περνουσαμε ακομα πιο ωραια απο οτι το ειχαμε σχεδιασει. Εχω να ομολογησω οτι πιο πολυ χαιρομουν επειδη θα ημουν με τον Λουκα. Καθε πρωι ξυπνουσα στην αγκαλια του. Γενικα μου φεροταν πολυ γλυκα. Με προσεχε, με εκανε να γελαω και πολλες φορες επιανα τον εαυτο μου να ευχεται να μην ημασταν μονο φιλοι. Καθε φορα που με ακουμπουσε, με αγκαλιαζε και γενικα βρισκοταν υπερβολικα πολυ κοντα μου ενιωθα μια αντριχιλα σε ολο μου το σωμα και την καρδια μου να χτυπαει ακαταπαυστα σε σημειο που νομιζα οτι μπορουσε να την ακουσει. Παρ' ολα αυτα υπενθυμιζα συνεχεια στον εαυτο μου οτι δν ειμαστε τιποτα παραπανω απο φιλοι. Αν και οι Δαναη και τα παιδια ειχαν αλλη αποψη.

Σημερα θα φταναμε επιτελους στην Κων/πολη. Ημουν τοσο ενθουσιασμενη που απο το πρωι ειχα ζαλισει τον Λουκα και δν τον αφηνα σε ησυχια. Οταν φτασαμε με βοηθησε με τις βαλιτσες μου και επειτα περιμενα τα παιδια τα κατεβουν για να συγκεντρωθουμε

<< Πειναωωωω>> γκρινιαξα , πιανοντας την κοιλια μου που γουργουριζε. << Ας ετρωγες. Εγω δν σου ειπα να φας;>> μου απαντησε με αυστηρο τονο. << Μου ειπες>> , << Και εσυ τι εκανες;>> , << Ηπια εναν καφε>> αποκριθηκα σαν ενα μικρο παιδι που μολις εκανε αταξια. << Πφφφ τι θα κανω με σενα πριγκιπισσα;>> ειπε και εβγαλε απο τον σακο του ενα μηλο. << Ελα παρε>>. Πηρα το μηλο με χαρα και αρχισα να το καταβροχθιζω γεγονος που εκανε τον Λουκα να γελασει.

Αφου μαζευτικαν και τα παιδια αποφασισαμε να βρουμε ενα μοτελ για να μεινουμε για σμρ το βραδυ. Μετα απο πολυ ψαξιμο βρηκαμε ενα σχετικα κοντα στο κεντρο. Και εκει ,ομως, ηταν που θα αντιμετωπιζαμε ενα μεγαλο προβλημα.

<< Τι εννοεις οταν λες οτι υπαρχουν μονο δικλινα;>> ρωτησε η Δαναη τον Δημητρη και τον Χρηστο. << Υπαρχουν μονο δικλινα Δαναη. Δωματια για δυο ατομα>> της απαντησε ειρωνικα ο Χρηστος. << Και τωρα τι θα κανουμε;>> ρωτησε η Φρανσεσκα, μια φιλη απο την παρεα του Λουκα. << Θα πρεπει να συμβιβαστουμε με αυτο. Ετσι και αλλιως δυο βραδιες ειναι μονο>> απαντησε ο Ντιεγκο, κολλητος του Λουκα. << Ωραια τα λες αλλα πως θα χωριστουμε; Περισσευει ενα ατομα απο εμας και ενα απο εσας>> αποκριθηκε η Ελπιδα. Ωχχ εχει δικιο η Ελπιδα πως θα χωριστουμε; << Το ενα δωματιο μπορω να το παρω εγω με την Ελενα μιας και γνωριζομαστε καλυτερα>> . Γυρισα και τον κοιταξα να μου χαμογελαει ενω ειχα γουρλωσει τα ματια μου. Πλακα μου κανει; Πως στο καλο θα κοιμηθω εγω μαζι του. "Οχι οτι δν εχετε ξανακοιμηθει μαζι" μου λεει μια φωνουλα μεσα μου. Ναι αλλα ηταν στο τρενο και δν ειναι το ιδιο. << Λοιπον Ελενακι τι λες;>> παλι αφερεθηκα στις σκεψεις μου. Γαμωτο! << Οριστε;>> ρωτησα καπως χαμενη. << Συμφωνεις να μοιραστεις το δωματιο με τον Λουκα; Ειστε οι μονοι που γνωριζεστε καλυτερα σε σχεση με ολους εμας τους υπολοιπους και θα ηταν καπως αμηχανο να μοιραστουν καποιοι αλλοι και απο τις δυο παρεες το ιδιο δωματιο>>. Εχει δικιο σε αυτο που λεει. Εγω με τον Λουκα εχουμε πιο μεγαλη οικοιοτητα σε σχεση με τους υπολοιπους. << Ενταξει τοτε>> ειπα καπως διστακτικα.